Mijn droom
Ik droomde dat ik geopereerd werd aan mijn hart. Ze legden mij op een operatietafel en trokken en duwden aan mij. Ik zat vast met snoeren aan een stopcontact. De operatielampen waren zwart als beroete glaasjes en ze spuugden bloedrood licht uit. Zo werd mijn lichaam verlicht.
Overal stonden computers. Bij de ramen stonden computers, tegen het plafond zaten computers vastgeplakt, op wielen stonden computers opgestapeld, bij het gordijn stonden computers waaruit gesis kwam, en ook gezangen kon je vernemen uit computers. Toen kwam er een vrouwelijke chirurg met een zwarte loden schootrok aan die een injectienaald in mij boorde. Er werd een groene deken over mij gelegd. Groen als een giftige appel. Ik was gefixeerd op de operatietafel.
De chirurg zei: "Dit is het geheim, dit is sensatie, dit is het menselijk hart! Ik moet hem snijden,ik moet hem wegen bij het pak meel op de kruideniersweegschaal, ha, ha!". Ik gilde tegen de chirurg: "Ik wil genezen, ik wil genezen!". Ik was bang, ik had de Vreze des Heeren. De chirurg opende mijn borst, terwijl een andere chirurg een Klaas-Vaak-pop in mijn armen legde. Om in slaap te komen.
Ik begon zachtjes tegen te stribbelen en vroeg om een Jezus-pop. Maar dat mocht niet. De chirurgen vertelden mij dat ze wetenschappelijke socialistische materialisten waren en dat ik kon kiezen tussen een heksenpop met worteltjeshaar of een Klaas-Vaak-pop uit Finland. Ik bleef in naam van Jezus om een Jezus-pop smeken totdat ik die kreeg.
Intussen gingen de operatielichtjes wit branden. Eerst haalden ze een voor een mijn niertjes uit mijn lijf, gingen vervolgens al mijn niertjes wassen en boenen met Vim en groene zeep. Toen zetten ze een voor een mijn niertjes weer onder mijn ribben.
Ze stopten even met opereren om een glas met Whiskey te drinken en daarna legden ze een narcosemasker op mijn gezicht en verdoofden mij. Ik viel in een diepe slaap en zag zeven marmotten aan zeven palen knagen. Opnieuw werd ik gefixeerd op de operatietafel. De operatiezuster zong: "Tover, tover, nu wordt je een nederige groene plant met zachte stengel en hangende bladeren groen", waarna ze mijn schoenen uittrokken en me begonnen open te snijden. Mijn hartboezems vulden zich met vers bloed en mijn hartkamers tingelden als voorjaarsklokjes in de sneeuw.
Op de computers verschenen bloemen die opengingen en zich weer sloten met het grootste gemak. De vrouwelijke chirurg zei tegen mij: "We hebben je nu in een bootje gelegd, nu moet het bootje nog varen. Maar we moeten nu op de sterren vertrouwen, hoog aan de hemel, want de vuurtorenlamp is stuk. Sterren, sterren, sterren, ver weg sterren, vertrouw misschien maar op je Jezuspop". Ze had nare lange vingers en kon goed stoppen met naald en draad. Haar gezicht was opvallend schoon en vriendelijk. Haar ogen waren diamanten met een blauwe fonkeling.
Mijn hart werd geschild als een appel.
Ik voelde vingers, dikke vingers wriemelen aan mijn ribben en in mijn hart. Ik trad uit en kwam in de wereld van de vogels en daarna in de wereld van de ijzerwaren. Ik hoorde lepeltjes, messen, haken, vorken rinkelen. Ja ik hoorde het geluid van een zoemende lamp. Ik zag duizenden mensen en kinderen liggen onder zeil en onder een microscoop van een chirurg, beschenen door steriele lampen. Op al die borsten van die mensen en kinderen in al die operatiekamers zag ik crucifixen liggen.
Ach en wee. Er was een zee met grote rollende baren en ook die zei "Ach en Wee". Er hing ook een ster in de operatiekamer met mijn naam erop geschreven en een geheime datum en geheim uur van een mogelijke toekomstige operatie.
home.nlGeplaatst in de categorie: lichaam
hartoperatie
434
Geef je reactie op deze inzending: