Alle inzendingen over Ulrica Lode

Met lood in mijn schoenen sta ik bij de voordeur. Licht uit balans gebracht door de alcohol, maar nuchter genoeg om in één vloeiende beweging de sleutel in het te slot doen en de deur open te maken. Als ik op mijn tenen mijn weg door het huis vervolg, helpt de donkere en verlaten woonkamer mij...

Afgelopen zondag Koot&Bie gezien. Op televisie. Wie of wat is Koot&Bie zullen vele jonge lezertjes zich afvragen. Koot&Bie staat voor Kees van Kooten en Wim de Bie die in de vorige eeuw satire bedreven op hoog niveau. Cor van der Laak, de vieze man, Bulle van Berkel, om maar een typetjes te noemen...

Er zou een feestelijke gebeurtenis; een optreden van een accordeonist en van een drummer plaatsvinden in een zaaltje van het Zorgcentrum, waarin mijn moeder de laatste tien jaar van haar leven heeft doorgebracht tot het tijdstip kwam van ziekte, dood, crematie en uitstrooiing van haar zilverwitte...

‘En wie ben jíj? Ik was 16 en verbaasd, bijna op het geïrriteerde af, over de manier waarop het mij gevraagd werd. De belangstelling naar wie ik was, wat ik deed en - later - hoe het met me ging; ik was er door uit het lood geslagen. Een volwassene, die je met vriendelijke en heldere...

'Wil je een tennisracket kopen? Ga naar een goede sportzaak. Laat je goed adviseren. Vraag of je een paar rackets kunt uitproberen. Noteer het type van je voorkeur en koop het online. Internet is namelijk veel goedkoper.' Dit advies is te vinden op www.racketkopen.net. Het vat onze ethiek van...

Gouda is een moerasstad, ik zit erin gevangen en ik kom dan ook nauwelijks ergens anders meer, alsof de stadspoorten er nog staan en ik er niet door mag. Inmiddels weet ik bijna alles van mijn woonplaats, mede dankzij de hoogtijdag, waar ik iets over wil mededelen, kán mededelen, daar ik nooit...

...goedkoper dan ooit. De eeuwige sneeuw en loden gletsjers smeken: 'Neem toch afscheid, neem toch waardig afscheid!' Ik groet oud zeer en bewijs de laatste eer aan het ongeschonden lijk van de mammoet in het ijs. Arjan Witte is geboren in 1961 te Utrecht, in het...

Ik waagde als jongeling de noodsprong van twee weken bivakkeren en meedoen in het Norbertijnse klooster 'De Essenburgh' in Hierden. De volkszanger van 'Zijn het je ogen' woonde om de hoek. Dat was na een weekend in een Franciscaans klooster nabij de grens van Duitsland, waarvan ik me vooral het...

...kwam er een vrouwelijke chirurg met een zwarte loden schootrok aan die een injectienaald in mij boorde. Er werd een groene deken over mij gelegd. Groen als een giftige appel. Ik was gefixeerd op de operatietafel. De chirurg zei: "Dit is het geheim, dit is sensatie, dit is het menselijk hart!...

Ik ben een tamelijk klein bos, met een bewogen verleden om op terug te kijken. Ik lig ten zuidwesten van Breda. Een eindje van mij vandaan stroomt het riviertje de Aa of Weerijs. Aan de overkant ervan ligt het grote, statige Mastbos. Bij een van mijn mooiste kastanjebomen staan een jongeman en een...

Bestaat er toeval? Neen vrienden. Er is een dwingende samenhang der dingen die wij niet altijd kunnen kennen maar wel als zij zich - meestal achteraf - kenbaar voordoet loochenen! Wereldwijd! Ook bij eigen geslaagde acties is daarom beter deemoedig en bescheiden te blijven. Het is immers...

(voor Clara Immerwahr (1870 - 1915)) Je bent geboren op 21 juni 1870 in een boerderij nabij Polkendorf en Breslau. Je Joodse ouders waren de chemicus/scheikundige Philipp Immerwahr en Anna Krohn. Je oudere zussen waren Elli en Rose. Je oudere broer was Paul. In 1890 overleed je moeder door...

Op zich vind ik het systeem wel mooi: de één zijn rommel, de ander zijn nieuwe spullen. De tweedehandswinkels, die het collecteren en aanbieden, schoten met de crisis uit de grond. De economie trekt weer aan en ik ben wel benieuwd of deze winkels daardoor ook weer verdwijnen. Zo ver is het...

...Ik wil vragen, wil roepen maar mijn tong is loden en stemloos. Ze kijken me niet aan, ze kijken langs me heen en door me heen. Als ik mijn blik op deze of gene gestalte wil richten dan vervagen de omtrekken en ontbinden zich. Ik strompel voort, traag en moe, tuur naar de horizon die...

