Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Geen eerste druk, maar toch...

Als tiener las ik het complete oeuvre van Frederik van Eeden en ik bezit een eerste druk van zijn essays en een tweede druk van 'Van de koele meren des doods'. Ik was ooit lid van het Frederik van Eeden Genootschap en ik volgde iedere openbaring over hem. De tweedelige biografie van Jan Fontijn heb ik met een groot genoegen gelezen, iedere bladzijde liefdevol koesterend. Ooit heb ik een bos rozen op het graf van Frederik gelegd. Dat was in Zuid-Bussum en vlak bij de roomse Sint-Vitis kerk, waar hij vaak en graag ter kerke ging. Aan het einde van zijn leven heeft hij zich bekeerd tot de roomse kerkleer en strekte hij zichzelf vaak in diepe extase uit op de koude kerkvloeren.

Tijdens mijn kloosterbestaan in de Sint-Adelbertabdij te Egmond-Binnen heb ik nog met oude, benedictijnse broeders gesproken, die Van Eeden gekend hebben en gezien hebben. Dat vond ik natuurlijk hoogst bijzonder, die via-via-link. Frederik beschreef in 'Van de koele meren des doods' het leven van één van zijn tragische patiënten. De hoofdpersoon Hedwig komt zielsmatig volkomen overeen met mijn ziel. Ik had hem graag als mens en psychiater ontmoet, maar dat gebeurde ook, zij het op spiritueel vlak. Hij was mij in mijn tienerjaren volop nabij, terwijl ik zijn schrijfwerken rustig en aandachtig las en inhaleerde als opium. Hij was en hij is nog steeds mijn meerdere, mijn geestelijke meester, die mij volop gestimuleerd heeft. Van alle Tachtigers was hij de stabiele factor en de rots in de literaire branding. Hij hield stand in de meest verschrikkelijke onweren. In de werkelijkheid kreeg ik bijna tien jaar lang een psychiater, die sprekend op hem leek en die mij in zelfwaardering heeft hersteld, ondanks de blijvende, traumatische kwetsuren en open wonden. Hij liet mij zeer wijs weten, dat ik cum laude ben afgestudeerd op mijn eigen, psychische ziekte. Dat er verder niets meer te behalen valt.

Ooit las ik de nadruk van 'Paul's ontwaken', het eerbetoon-boekwerk, wat Van Eeden schreef voor zijn dierbare zoon Paul, die op 24-jarige leeftijd overleed door tuberculose. Ik was diep ontroerd door Frederik's smart en helingsmethode. Het laatste couplet verdient geciteerd te worden, dus bij deze:

'Zolang de Godheid Mens, de Christus, nog moet lijden
moet ieder sterflijk mens zijn heil uit leed bereiden
en elk rampspoedig hart, als't maar in Liefde zwicht,
heft zich door Wijs Geloof uit Chaos tot in't Licht.'

Gedreven door vreemde krachten snelde ik op mijn gammele fiets naar het Gouds Mont Martre, waar ik bij de boekenstalling halt hield. Voor één euro kocht ik een uitgave van 'Paul's ontwaken' uit 1914. Uitgeverij W. Versluys, Amsterdam. Zesde duizend tal. Het eerste drukwerk werd reeds in 1913 gepubliceerd, maar voor mij is deze vondst heel bijzonder nabij mijn schrijfmeester Frederik van Eeden. Ik heb het bewuste object inmiddels in een plastic hoes gestopt, opdat de nieuwe generatie zilvervissen er geen greep op krijgen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 24 juni 2016


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 4 stemmen 66



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)