Alle inzendingen over Suzanne Valadon

...samen met de familie van Suzanne Valadon. In 1928 had je een expositie in de Berthe Weill galerij. In 1933 kocht je een huis in Tossa de Mar, nabij Barcelona. Op 1 september 1935 heb je samen met de kunstenaars Rafael Benet, Enric Casanovas en Alberto del Castillo het Museu...

(voor Suzanne Valadon (1865-1938)) Je bent geboren als Marie-Clémentine Valade en je moeder Madeleine was een ongetrouwde wasvrouw, die de naam van je vader altijd verzwegen heeft. Tot je vijfde verbleef je in je geboorteplaats Bessimes-sur-Gartempe, terwijl je moeder je vanaf het prille begin...

...je enorm met je nieuwe model en minnares Suzanne Valadon, die ook schilderde, geleerd van de ondeugende billenknijper Toulouse-Lautrec. Suzanne was werkelijk een heel knappe vrouw met mooie zwarte haren en een scheiding in het midden, een wat verbitterde blik, die haar juist zo uitzonderlijk...

...Théophile Gautier. Pas in 1894 werd Suzanne Valadon het eerste, vrouwelijke lid. Jij exposeerde geregeld in de galerie van de kunsthandelaar Paul Durand-Ruel op 16, rue Laffitte en 111, rue Le Pelatier. Na jouw huwelijk woonde je in het 17-de arrondissement van Parijs. Jij schilderde o.a....

...van Oskar Kokoschka, André Helluin, Suzanne Valadon, Tsugouharu Foujita, Marcel Gromaire, Pierre Dubreuil, Edouard Goerg en Jacqueline Lamba. In 1934 is Lucy officieel van Per gescheiden. Lucy maakte zelf poppen, handgeschilderde sjaals, tekeningen en batik. Haar hond heette Chiffe. Per...

...hij vertelt honderduit.' Vervolgens kijkt Suzanne blij naar mij. Dan snuift ze, kijkt over haar schouder en zegt: 'gaat het wel goed met je jas?' Op dat moment klikt het in mijn hoofd. Peter draait zich ook om en ik kijk dezelfde richting uit. Alle drie kijken we naar mijn jas...

...spelen op het klokkenspel van de Bommelse Gasthuistoren door vader Leenhoff, heeft het talent van Suzanne zich verbazingwekkend mogen ontwikkelen... .

...het kerkhof van Saint-Brélade begraven, naast jouw meest geliefde zielsverwante Suzanne Malherbe.

...voor mij. En ik sta voor een niet te nemen bolwerk, neemt niet weg dat ik er toch van geniet. Suzanne met de mooie ogen, ik bloei weer op...

...Verlosser (Var Frelsers gravlund) bijgezet. Suzanne hertrouwde met meneer Steffenssen en in 1974 verscheen haar boek 'Negen jaar. Mijn leven met Olaf Bull'. Zij overleed op 6 december 1976. Zij werd 81 jaar en zij is in de Begraafplaats van onze Verlosser begraven. Jullie zoon Jan was een...

...bij iedereen zo?” ”Ik ben je beschermengel, Suzanne,” zei hij ernstig. Ik knikte terwijl de tranen nog steeds over mijn wangen liepen. “Het is zo moeilijk.” Hij zweeg en wachtte slechts. “Ik doe wel mijn best, maar het lijkt alsof ik alles fout doe, alles fout gaat, en niks loopt...

...sy rekke mei har wezen oan dyn siel'* * www.muzikum.eu/nl/123-6777-75738/roel_slofstra/suzanne_leonard_cohen_cover-songtekst.html

...de onderzoeker. 'Je bent om op te vreten' zou Bastiaan graag eens van Suzanne horen.

...bekendste lied 'It's The First Time', terwijl Suzanne nog geregeld zwaaide. Toch heeft Monique de band opgericht, maar ze zag er bijzonder uitgeput en gekweld uit. Alsof ze gedwongen werd om op te treden. Die acterende poeha past natuurlijk allang niet meer bij haar vergevorderde...

...Suzanne zou benaderen. Jules verdween. Het was Suzanne, die Charles Baudelaire in de laatste dagen van zijn leven wist te kalmeren door Richard Wagner op de piano te spelen. Op 13 april 1892 overleed jouw vader Eugène in Parijs. Hij werd 58 jaar. Op 2 maart 1895 overleed jouw moeder Berthe in...

...Perrottet hadden een driehoeksverhouding. Met Suzanne kreeg Rudolf de zoon André, een decorontwerper/theaterbouwer, die op 24 februari 1956 in Oensingen zelfdoding pleegde en 40 jaar werd. André werd door de directeur van het Stadstheater van Basel Hermann Wedekind ontslagen. In 1921 ging...