Ze waren er weer, de donkere dagen voor Kerst, groots in al hun somberheid. Het was erg mistig die morgen en de kale bomen huilden eentonig hun vele gesmolten ijstranen. Rillerig liep Carine over de glibberige straten. Haar winterjas liet water door! Ook dat nog!, dacht ze droevig. Straks weegt...

Bord De borden waarop ooit iets ten strengste verboden is geweest, staan op vergeten percelen in de schaduw van verwaaide bomen achter uitgedijde hagen. Niks is ervan over dan schroefgaten, een vermolmde paal, een rechthoek roest. Wat heeft hier niet gemogen? Pissen tegen...

(voor Eleanor Fortescue-Brickdale (1871 - 1945)) Je bent geboren in Upper Norwood te Zuid-Londen, waar je vader Matthew een gevierde advocaat was. Vanaf je achttiende studeerde je aan de Crystal Palace School of Art en kreeg je les van Herbert Bone. Op je drieëntwintigste overleed je...

(voor Evelyn De Morgan (1855 - 1919)) Je bent als Mary Evelyn Pickering geboren in Londen, als oudste kind van je vader Percival Andree, een advocaat, en je moeder Anna Maria Wilhelmina Spencer-Stanhope, de zus van de kunstschilder John Rodham Spencer-Stanhope. Ze was een afstammeling van Thomas...

...de pech gehad, dat uw onderkaak door een loden bal op u afgevuurd uit een musket, voor de helft is weg geschoten. Dan was u niet zo maar een twee drie dood. Nu, dat wil je echt niet meer mee maken. Of dat je opgesloten hebt gezeten in een psychiatrische inrichting eind negentiende eeuw....

Ze liep met haar boodschappenlijstje wat gehaast het warenhuis binnen, toen ze hem in het vizier kreeg. Hij liep misschien twee meter voor haar. Ze besloot hem even aan zijn jasje te trekken; een fleece geruit houthakkers vest in zijn geval met daaronder een blauwe schipperstrui. ‘Hé, hallo,...

Als ik thuiskom, voel ik een beetje spijt. Denk ik. Of schuld. Twijfelend vraag ik mijzelf af of ik terug moet fietsen naar ‘de plek des onheils’. Dan slaat de vermoeidheid in mijn lijf echter toe en steek ik mijn middelvinger op. Zo, dat schuldgevoel is weggevingerd. Vanmorgen ben ik...

Vorige week bezocht ik een boekpresentatie van Rutger Bregman in de Aula van de universiteit van Groningen. Hij is een goede spreker en veel mensen trokken na zijn verhaal naar de Spiegelzaal om het boek te kopen of, als ze het al hadden, een handtekening in hun boek te laten zetten....

...de twee uren die volgden was hij vrij van de loden sfeer die gewoonlijk als een doorweekte winterjas om zijn schouders hing. Hij wist wel dat hij geen musicaal genie was, hij oefende ook veel te weinig op de stukken die zij onder handen hadden – wanneer en waar zou hij dat moeten doen in de...

...gelijk de tikken van de klok. Entropie. Vermenging. Kijk omhoog en zie de loden lucht....

Met tegenzin loop ik naar de basisschool. De angst voor wat komen gaat is vele malen groter dan de schrik van een kind dat zijn eerste schooldag meemaakt. De gemeente geeft informatie over de verregaande consequenties van de wijkontwikkelingsplannen. De voltooiing van de stedelijke ringweg wordt...

Wie kent nog de Antwerpse stadskrant? DE NEUS. Ik heb er nog voor gewerkt. Rond die tijd moest ik mijn paske vernieuwen. Wie kent nog de dienst bevolking in de lange nieuwstraat, de rij loketten, achter ieder loket een prompte dame. Voor vooroorlogse typemachines. "En wat doet u nu voor...

Hij deed al jarenlang pogingen om zijn vriendin Els te bewegen tot iets, nee, veel meer dan gewone vriendschap. Wanneer ze samen waren waren ze altijd zo vrolijk en eerlijk, dat ze al wel getrouwd leken bij wijze van spreken. Hij hield van haar slanke gestalte en de kleurrijke jurken, die ze droeg,...

...op muziek gezet werden door troubadour Frans Lodewijk. Met Manja Herstel schreef ze artikelen over kunst voor o.a. Het Beeldend Kunstjournaal en de site Poëet en route. Ze vormt met Manja het schrijversduo Graspin. Haar korte kinderverhalen werden geïllustreerd door Inger Israël. Ze...

...genoeg magische kruiden en krachten om voor eeuwig jong te blijven. 'en moeder Aarde zelf begint om zich heen te kussen, nat van melk en honing, verlost van loden last laat zij zich strelen door de wind en door lichte voeten van een onbeslagen paard, behaaglijk schurkt ze zich aan olifanten...

Paradise lost buiten stond het palmend groen stil langs de startbaan in rafels te zwaaien toen ik moest gaan eilandskind de wind draaide zich de zee verbleekte liep kolkend leeg lucht wolkte vormeloos uiteen de pop op mijn arm huilde tranen van steen warmte hield haar adem in de...