Alle inzendingen over bushalte

...Zonder deze held had ik nog een halfuur bij de bushalte gestaan. Half in gedachten, kladder ik een juweeltje in elkaar. Ik scheur het voorzichtig uit het schriftje, zet mijn naam onder het gedicht en vouw het velletje op. We bereiken de tunnel, die mijn stadsdeel en de centrale stad verbindt....

...liep Freek in de vroege ochtend richting de bushalte op twee minuten gaans van zijn woning. Hij trok huiverend zijn kraag iets op en omzeilde handig een grote plas regenwater. Er stond een straffe, gure wind uit het oosten. De straat en het voetpad waren bezaaid met een dikke laag van natte,...

...trillende stem. "Ik bracht mijn tante naar de bushalte en toen vloog hij zomaar onder mijn auto. Het leek wel of hij het expres deed. En toen ik terugkwam, bewoog hij nog een beetje en toen ben ik er weer overheen gereden." 'Dan is hij nu echt dood", stel ik nuchter vast en sla mijn arm...

...op IJsselmeer Meisje uit Meijel vernielt bushalte in Deurne Glasvezel in Wijchen maakt eindspurt Onvrede over Vlaggetjesdagen Drimmelen 'Ambtenaar mag vrijwilliger niet afremmen' Wajongers op zeilschip De Tukker Dillen vijfde bij Klim van Steenwijk Trots op Den Helder...

...in de lade van een ladekastje, als een herinnering aan de morgen waarop ik hem aantrof toen ik op het bankje bij de bushalte zat, verzonken in liefdesverdriet en in de meest droevige mijmeringen.....

...viaduct bij het NS-plein toen ik bij de bushalte stond. De stad, mijn geboortestad, werd zo opgehemeld en verfraaid in glossy magazines met glanzende bladzijden en gelikte foto's, maar verdiende zij de eufemismen die als confetti over haar uitgestrooid werden door de...

Het regende een beetje. Een gedeelte van de Korvelseweg was opgebroken en een ondergrond van donkerbruin zand was aan de oppervlakte zichtbaar. Enkele zeer stoere heren hielden zich ermee bezig met behulp van voertuigen die wellicht de naam "pallettruck" verdienen het zand om te woelen en op te...

De sneeuw die we verwachtten was nog niet gekomen op een stille en rustige zaterdagmorgen en na mijn bezoek aan de wekelijkse markt bevond ik mij weer bij de halte van lijn zeven.... Ik ontmoette deze keer geen mensen maar misschien is het hoe dan ook beter de mensensoort te schuwen..... Een...

Het is nog koud in januari. Mevrouw heeft haar rollator geparkeerd bij de halte van lijn zeven. Ze gluurt als verdwaasd boven haar mondkap uit. De chauffeur van lijn zeven spreekt haar aan: "Hoort u mij, mevrouw?" De dame zou zijn moeder kunnen zijn. Mevrouw stapt in en neemt naast mij...

Terugkerend van Kapsalon S. aan de Korvelseweg (ook een adres voor armoedzaaiers) trof ik meneer op de zitplaats bij de halte van lijn zeven. "Als u me niet verkracht, mag u naast me komen zitten" verklaarde hij. "Dan moet u mij ook niet verkrachten" antwoordde ik.... Meneer woonde in een...

Ik had lijn zeven net gemist. Ze zong. Zacht en melancholiek zong ze en ik vroeg de zwarte vrouw of het een Afrikaans lied was. "Het is Spaans" verklaarde ze. "No hablo Espagnol" liet ik haar weten. Ze lachte twee rijen parelwitte tanden bloot en haastte zich naar haar bus.....

Er was een nieuwe dag aangebroken; eigenlijk - na al het leed - buiten mijn verwachting; een zomerdag en het licht speelde frivool over de wereld en wierp er schaduw en licht in een warrelend, wervelend patroon overheen. Ik had plaats voor haar gemaakt op het bankje bij de halte van lijn zes en...

