Alle inzendingen over Rad

Hij was, zoals ik, "bezoekvrijwilliger" geworden, na eveneens, zoals ik, jarenlang de notulen voor een cliëntenraad verzorgd te hebben. Helaas was lang geleden de cliëntenraad fataal en onherroepelijk op de Raad van Bestuur en het management gebotst. Een "point of no return" en een rechtszaak...

...van de mens zoals daar inderdaad het brood is en welke verlangens van hem daarop een surplus vormden: was niet moeilijk te raden. Het afscheid was moeilijk. Zijn glimlach was overdadig. Maar ik zei "tot ziens" en "het allerbeste".

...afgesneden, waardoor sommigen hoopten via joodse raden nog te redden wat er te redden viel binnen de wetten die er golden. Arendt, zelf joods, is zeker geen vijand van de joden. Ze is liever een vijand van het kwaad. Bron: Hannah Arendt, Eichmann in Jerusalem, a report on the banality of...

...waren van Walter naar zijn slachtoffertjes toe. En hoe beefden hun handjes toen hij ‘Draai nog eens aan het rad’ zei. Wat zegt het publiek, nu blijkt dat goden ook maar ordinaire pedofielen zijn?

Duif Zeg duif, waarom woon je hier en niet op De Dam? Meneer, omdat ik in de provincie een leuk musje tegenkwam, dat zei: Ik zoek een zwaan om mee ter neste te gaan. Ik zei u boft ik ben er een. Het musje geloofde me meteen. En nu, weken later, is het lente. Hou ik van haar en...

1995, Altijd stond je voor me klaar, dat was wederzijds, altijd was je daar waar ik je nodig had, maar dat was samen. Altijd luisterde je, maar ook dat deed ik, altijd gaf je raad, net als ik, gaf je advies, net als ik. Altijd en weet je, we zeiden altijd, als IK kan, KOM ik, BEN ik er. En ik...

...een tuin. Vanmiddag hadden we ook al ongewenst bezoek van een brutale enorme blauwe reiger. Drie keer raden wat deze kwam doen. Gezellige boel hoor die natuur.

...klagend geschrei uit angst en pijn en radeloosheid van het beestje moet bij haar, haar moedergevoelens hebben los doen barsten en haar tot die dappere daad hebben aangezet. O God, dank dat ze er nog altijd zijn moeders, vaders, mensen, die tot zulke daden in staat zijn. Dank dat er...

Bejaarde Annie had haar man naar de huisarts gestuurd, want hij klaagde over slapeloosheid en vermoeidheid. Op de afgesproken tijd kwam hij in de spreekkamer bij zijn huisarts, nog één van de oude stempel. De arts begroette Wout vriendelijk en nodigde hem uit plaats te nemen en...

Al die jaren bevond ik mij aan de vergadertafel en volgde ik het verbijsterende verhaal van de psychiater op de voet met mijn zinloze schrijfwerk. Niet voor niets was ik notuliste geworden bij de Cliëntenraad. Van de nietszeggende pokerfaces van de "cliënten" viel doorgaans weinig af te lezen...

De dansschool was gevestigd aan de Korvelseweg. Het zaaltje lag enigszins verscholen, een eindje van de straat af en was te bereiken via een binnenplaats. Ik was in die tijd nog mooi en jong en droeg de rozerode tafzijden jurk en de schoenen met de plateauzolen waarover ik bijna struikelde en...

Het journaille was er klaar voor. Barbertje zou hangen. Ze wachtten op de voorzitter van de Tweede Kamer mevrouw Van Miltenburg die zou komen vertellen wie van de fractievoorzitters gelekt had. Toen ze eindelijk kwam, werd ze belegerd door woordgrijpende microfoons. Maar opnieuw stelde Van...

Die machtige sneeuwhoofden en -ruggen van het hooggebergte dagen met hun trotsheid de mensen uit tot vermakelijk spelen met gevaar. Al glimmend of schitterend beelden ze de zege, die behaald wordt na zware inspanning vol vermoeienis. Hun zuiver wit en steile rotsen herbergen onnoemelijk veel...

De dansschool van "Boutkan" lag afzijdig van de Korvelseweg. Je moest door een grote poort en over een binnenplaats om daar te komen. Ik was achtentwintig jaar en droeg de donkerrode tafzijden jurk en de schoenen met de hoge plateauzolen. Simon danste met mij de Engelse wals, altijd maar de...

...die eisen waren, maar tegenwoordig mogen gemeenteraden dat weten. Die hebben er geen verstand van, dus vragen ze aan de wethouder om een voorstel te doen. Die heeft ook geen idee, dus vraagt die het aan een bureau en die schrijft een voorstel. Op de ene plaats moeten huizen puntdaken hebben, op...

