Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Laroes wil van geen terugtickets weten

Jeff Ellis uit West Linn, Oregon, voelde het kriebelen toen hij indutte. Op zijn arm, onder de mouw 10 kilometer hoog vliegend van Seattle naar Anchorage, Alaska. Een verdwaalde bij met hoogtevrees, dacht hij, maar schudden hielp niet. Hij keek schrok en sprak “oh my God, that’s a scorpion.” Jeff herkende de schorpioen meteen. Van films – waar ze mensen doodsteken.

Zo’n spinachtig en dus tweeledig wezen met twee voorop vervaarlijk uitzwaaiende grijpscharen, vier paar looppoten en een dikke staart die uitloopt op een gifstekel. Hij pakt hem voorzichtig met een servetje op. TE LAAT! De griezel stak reeds in zijn elleboog! Kinderen huilen bang voor het enge kronkelbeest. Hun mamma eist ‘haal weg’. Een koene stewardess ving de schorpioen in een plastic zak.
Daar zat Jeff met zijn giftig ingespoten elleboog.

Mazzel – twee artsen aan boord. Die verzekeren dat sterven niet per se hoeft. Maar helaas voor echte schorpioenenbeetaanpak moeten de doctoren googlen. Met de piloten. Jeff volgt nauwlettend eigen hartslag en transpiratie. Sloeg zijn laatste uur reeds?
Komt de google-info nog op tijd? De zoektocht blijft noodgedwongen algemeen. Een (onder)soort valt niet exact direct vanuit die hoogte te benoemen.

Wat blijkt? Binnen een half uur zal Ellis al dan niet bezwijken aan een “anafylactische schok”. Een allergische reactie slechts met allergietesten te voorspellen. Voor behandeling volgens stappenplan moet je in de lucht niet wezen. Geen Tavegil, infuus, Adrenaline om nog te zwijgen van DAF (Di-Adreson F). Snel doorvliegen naar Anchorage is enige optie.

Toch geen paniek. Ook Jeff houdt het hoofd koel. Mede mogelijk omdat de fatale shock uitblijft. Dat blijft gissen. Gelukkig maar, hij overleefde.

Woordvoerder Bobbie Egan veronderstelt dat het beest in Austin(Texas) binnenklom. Waarschijnlijk juist. Het blijkt een gestreepte schorsschorpioen, Centruroides Vittatus. Geen wroeter, leeft vaak onder boomschors. Klimt buiten omhoog huizen binnen. Vooral zolders. Op de onverwachtste momenten tref je ze. Waar ze in bijten zwelt reuze pijnlijk op. Dagenlang. Niet dodelijk.

NOS Nieuws - goed voor mijn zelfvertrouwen. Het bewijs van een wereld die ik kan behappen. Al is het maar tijdelijk. Een stukje. Maar dan lees ik: ‘Ter compensatie kreeg de man twee retourtickets.’
Wat moet één man met twee retourtickets? Belazerd word je. In een chaotische wereld vol onoplosbare raadselen nu ook dat nog.

Ineens herinner ik - het is 30 juni. Laatste dag van Hans Laroes. Hoofdredacteur van NOS Nieuws die me altijd zo spottend aankijkt. Ingestoken foutje. Wat ik je brom.

Toch niet. The Huffington Post meldt dat Jeff zijn vriendin aan boord had. Suzanne Foster. Vandaar twee terugtickets.
Eerst geloofde Suzanne ‘m niet. Vervolgens rende ze krijsend weg. Nadat het kwelbeest was gevangen zat ze de rest van de vlucht stokstijf op haar stoel met de stelten omhoog. De Alaska Airlines prijst haar daarom als “Smart Woman.’

Had ik nooit gepikt. Jeff had op z’n minst aanhaligheid tot strelens toe moeten eisen. Voor haar ook beter. Hoewel zij niet kon weten dat deze schorpioen graag snel en kundig klimt. Wat echter als Ellis was gestorven? Naast zijn Suzanne lijdelijk met bang opgetrokken benen?

Zij kan zich echter beroepen op één vliegprecedent. Douglas Herbstsommer (Arizona) werd door een schorpioen gebeten tussen Phoenix en Indianapolis op 8.000 meter hoogte. Zijn wakkere zoon onderzocht daarna zijn bagage om nog vijf schorpioenkindjes te ontdekken.

Sinds Leonard Cohen verwacht je van Suzanne echter anders. Roel Slofstra vertaalde:

'En do doarst de reis wol oangean
Blynseach wolst har wol folgje
En do kinst op har fertrouwe
want sy rekke mei har wezen oan dyn siel'*


* www.muzikum.eu/nl/123-6777-75738/roel_slofstra/suzanne_leonard_cohen_cover-songtekst.html


Zie ook: http://www.huidziekten.nl...n/atxt/AnafylactischeShock.htm

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 2 juli 2011


Geplaatst in de categorie: biologie

4.5 met 8 stemmen 252



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Aubrey van Amstel
Datum:
2 juli 2011
Email:
a.amstelchello.nl
Je weet spannend te schrijven, Jos.
Ik heb je stuk in één adem uitgelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)