...Al van wanneer ze in de verte de toeter van Suzanne haar crèmekar hoorden, namen ze plaats op de voordrempel. Elk met hun achterste in een hoek van het deurgat onder een hoek van ongeveer zestig graden, en met hun snuitjes naar elkaar toe in de richting van de straat. Toen mijn grootmoeder...

Ik wachtte op een aanraking. Een arm om me heen, iemand die zei dat het allemaal wel goed kwam. In plaats daarvan stond ik huilend te troosten en blind te leiden. Het kon niet. Het gebeurde. En ik, ik smachtte zo verschrikkelijk naar een aardig woord, een lieve fluistering, een zachte hand op...

Je zorgt elke keer weer dat ik me rot voel! Dat ik woedend ben of depressief, dat ik je wel kan slaan. En elke keer, elke keer weer trap ik erin… Je bent goed in doen alsof. Te goed. Je lijkt zo perfect! Te perfect, want ik voel me rot en rotter en nog rotter. En het is JOUW schuld. Als...

Ik weet niet wat ik wil. Ik weet niet wat jij wil. Speel je met me? Ik weet niet waar het op staat, ik kan het niet meer volgen. De ene keer ben je zo lief en dichtbij me, de andere keer voelt het als een enorme afstand. Een afstand die ik niet kan overbruggen. Heb ik spijt? Ik weet het niet....

Wat kom je hier doen? Wat kom je hier verdorie doen? Afgaan, onderuit getrapt worden, sterven in een hoekje zonder dat ook maar iemand naar je kijkt? Wie denk je dat je bent? Wie denk je verdorie dat je bent? Ik? Ik weet het niet. De held op sokken, de dichter, de dromer en de fantast. Ik...

Het lijkt alsof niks me meer interesseert. Het leven gaat door, kabbelt zachtjes verder. Rimpeltjes die insluiten wat ik denk, wat ik voel, om er maar geen aandacht aan te hoeven besteden en er voor te zorgen dat het vooral niks verandert. En het verandert ook niks. Behalve dat ik met dagen zit...

Een meisje, met een gezicht nat van tranen en een verbeten, gekwetste trek op haar gezicht. Een jongen, een stuk groter dan zij, hoog boven haar uittorenend, die glimlachend op haar neerkeek. Ze sprong tegen hem op als een schaap tegen een leeuw en haar vuisten beukten op zijn borst. Haar mond...

En het doet pijn, pijn, pijn! Alles in mij schreeuwt. Ik brul als een wild dier, ik verlies de controle en zak weg in mijn pijn. Mijn eigen losgeslagen wanhoop maakt me angstig en ik brul nog harder. Frustraties, herinneringen, nooit geheelde wonden en nooit verwerkte ruzies wervelen rond in...

Als ze haar ogen sluit ziet ze de zee. Ze kan er niets aan doen, het lijkt of de golven in haar gerold zijn en de zilte lucht haar neus verstopt. Ze proeft zout, ze hoort de meeuwen en het ruisen van het water. Het maakt haar gelukkig, maar ook verdrietig. Het doet haar denken aan toen. Het...

En ik vraag me af hoe ik opnieuw zo stom kom. Ik wist het toch van te voren? Ik zou het toch niet meer doen? Ik weet wat een ellende het is, wat voor rotgevoelens het met zich mee brengt en hoeveel onzekerheid. Maar ik trap er weer in. Ik dacht altijd dat ik niet harder kon vallen. Als je al...

Hé, zie je me staan? Zie je me staan, hier buiten? Kijk eens door het raam, druk je kleine neusje even tegen het glas en zwaai naar me. Ja, het regent, ik weet dat het regent, maar ik moest je even zien. Waarom? Omdat ik van je hou, lieve kleine, omdat ik het moeilijk vind langer dan een uur...

Voorzichtig druk ik mijn nagels in de palm van mijn hand. Het doet pijn. Ik druk harder, me goed bewust van de druppels bloed die nu langzaam langs mijn pols naar beneden rollen. Gefascineerd staar ik er naar, de waarschuwende signalen die zich verdringen in mijn hoofd negerend. Pijn. Voelbaar,...

Diep ademhalend zet ze een paar beverige stappen. Weer draait ze zich om, maar ze kan simpelweg niet terug. Zoals iedereen hier. Hier zit je vast, vast. Het scheen prachtig te zijn, en heerlijk, en je was de hele dag vrolijk en gelukkig. Maar de mensen die je normaal om je heen had, gingen niet...

Vandaag stond ik bij het gebakkraampje op het winkelcentrum. In de etalage lagen van die dikke vette overheerlijke Parijse Roomsoezen, moorkoppen, verrukkelijk. Ik bestelde er een en borg net mijn portemonnee op toen ik de jongen achter mij hoorde zeggen: “Hetzelfde graag.” Ik draaide me om...