Korte inhoud van het voorafgaande Olifant en Muis wonen samen. Na een goed begin is hun relatie steeds slechter geworden. Muis heeft haar eigen woning aangehouden. Die staat al heel lang leeg. Olifant is begonnen over zijn testament. Ze vliegen elkaar in de haren over de inhoud. De vrienden met...

In de Tweede Kamer heeft een tiental Kamerleden vragen gesteld over een telefoontje van iemand van of rond het Koninklijk Huis in 2007. Er moet een onderzoek gestart worden naar mogelijke beïnvloeding rond een zaak van een piloot die ervan verdacht werd een rol te hebben gespeeld bij het laten...

‘Bel ons niet, wij bellen u’. Sommige gemeentelijke gezondheidsdiensten zijn op dit plan-B overgeschakeld. Je hoort de gekste verhalen, er wordt opgeschaald en er wordt afgeschaald, omdat nog niet opgeleid personeel met duimen draait of onjuiste informatie geeft. Er worden honderden nieuwe full...

Een bevriende cardioloog raadde mij aan om mijn cholesterol te laten testen. “Je kunt beter maar weten waar je aan toe bent.” Over dat zinnetje ben ik gaan nadenken. Want wil ik wel weten waar ik aan toe ben? Nou voel ik mij behoorlijk gezond. Ik let op mijn voeding, drink regelmatig rode...

...dat Scherpenzeel er prima voorstond, kreeg de Radboud Universiteit een brief of deze man niet op non-actief kon worden gezet. Eén van de strategen werd zo onder druk gezet, dat hij vroeg om niet meer in het openbaar te hoeven optreden en een andere strateeg werkte zo hard, dat hij na afloop...

...in de fout Geef me een week en ik draai u een rad voor de ogen Geef me geen week en ik gedraag me als een rat Ik lieg, dus ik besta Ondertussen verliest de PvdA aan geloofwaardigheid, het CDA raakt de libertijn kwijt, de CU pakt er slinks een zetel bij in de peilingen en kereltje Pechtold...

...het toestel, dat gelijkenis vertoonde met een rad van fortuin en waarin water op mysterieuze wijze krioelde, bewoog en stroomde. En Michiel, fysiotherapeut, omsloot meteen maar, in een plotseling en abrupt gebaar mijn fragiele handen, mijn knuistjes die de handgrepen van de loopband...

Opoe - ik mocht geen oma zeggen - was een keer vroeg op pad. Zoiets was haar gewoonte niet, een uur of tien op en dan van opa een lekker ontbijt krijgen dan was ze tevreden. Waarom zij die dag zo matineus was weet ik niet. Er waren nog geen vuilniszakken, wel vuile zakken. Iedereen zette de...

...het einde als de massa zich erdoor laat meeslepen. Kruistochten en jihad zijn daarvan het gevolg, galg en rad, 9/11 en Guantanamo Bay. Hoe lang duurt die verrekte paranoia nog?

Als ik nu jouw sleutel in het slot zou horen, dan zou ik meteen rechtop gaan zitten en de stralendste glimlach zou op mijn gezicht verschijnen... Als ik je nu zou zien, zou ik in je weg willen kruipen, om je vervolgens nooit meer te laten gaan... Als ik je nu zou zien, zou ik je willen zeggen...

...beter zou stoppen. Echt waar, het zou een ware verademing zijn. Maar ja, koppigheid is mijn tweede naam, en opgeven doe ik niet zo vlug. Trouwens, het is ook niet evident. Er nu uitstappen zou heel wat nare gevolgen hebben, en niet in de eerste plaats voor mijzelf. Nog de tijd, nog de plaats...

...te zijn. De volgende keer was het zeker aan te raden meer voor mezelf op te komen, om op het moment dat het nodig was te zeggen dat me iets tegenviel. 'Maar nu,' vroeg ik, 'wat kan ik nu doen?' Antwoord: 'Gedraag je naar je beste bedoelingen.' Daar had ik wat aan. Mijn beste bedoelingen...

...ons land verkeert. De onderwerpen laten zich raden. Kapjes en vaccins wel/niet, de Europese Booster ranglijst waarop we trots zo goed als onderaan bungelen, nog net boven Bulgarije. ( wat een prutsers niet, die Bulgaren) De halfzachte maatregelen, het krakkemikkige beleid, het gemis van...

...het ziekenhuis. De man twijfelt en gaat te rade bij de collega die naast de auto is blijven staan. Het licht springt op groen, auto’s rijden door, maar zij natuurlijk niet, evenals de agenten, dan zegt de ene tegen de andere: tja, het is jouw beslissing? Afschuifsysteem ook nog dus....

"Kamphuis Woonoord" in Lage Mierde bestaat of bestond uit enkele houten barakken, die ik nu nog zie op de zwart-witte ansichtkaart uit 1965 die ik mijn ouders zond. We sliepen daar in stapelbedden: wij, de meisjes van de zesde klas van de lagere school, onder leiding van Zuster Yvonne, die in...