Jaren later
Hij deed al jarenlang pogingen om zijn vriendin Els te bewegen tot iets, nee, veel meer dan gewone vriendschap. Wanneer ze samen waren waren ze altijd zo vrolijk en eerlijk, dat ze al wel getrouwd leken bij wijze van spreken. Hij hield van haar slanke gestalte en de kleurrijke jurken, die ze droeg, maar bovenal van de liefdevolle uitstraling in haar frisse ogen. Els was kunstzinnig aangelegd, net als hij, al werkten ze beiden met andere vormen. Zij had een modezaak in de binnenstad, terwijl hij een kunstschilder was en is, die ook in andere landen exposeert. Ze gingen wel eens met elkaar uit eten of ze gingen samen naar de bioscoop, barretje in, barretje uit, ze huppelden als jonge verliefden door de donkere nacht. Aan dat samen feesten kwam ineens abrupt een einde, toen Els met een advocaat er vandoor ging. Hij vernam steeds minder van haar, totdat de doodse stilte intrad en hij in een zware depressie belandde, iedere nacht alleen de kroegen indook en altijd lallend over straat naar zijn atelier terugkeerde. Zijn schilderwerk veranderde ook van kleur en toon, het werd alsmaar somberder, grilliger en bloediger. Er kwamen andere vrouwen in zijn leven, soms maar een nacht, soms een paar maanden, maar geen van die oppervlakkige vrouwen konden tippen aan Els. Hij heeft haar diverse keren terug gezien, in strakke mantelpakjes, kleurloos, stijf gearmd met haar grijze advocaatje. 'Ik zal een advocaatflesje op je kop kapotslaan!', dacht hij, 'smerige vrouwenkoper, geldrat!'. Terwijl zijn onbeantwoorde liefde voor Els genadeloos voortduurde, steeg zijn succes als kunstschilder en steeg zijn bankrekening tot grote hoogten. Toen hij zichzelf miljonair kon noemen, kocht hij een wat vervallen kasteeltje in een eigen bos. Hij liet het antieke gebouw opknappen en van de paardenstallen maakte hij een riant atelier met kostbare glas-in-lood ramen. Het ging hem daarna nog meer voor de wind, hij kreeg een ware bloeiperiode en zijn werk ging voor tonnen naar rijke liefhebbers. Hij liet escort-dames komen om voor hem te poseren en als hij opgewonden raakte, dan deelde hij het bed met hen, zo niet, dan maar niet, het draaide wat hem betrof allemaal om de schilderijen. Hij kon zich een butler en een schoonmaakster permitteren en in een uithoek van zijn landgoed liet hij een privé-zwembad bouwen, met een soort golfwagentje reed hij daar dan in zijn zwembroek naartoe. Toch gaapte er een groot gat in zijn hart, ook al wist hij niet hoe hij Els kon bereiken, iedere splinter contact was verpulverd. Hij dook iedere nacht in zijn 'ridderzaal', een veredelde wijnkelder met twaalf ridderharnassen rondom een ronde tafel. Daar keurde hij de exclusieve wijnen, die hij overal vandaan haalde. Eenmaal goed dronken zwalkte hij dan naar zijn atelier en maakte hij de mooiste schilderijen. 's Ochtends stond hij dan verbaasd voor zijn eigen doeken. Inmiddels multi-miljonair reisde hij naar de meest exotische en luxe oorden, liet zich verwennen door betaalde vrouwen, maar nog steeds knaagde er een groot schuldgevoel aan zijn geluksvogelziel.
Jaren later zit hij als een uitgeput mannetje in een rolstoel van een peperduur bejaardentehuis. Een verpleegster vraagt of hij ook een gebakje bij de koffie wil vanwege Koninginnedag. 'Doe maar, meisje, ik heb toch al jaren een kunstgebit!', zegt hij lachend, 'maar hoe heet jij trouwens, want je bent nieuw hier, hé?'. 'Ik heet Esther, meneer!' 'En je achternaam?' 'Van Kampen!' 'Hoe heet je moeder?', vraagt hij geschokt. 'Zij heette Els, meneer' 'Was je vader advocaat?' 'Ja, hoe weet u dat?' 'Ik weet wel meer, meisje, kijk me eens aan, juist ja, ik zie het al, dezelfde oogverblindende ogen!' 'Heeft u mijn moeder soms gekend?' 'Gekend? Lieverd, ik heb mijn hele leven wanhopig van haar gehouden! maar zeg me, hoe gaat het met haar?' 'Ze leeft allang niet meer, meneer, toen ik twintig was heeft ze zelfmoord gepleegd, ze is nog geen vijftig geworden!' 'Was ze zo ongelukkig?' 'Mijn vader sloeg haar en vernederde haar op allerlei manieren! Ik heb geen contact meer met hem!' 'Mag ik je bankrekeningnummer, lieve schat?' 'Maar waarom, meneer?'
Een jaar later wordt Esther multi-miljonair en erft ze een riant kasteeltje.
Geplaatst in de categorie: liefde
Jaren
1.574
Geef je reactie op deze inzending:
Een kunstschilder hield veel van Els, een mooie meid, maar dat liefje ging er met een advocaat vandoor. Depressief werd hij en zijn werken werden somberder en hij bleef steeds aan haar denken. Uiteindelijk steeg zijn succes in de kunstwereld en werd hij schatrijk. In een bejaardenhuis ontdekte hij, dat een verpleegster een dochter was van Els, die geslagen en vernederd werd door haar advocaatje en op 50 jarige leeftijd zelfmoord pleegde. Haar dochter erfde later het vermogen van de kunstschilder.
Graag gelezen.