Alle inzendingen over Stars

Zo vaak hebben we elkaar gedag gezegd, een welkom gevoel erbij gehad. Het was fijn je weer te zien, maar de weldaad van herkenning bleef uit. Het herbeleven bood soelaas omdat ik in je prachtige ogen mocht staren, maar relaties en werkverhoudingen zorgden voor de gepaste afstand. Fysiek contact...

Kyle Anne Carey is geboren in 1984 in Laconia in de staat New Hampshire. Haar ouders waren leraren. Tot haar zevende woonde ze bij de Yup'ik Eskimo's in Centraal Alaska. Haar vader is de non-fictie schrijver Richard Adams Carey. Hij was een half jaar werkloos en dakloos in Alaska, waar hij...

In het bad van kleuren als de beelden in mijn droom, samen zwemmen als een vis in het water. Dat is een wereld op zichzelf ver weg van de mijne en dan toch zo dichtbij en dan ademloos staren naar het doek, van alle schroom bevrijd! Laat deze gevangenis,ga mee, met de stroom, tegen de stroom, met...

Ik zit op een bankje in een vierkante ruimte met aan weerszijden een gat in de muur. Mijn voeten rusten op tranen uit de Amazone gevangen in hardhout en visgraat. Het venster naar hemel en vrijheid wordt gedragen door baksteen en mortel. De zaal zoemt. Vliegenvleugels fluisteren, bijen...

De SGP-er die voor invoering van de doodstraf pleit, de moslimfanaat die vindt dat overspel met een publieke geseling moet worden bestraft en de atheïst die gelovigen als Neanderthalers beschouwt, hebben één ding met elkaar gemeen: het zijn allemaal enge fundamentalisten. Hun fundamentalisme...

Het geluid van de Franse comtoise is eentonig en brengt me haast onder hypnose. Hoewel het lijkt, of de slaap me in zijn greep heeft, zijn mijn ogen wijd open en staren zonder knipperen recht vooruit. Mijn geest concentreert zich op één punt: een witte vlek op de schoorsteenmantel boven de open...

Handige stunt van een Nederlands omroepblad: verbeter het wereldrecord televisie kijken. Hoe is het mogelijk, zelf probeer ik wel eens een programma te vinden met een beetje inhoud. Maar zappend door een hoop rotzooi en ongein haak ik al snel vermoeid af. Ik heb gewoon geen geduld om lang naar het...

Gisteravond op een haar na platgereden. Middernacht, regen, vrijdag op zaterdag. Op de Oudenoord, toen we uit de Adelaar straat linksaf wilden slaan. Kaatstraat heet dat stukje vanaf de brug. Ik reed. Ons licht sprong op groen. Schakelen. Optrekken. Mijn linkerooghoek zag...

Hallo pa, gaat alles goed? Geniet je van de rust of is het daar niet zo stil? Ik heb geen idee hoe het daar is, sorry....ik wil het nu nog niet weten... Het eeuwige rusthuis is al aardig gevuld. Oma, jouw moeder, opa, jouw vader en zoveel anderen. Heb je tante Suus al gezien? Ze is...

Een kwartier naar mijn tenen staren geeft mij alle antwoorden. Problemen, dilemma’s, twijfels: allemaal tot niets verpulverd. Wat verdwaalde vlokken sop kriebelen aan mijn tenen. Ik kijk ernaar en barst uit in lachen om mijn kwetsbare mens-zijn. Ik drijf een beetje af in warme waterstromen die...

Men herkent mij doorgaans aan mijn stem. Deze draagt ver en reikt ver, dus was het hoorbaar in de hele bus, dat ik vroeg naar "De Hovel" in Goirle (Het naburige dorp Goirle bezoek ik van oudsher met enige regelmaat en ik heb er vele voetstappen liggen). Enkele medepassagiers bleven na mijn...

De tante, de zus van vader, over wie ik onlangs schreef en die haar tragisch levenseinde eens vond in een verpleeghuis in Ewijk, stond in onze familie bekend om de grenzeloze lusteloosheid waarmee zij langdurig en neerslachtig op de bladzijden van een roman kon blijven staren zonder iets te lezen...

Het is echt zo fantastisch dat er gadgets bestaan. Ik heb nu een voortdurende diavoorstelling op mijn computer-desktop van mijn eigen foto’s. Foto’s die er natuurlijk op staan, ergens verborgen in allerlei mappen. Mappen waarvan ik het bestaan niet eens meer vermoedde. Maar nu..? Nu zie ik...

Aapjes met wollige, gestreepte staarten, onzegbaar lief en kwetsbaar; een slang die de kop met de trillende tong tastend heft in alle richtingen boven het ineengestrengelde, lange, bonte lichaam; een leguaan: de bek verstard in een aandoenlijke "glimlach" (hij weet met zijn schubbige lichaam geen...

.....en dan kwam ze naar hem toe, helemaal van Zeist naar Tilburg, met de trein. Haar obsessie bleef haar beheersen tot ze weer in zijn ogen zou kunnen staren en zich zou kunnen vergapen aan zijn majestueuze torso en aan de halve maan in zijn pantalon, die ze spannend, mysterieus en opwindend vond...

