Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Een opeenstapeling van verstikte emoties

(voor Gennady Shpalikov (1937 - 1974))

Je bent geboren op 6 september 1937 in Segezha, in 1915 gesticht als een spoorwegstation aan de Murmansk spoorlijn. Er bevindt zich nog steeds een strafkolonie. In juni 2011 werd de zakenman/filantroop Michail Chodorkovski daar gevangen gezet en in september 2016 werd de activist Ildar Dadin daar gemarteld. Jouw ouders waren Ludmila Nikiforovna Perevertkina en Fjodor Grigorjevitsj Shpalikov. Jouw vader was afkomstig uit een boerengeslacht in het gouvernement Orenburg. Hij zat op de Militaire Academie in Moskou en hij bouwde mee aan een pulp- en papierfabriek in Segezha. In 1939 verhuisden jullie naar Moskou.

Tijdens de Grote Patriottische Oorlog werden jullie naar Kirghiz SSR geëvacueerd, waar jullie tot 1943 bleven. In 1944 ontving jouw vader een Orde van de Rode Ster en n 1945 werd hij in West-Polen als vermist opgegeven. Jij werd door jouw moeder en door boeren uit het gouvernement Voronezj opgevoed. De broer van jouw moeder Semyon Perevertkin was een veelgeprezen Sovjet kolonel-generaal, die tussen 1956 en 1960 de adjunct-directeur van het ministerie van binnenlandse zaken was. Van 1947 tot 1955 ging jij naar de militaire Cadet-school in Kiev. In 1955 publiceerde jij jouw eerste gedichten. Je ging naar de Moskouse militaire commandanten school, waar je in 1956 vanwege een meniscusblessure werd ontslagen.

Daarna ging je naar de screenwriting faculteit van de oudste filmschool ter wereld de VGIK, nu het Gerasimov Instituut voor cinematografie in Moskou, in 1919 opgericht door de acteur/filmregisseur Vladimir Gardin. Tijdens jouw studie werd jij dik bevriend met de filmmaker/schrijver Andrej Tarkovski en de filmregisseur/scenarioschrijver Andrej Konchalovsky. In 1959 trouwde je met Natalya Ryazantzeva, geboren op 27 oktober 1938 in Moskou, die ook scenario schrijven studeerde. Ze schreef o.a. 'Wings' voor Larisa Shepitko, 'The Voice' voor Ilya Averbakh en 'The Long Farewell' voor Kira Muratova. In 1962 zijn Natalya en jij gescheiden.

In 1965 verscheen de dramafilm 'I Am Twenty' van Marlen Khutsiev (1925 - 2019), waarvoor jij het scenario schreef. Het werd sterk gecensureerd en de oorspronkelijke lengte werd gehalveerd. De Sovjet-staatsman Nikita Chroesjtsjov vond de film 'volstrekt onaanvaardbaar', vanwege de kritiek op het stalinisme en de belabberde visie op de jongeren, die werkeloos op straat ronddoolden en naar westerse muziek luisterden. Natalya speelde ook mee in deze film. In 1962 hertrouwde je met de toneel- en filmactrice Inna Iositovna Gulaya, die op 9 mei 1940 in Charkov geboren was. In 1963 werd jullie dochter Daria Shpalikova geboren, die later actrice werd. In 1964 verscheen jouw komische film 'Walking the Streets of Moscow'. In 1966 speelde Inna haar laatste, grote rol in jouw dramafilm 'A Long Happy Life'. In 1966 verscheen ook 'I'm from Childhood' van Viktor Turov, waarvoor jij het scenario schreef. In 1974 verscheen 'You and Me' van Larisa Shepitko, waarvoor jij het scenario schreef.

De bard/musicus Sergey Nikitin schreef muziek bij jouw gedichten. Sergey treedt meestal samen met zijn vrouw Tatyana Sadykova op. Je was een zware alcoholist en je kon jouw emoties moeilijk beheersen. Je verdween vaak dagenlang en wekenlang zonder sporen achter te laten. Inna en jouw moeder probeerden jou meerdere keren in een kliniek te laten behandelen, maar je liep steeds weg. Je verloor de hoop op een baan, ondanks jouw successen. Inna maakte zich zorgen om Daria en in 1974 scheidde ze van jou. Jij was al zwaar depressief en op 1 november 1974 pleegde jij zelfdoding door jezelf in Peredelkino te verhangen. Op de bodem van jouw ziel vond je het verstikte kind in jezelf terug. Overstelpt door heftige emoties implodeerde je. Arme ziel, had je maar geuit! Je werd 37 jaar en je bent in de Vagankova-begraafplaats in Moskou begraven.

Op jouw afscheidsbriefje aan Inna stond: 'Nee, het is geen lafheid, ik kan gewoon niet meer met jou leven. Treur niet. Ik ben moe van jou. Onthoud, Dasha. Shpalikov'.
Jouw vrienden en familie gaven Inna de schuld van jouw zelfdoding. Ze raakte in een zware depressie en raakte aan de alcohol verslaafd. Ze pleegde op 28 mei 1990 in Moskou zelfdoding door een overdosis slaappillen te nemen. Ze lag in coma voor de koelkast, waar jouw moeder haar vond. Ze werd 50 jaar en ze is in de Domodedovo-begraafplaats nabij Moskou begraven.

Schrijver: Joanan Rutgers, 24 december 2019


Geplaatst in de categorie: idool

4.0 met 2 stemmen 26



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)