Alle inzendingen over Lasse Hallström

In een eerdere hartenkreet las ik de uitspraak van een oude man die zijn zoon door zelfmoord had verloren. Die jongen bleek achteraf depressief te zijn geweest en niemand had iets gemerkt. Hier is weer het eeuwige misverstand, dat depressieve mensen zich altijd depressief zouden gedragen. En...

Vanmorgen werd ik wakker met twee wondertje aan mijn bed. Met eigen gemaakte spullen werd ik overladen en met veel kusjes. Gelukkiger kan een moeder zich niet voelen maar helaas is dit niet voor elke vrouw weggelegd. Mijn gedachten gaan uit naar moeders die hun kindje missen en naar alle vrouwen...

In het eerste bericht over de aanslagen in Denemarken las ik dat er één dode gevallen was. Een man van veertig is dood. Het bericht ernaast ging over carnaval in Ter Apel. Daar was ook één dode gevallen. Waarschijnlijk omdat iemand onwel werd, de macht over zijn stuur verloor en met zijn auto...

Ik zie ze voorttobben in de sneeuw, al die neurotici die de zeer twijfelachtige eer van het goud, zilver of brons willen behalen met hun zinloze, doelloze en nutteloze ondernemingen. Want in de neurose, zo las ik, streeft men naar glorie en eer. De neurose is algemeen, doet zich voor in vele...

Op een van mijn zwerftochten door de geestzuigende bibliotheek kwam ik een groot, dik boek tegen. Tijdens het bladeren door die stroeve bladzijden las ik opeens over een monnik in de middeleeuwen, die leed aan hysterie. In de middeleeuwen was er een veel mooier klooster te Egmond en in dit klooster...

...in Vadstena in de opera 'Liten Karin' van Ivar Hallström. In 1998 brak je door in de opera 'Stad' van de componist Sven David Sandström en met een libretto van de dichteres Katarina Frostenson. Een recensent vergeleek jouw volle, rijke stem met die van Cecilia Bartoli. In 1998 zong je ook als...

Warempel zonder een rouwkaart gezien te hebben, ben ik in de rouw, zonder een overlijdensbericht ben ik bijna in het zwart gekleed, zonder een condoleanceregister getekend te hebben, ben ik bedroefd. Ik las op www.nederlands.nl dat Johan ermee wil stoppen, te weinig bezoekers, t.o.v.een aantal...

In de avond tonen de vensters aan de overkant van de straat waar zich de gevels van identieke flatjes als het mijne aftekenen steevast een flauw, zwak schijnsel.Het is voor mij een mysterie of daar de totale verbittering en eenzaamheid de dienst uitmaken, maar mijn kennelijk verweesde en...

In de plaatselijke krant las ik dat Netty Vorselaars-Sluijter is overleden op 93-jarige leeftijd en ik herinner me hoe op de zolder van haar kapitale woning aan de lange Ringbaan Oost vele dames en ook ikzelf en mijn moeder de naailessen volgden en hoe mijn moeder zo trots de bloesjes, jasjes en...

Onze leraar Nederlands nam ons, figuurlijk gesproken, op in de weldadige "omhelzing" van de literatuur. Als een vader was hij voor ons scholieren die als zijn kinderen waren. Hij vertelde over de Middelnederlandse literatuur, over Karel en de Elegast, over de Minstrelen, de Rederijkers en de...

Het gebouw met het driehoekige puntdak, een architectonisch juweeltje van de hand van een Tilburgse architect, staat afgebeeld op een Internetpagina. In haar gangen en zalen bracht ik grotendeels de eerste jaren van mijn vroegste jeugd door. Daar speelde ik met de felrode, houten blokken en tekende...

Mijn drie favoriete schrijvers zijn Hermann Hesse, Remco Campert en Maarten Biesheuvel. Op het Atheneum sprak de eerste mij erg aan met het boek 'Tussen de raderen'. Later las ik alles en bewonderde hem vanwege zijn eigen wereld en mooie taalgebruik. Dat kwam ik ook bij de andere twee...

Steeds weer kwam ze tot de ontdekking dat hij toch niet deugde. Elke keer opnieuw. Het was een repeteerverhaal. Toch hield ze de moed er in. Elke keer weer probeerde ze zich met hart en ziel aan die het toch wel goed bedoelende man te geven. Niet dat ze het bed indook met hem,…oh nee ! Ze had...

Iedere week zaten we met de hele klas op de koude stalen tafels van de schoolbibliotheek. Benen languit. Gordijnen gesloten. Diep verzonken in een gekozen boek. Ik las geen letter. Ik droomde weg en ik zat mijn tijd uit. Na afloop overhoorde de meester of juf enkelen van ons. Ik ging iedere week...

Zojuist heb ik me verstout een goeroeboek te lezen. Een goeroeboek is een boek dat een simpele oplossing belooft voor complexe problemen. Het maakt even niet uit waar dit boek over gaat – ik wil alleen even uitleggen hoe dit boek de arme lezer probeert te overtuigen dat het om revolutionaire...

