Kousenband
Efteling meets Land van Ooit. WA van Oranje werd in Londen verheven tot ridder in de orde van de Kousenband. Bij het eerste bericht dacht ik nog even aan Max Woiski Jr. en aan een leuke traditie rond de meterslange Surinaamse sperzieboon waar WA sportief aan deel had genomen.
Maar het bleek veel erger. De beelden tonen hem uitgedost als Prins Willie de Eerste van Leuterwolde. Met struisvogelveren bovenop een hoedje uit de feestwinkel van tante Marie en in een velours gordijn uit de Kringloop, liep onze soeverein mee in een optocht van sneue Royals die ooit in een vlaag van verstandsverbijstering op de eervolle uitnodiging waren ingegaan. En die nu ieder jaar met z’n allen in een rijtje voor gek moeten lopen. Je schaamt je toch plaatsvervangend dood als onderdaan.
‘Ach laat die man, heeft ie ook eens wat’, je hoort het Maxima denken en je zag het af aan het superieure glimlachje waarmee ze de vertoning gadesloeg.
Het lijkt me een gezellige club die Kousenbanders, fijn bieren achteraf en ze dragen zo lekker bij aan de tweedeling, elite vs plebs. Met eigen rituelen, voorrechten en omgangsvormen.
Jaloers? Natuurlijk. Het lijkt me heerlijk om ooit eens vanuit een calèche het toegestroomde volk minzaam te bewuiven. Max vertrouwde me nog zachtjes toe: ‘Thuis verhef ik hem in de orde van de jarretel. Als dat lukt tenminste.’
Geplaatst in de categorie: adel