De Merantistraat, een stille zijstraat van de Academielaan ligt in een uithoek van de stad en eendere huizen rijgen zich er aaneen in een sequentie die een ronduit doodse indruk maakt. Deze omgeving vormt het decorum van mijn vroegere, zinloze en tot wanhoop stemmende universitaire "carrière" en...

Met mijn mallotige "Russische" bontmuts op moet ik een zielige, dan wel belachelijke indruk gemaakt hebben..... De hal van het Zorgcentrum was onveranderd sinds ik Haar negen jaar tevoren ten grave had gedragen, zij het dat zij opgesierd werd door twee gigantische Kerstbomen, behangen met...

Wat een begin van de week. Op weg naar mijn werk zie ik voor mij een collega rijden. Helemaal fout. Collega’s op het werk, dat gaat nog, want je moet tenslotte genoegen nemen met het onvermijdelijke. Maar als ik de deur weer uit ben wil ik terug naar een andere wereld, ver weg. Reizen is geen...

Zondag. Te midden van een woest landschap, dut ik in. Ruige vlagen van wind maken zich van mij meester en ik klamp mezelf vast aan de woedende droom die ik heb. Iets over het ontstaan van de wereld uit chaos, maar ik zie niet goed wat er gebeurt op het naakte, volborstige lichaam van Moeder Natuur....

Na thuis gekomen te zijn, heb ik niet echt zin in een zwaar gesprek met Marjorie, maar iets zegt me dat ik daar niet onderuit kom! Ik zet thee, we staren voor ons uit, 'weet je..ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen, mijn vader had schulden wist je dat?' Ruud...schulden?, hebben we het over...

De vochtige lucht hangt als een klam wollen deken over het land. Het veld voelt als een weidse leegte, reikend naar de horizon, waarop de maïshalmen zich rimpelen als golven bij elk zuchtje wind, deinend als een zee van natte, gouden, lonkende trossen. Alleen bij valavond, onder de dalende oranje...

Turks Restaurant "Masal" is met haar grote zaal merkwaardig gesitueerd naast de indrukwekkende gebouwen van "Talent Square" en vandaar kan men zijn blikken desgewenst onbeperkt laten dwalen over de bebouwing die zich daar in de omgeving bevindt en die in schoonheid en elegantie niet kan concurreren...

Er zaten eens twee monniken te mediteren voor een boeddha-beeld. Het was een rustig en vredig tafereel die twee daar te zien zitten met een kussentje onder hun knieën. Toen kwam er een bevallige maagd aangewandeld. Ze bleef staan bij dat rustige en vredige tafereel. De eerste monnik dacht:...

Toen ik haar voor het eerst ontmoette, dreef ze aan de oppervlakte van een emmer water. Ik heb haar eruit gehaald en voorzichtig neergezet met zicht op de klimop. Ze ademde nog. Bij gebrek aan tijd verloor ik haar enkel uurtjes uit het oog en dacht dat ze op eigen kracht verder was gegaan, maar...

Het is al te zien als je langs de ramen loopt die de vertrekken begrenzen waarin zij zijn ondergebracht en waarin zij hutje bij mutje zitten aan lange tafels Daar staan in de vensterbank poppen en beren waarmee de oma's en opa's knuffelen alsof zij met een enkele reis zijn teruggekeerd naar de...

Het is al te zien als je langs de ramen loopt die de vertrekken begrenzen waarin zij zijn ondergebracht en waarin zij hutje mutje zitten aan lange tafels. Daar staan in de vensterbank poppen en beren waarmee de oma's en opa's knuffelen alsof zij met een enkele reis zijn teruggekeerd naar de tijd...

Als ik niet meer kom, zal mevrouw Achterhuis mij dan nog missen? Zal zij met verdwaasde blik tevergeefs naar de deuropening staren waarin mijn gestalte normaliter op zaterdagavond verscheen? Zal zij nu alleen naar de Mis gaan of geholpen door een andere vrijwilligster en zich weer drie keer...

In het chique, exclusieve restaurant met de trotse naam "l'Orangerie' die ook aan de zijkant op de gevel prijkt, ontmoette ik die avond mijn oude "vriendin". Aanvankelijk zat ze me met open mond aan te staren en ik observeerde met veel walging de kwabben die, nu ze tweeënzestig is, haar...

Hij die nu in de spiegel kijkt is niet de persoon met de overwinningsroes van de vorige nacht. Toen was ik betrokken bij al het gebeuren. Althans in het café en de directe omgeving ervan. Nu heb ik al meer dan een halve dag gemist.Wanneer ik naar buiten stap is alles anders. Nu ik nauwkeurig...

Als ik mijn tuin uitloop, op weg naar de drogist zie ik mijn buurman Wiebe, die lijdt aan het syndroom van schriftelijke gilles de la tourette, in zijn tuin naar de zon staan staren. ‘Heerlijk toch, van Gellekom?,’ zegt hij. ‘Ik heb vandaag papadag. Gelukkig heb ik geen kinderen van...