Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Hoger Lager

Het waren tijden, die van ‘Hoger Lager’. De hoogdagen van de Belgische Televisie waren het, met Walter Capiau, dé showmaster van de jaren ’80, die als geen ander ‘Hoger Lager’ presenteerde, een spel met grote kaarten, waarvan je moest raden of de volgende kaart hoger of lager zou zijn dan de vorige.

Walter daalde elke donderdagavond, aan het begin van het programma, neder via een statige lift, niemand wist vanwaar hij juist kwam, maar wel dat hij elke week geflankeerd werd door een lieftallige assistente, die hem naar het prestigieuze bordeaux decor leidde, waar de kandidaten hem met bevende handen en onder luid applaus de hand mochten schudden en hem bij wijze van kennismaking mochten zeggen waarmee ze zoal hun dagen vulden. Meestal was dat niet meer dan de man in de straat te zijn. Er waren er die een cadeautje mee hadden. Een zelfgemaakte streekspecialiteit of een zelfgeschilderd portret, waarmee Walter vereerd was, maar de kandidaten nog vereerder, in de hoop dat het een plaatsje kreeg in zijn koelkast of een plekje aan zijn muur, in het geval van het portret.

Daarna ging het voor de kandidaten enkel nog om Hoger of Lager, waarbij het publiek een graag geziene bondgenoot was. ‘Wat zegt het publiek?’, vroeg Walter dan. ‘Wat zeggen jullie? Ik hoor jullie niet?’ ‘Hoger, Hoger’, weerklonk het toen in koor en de duimen gingen omhoog. Slechts een rebelse kandidaat die toen Lager durfde zeggen. Op het teken van Walter draaide de bevallige assistente de grote speelkaart om en als de gok juist was, was de zaal te klein voor zoveel uitbundigheid. Amusement was het, van het zuiverste soort.

Walter was een god, zelfs toen hij bij de start van de commerciële televisie in 1989 naar VTM verkaste en daar Het Rad van Fortuin ging presenteren. Waar Walter ging, daar gingen wij mee, zelfs naar de commerciële televisie en hij startte terstond een reisbureau,‘Capiau Reizen’, waar hij fans mee nam over zeeën en woestijnen en hen daar een week entertainde als een volmaakte gastheer, tastbaarder dan op TV. Maar we wijken af, al hoort u dat liever van mij dan van de kapitein van het cruiseschip tijdens uw volgende vakantie.

‘Draai maar eens aan het rad’. Hoeveel keer hebben we het hem niet horen zeggen in Het Rad van Fortuin? De kandidaten waren niet altijd gezegend met veel intellect, maar dat weerhield hen niet om met een nieuwe huisraad naar huis te keren. Toen het woord op enkele letters na op het bord stond, ging het altijd van ‘Ik ga het zeggen, Walter’, waarna AC Meloen, knalselder, De Chinese Mier, Jacques Brol, bruudruuster en de s van citroen de Vlaamse huiskamers vulden met hoongelach. Hoelang heeft Jan met de pet zichzelf tot huisarrest veroordeeld toen hij ‘Jan met de pot’ zei, voor anderhalf miljoen kijkers?

Hoeveel keer hebben wij als veertienjarige in de klas de vinger niet opgestoken met de woorden, ‘Ik ga het zeggen, Walter’, wat niet altijd op bijval van de leraar kon rekenen, zeker niet als de leraar Antoinette heette.

Jaren later presenteerde Walter de Kinderacademie, een veelbekeken programma voor jong en oud, waarbij kinderen tussen 4 en 12 jaar op zondagnamiddag mochten tonen hoe goed ze wel waren met de blokfluit, piano, klarinet of hun stem, tot grote fierheid van hun ouders, die met klamme handen en gekruiste vingers in het publiek zaten. Walter was een liefhebbende, medelevende vader voor de honderden kinderen die de revue passeerde. Een icoon was het, een voorbeeld voor alle latere presentatoren, die niet meer dan flauwe afkooksels waren.

Die tijden zijn voorbij. Vorige week is uitgelekt dat Walter, ondertussen 74 en aan het uitrusten van een druk publiek leven, lang geleden kinderen misbruikt heeft. Na een klacht van ondertussen gepensioneerde slachtoffertjes moest hij toegeven dat hij 50 jaar geleden dingen heeft gedaan die men nu pedofilie noemt. Toen niet, want de tijdsgeest was anders, zo vertelde hij er ter verzachting bij.

Enkele slachtoffers hadden twee jaar geleden al gedreigd met ‘Ik ga het zeggen, Walter’, maar toen kon hij alles nog in de kiem smoren door het als roddels af te doen. Nu was er geen houden meer aan. Na een klacht bij de politie, sprong het grootste Vlaamse roddelblad erop en moest hij de feiten toegeven, al ging het volgens hem om niet meer dan een uit de hand gelopen liefdesrelatie met twee jongens van - afhankelijk van de bron - 12, 13, 14, 15 of 16 jaar. Volgens de slachtoffers was het te erg voor woorden. Zoals dat wel meer gaat in tijden waar niets nog taboe is, hebben nog andere slachtoffers zich gemeld, die zich na 50 jaar nog alles levendig konden herinneren, zeker toen ze vernamen dat de feiten dan wel verjaard waren, maar ze toch nog aanspraak maakten op een schadevergoeding.

Het televisiestandbeeld wankelde op zijn sokkel en werd vakkundig neergehaald, want dat is hét entertainment van de laatste jaren. Eerst maken wij u en dan kraken wij u. Walter werd onderwerp van misprijzen en spot op internet, in kranten en tussen pot en pint. ‘Hoger Lager’ zal nooit meer hetzelfde zijn. Geruchten doen de ronde dat de magische woorden in de jaren ’60 al instructies waren van Walter naar zijn slachtoffertjes toe. En hoe beefden hun handjes toen hij ‘Draai nog eens aan het rad’ zei. Wat zegt het publiek, nu blijkt dat goden ook maar ordinaire pedofielen zijn?

Schrijver: Johan De Smet, 1 juli 2012


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.5 met 25 stemmen 371



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
J.de Groot
Datum:
2 juli 2012
Email:
joke190411hotmail.com
En dat is 1...wie volgt?!
Yes!
Naam:
Monique Methorst
Datum:
1 juli 2012
Email:
moi636yahoo.com
Zo, die komt binnen. En daar is ook lef voor nodig, goed geschreven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)