Henk zag in de gang een witte enveloppe op de grond liggen met een zwarte rand eromheen. Hij bukte zich en pakte de brief en was zeer benieuwd wie de geest had gegeven. Zijn vrouw Ingrid stond in de keuken babi pangang te bereiden en hij vroeg haar de brief te openen en te lezen wie niet meer met...

Hoe een en ander ingewikkeld kan zijn voor vrouw en man Zij heeft hem geslagen Hij heeft haar pijn gedaan Dat vindt zij Hij vindt dat niet Zij krabt hem overal Hij gooit haar tegen de stoeprand Dat vindt zij Hij vindt dat niet Zij heeft hem uitgescholden Hij draait zich bijna om Dat...

Ik was alleen in een kelder. Daar moest ik wonen van een mythische godin met een mes in haar hand die mij daarmee wilde steken. Zij was mijn muze in die dagen.Ik was bang voor die muze maar van haar moest ik daar wonen. Ach zo vergaat het dichters omhangen met gladiolen treurend voor hun eigen...

Een Dagcolumn schrijven vraagt een heel bepaalde instelling. Is niet vrijblijvend, maar voor elke inzender - de vaste columnschrijver in deze dus - geeft dat een bepaalde druk: juist om de actualiteit er ook in op te nemen is er een verhoogde concentratie nodig: dat geeft een extra druk om dat ook...

Mijn vriend liet op zich wachten. In het voorportaal van de grote eetzaal van "De Heikant" waar vele ouderen bivakkeren las ik in de Libelle, het lijfblad van mijn zozeer betreurde moeder en vermoedelijk het lijfblad van vele onschuldige en lieflijke meisjes en vrouwen. Tegenwoordig toont men...

Ik naderde het danteske groepje vóór het kraampje waarin Indonesische lekkernijen werden verkocht. "Hoe gaat het?" vroeg mevrouw. "Het gaat wel", antwoordde ik. "Niet altijd zeggen dat het goed gaat", merkte de heer in de rolstoel op. "Het gaat niet goed en het gaat niet slecht", was...

Brug in de tijd Je wist het water zuchten, de wolken in stukken geknipt door het ijzer. Je was klein in de tunnel van steeds bruiner licht wachtte een oude wereld die mompelde, beefde en honderden keren een nu in een kluis vol met lucht. Een afdruk van mensen en stemmen. Je was klein...

Als tiener las ik het complete oeuvre van Frederik van Eeden en ik bezit een eerste druk van zijn essays en een tweede druk van 'Van de koele meren des doods'. Ik was ooit lid van het Frederik van Eeden Genootschap en ik volgde iedere openbaring over hem. De tweedelige biografie van Jan Fontijn...

In de maanden na de dood van mijn vader, wanneer ik nadacht over het leven en oude brieven las uit mijn verleden, kwam ik er met enige schrik achter, dat ik eigenlijk altijd onderdanig was geweest in de liefde. Eerst met de vrouw uit het kraakpand, toen met de lieftallige en erudiete Emma...

Meisjes en jongens gescheiden, achter glas mochten wij de strapatsen van het kazuivel aanschouwen. Aanbidden werd aanbevolen door de lagere school, want katholiek. Ik weet nog goed wanneer ik dissident werd, ik was een jaar of elf, twaalf. Eindelijk mocht ik plaats nemen in het schip, zat naast...

"Wanneer men niets te geven heeft, voelt men zich onwaardig", las ik eens in een cursus Engels en zo schonk ik het boek met de mooie zwart-wit-foto's van beeldhouwwerken uit de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw, geërfd van een vriend, aan de vriendin van lange jaren die mij mede...

De dansschool van "Boutkan" lag afzijdig van de Korvelseweg. Je moest door een grote poort en over een binnenplaats om daar te komen. Ik was achtentwintig jaar en droeg de donkerrode tafzijden jurk en de schoenen met de hoge plateauzolen. Simon danste met mij de Engelse wals, altijd maar de...

Zoals u weet heb ik iets met boeken. Dat heb ik mijn hele levenal gehad en ik raak dat niet meer kwijt. Mac Olliver schreef daar een mooi gedichtje over. Lees maar: "Al staan zij in stram gelid als soldaten, gerangschikt van groot naar klein: Zij ademen liefde en vriendschap. Elk van hen...

Als kind las ik altijd de Donald Duck als ik naar de tandarts moest omdat ik dan bang ben en dan moet lachen en wel durf. Op een dag was het weer zover en las ik het verhaal van Donald Duck en droevige Dora de kangoeroe. Dat zou ik ook wel eens mee willen maken dacht ik en vertrok op mijn...

Onlangs, de trouwe lezer zal het gemerkt hebben, las ik een boek over Cromwell. Eén punt dat me bijzonder raakte was dat deze man oorlogen minutieus voorbereidde, diep nadacht over de strijdwijze, zijn militairen tot op het bot trainde en tijdens veldslagen geniale ingeving stoutmoedig uitvoerde....