Ik kwam twee dames tegen aan de halte van lijn zeven bij het station. Een van hen droeg halflang blond haar en zij hanteerde een koket en elegant damessigaartje. Ze lachten me toe. "Ik heb geen big smile" verklaarde ik en ik voegde eraan toe: "Liever naakt dan namaak". Ze waren het er wel...

Het was een kleine, nog jonge man met een gedrongen postuur en met een baardje en sik die zijn wangen en bovenlip in beslag namen. Op zijn nek en onderarm tekenden zich forse tatoeages af en hij voerde een flinke hond aan de lijn met cognackleurige vacht die naar hij verklaarde een kruising vormde...

Hij voerde een forse en mollige hond aan de lijn; mokkabruin was hij en droeg een grote, witte bef op de borst en ook de uiteinden van de poten waren wit. Ik complimenteerde de man met het mooie dier dat stilletjes jankte alsof men het eveneens menselijke gevoelens zou moeten toeschrijven, alsof...

Ze verklaarde uit Zuid-Amerika afkomstig te zijn (asblond haar, enigszins vervallen en van mijn leeftijd) en naar haar zeggen had de verhuisdrift haar in zijn greep (zoals wel meer voorkomt; men verwacht dat het grote geluk om een straathoek op de loer ligt en dat men het kan kopen als een pak...

Ze stapte met me in in lijn zeven, de lippen en de ogen zwaar aangezet; het futiele grijze haar verward op de schedel. De leegte van de eindeloos durende dagen in haar flat was zwaar te dragen, daarom was nu de ouderenzorg in beeld gekomen, maar het verzorgen van de oude, hulpbehoevende dame was na...

Op een mooie, nog koude dag aan de vooravond van de lente, toen her en der al paarse, gele en witte krokusjes waren verschenen, nam ik naast haar plaats bij de halte van lijn zeven. Ik begon maar voetstoots met de openingszin: "Het valt niet mee", altijd een voltreffer. Mevrouw was allerminst...

Een elegante jongeman, in het zwart gekleed, met getrimde, gemillimeterde baard, droeg op zijn rug in een gladde, glimmende hoes, zijn instrument, een gitaar; zijn dierbare instrument dat dient voor de verklanking van zijn gevoelens, voor de ontroering en extase van zijn zo geliefde publiek. In...

Het was nog donker op een vroege morgen in januari en de kou geselde mijn lichaam. Een meneer met een klein, wit hondje, dat tot mijn verbazing een halsband droeg met blauwe lichten eraan waarvan het schijnsel zich verspreidde in de rondte passeerde mij. Ik sprak hem aan met de woorden: "Wat een...

...haar, bedelend om méér. Op weg naar de bushalte kwam ze een oud-collega tegen; een gezette matrone die ze kende uit een vroegere werkkring, een dame die minstens vijfentwintig jaar geleden thee en koffie placht te serveren in het enorme kantoorpand waar ze gewerkt had. De mevrouw vroeg...

...van mijn collega-journalist, legde ik bedeesd een hand op zijn schouder. De brede straat die naar de bushalte leidt, lag voor me als was het een Avenue of een Boulevard...

...wist alleen dat ze iets moest doen. Bij de bushalte aangekomen, keek ze op haar horloge en zag dat de bus er elk ogenblik aan kon komen. Dat was ook het geval en ze stapte direct in en toen ze eenmaal een plekje gevonden had, besefte ze dat ze nog steeds niet wist waar ze heen zou gaan. In...

...maar dit gezelschap zwalkende visieloze dilettanten kent geen precedent. De rek is eruit. Aan de pomp, in de winkel, bij de bushalte mort het volk. De wal gaat dit schip keren, deze herfst nog, op het Malieveld en in de straten.

...assortiment te kiezen, dus weer in de kou bij de bushalte aan de Voltstraat, al evenmin een toonbeeld van architectuur die de zinnen verzet, tot de verbeelding spreekt of het hart doet opleven, met een biljet van vijftig Euro "brandend" in mijn portemonnee, dat de chauffeur van lijn 1 helaas niet...

...en nadat we afscheid genomen hadden bij een bushalte op een stille, landelijke weg even buiten het dorp, raakte ik geobsedeerd door een mijzelf onduidelijke, onbestemde gemoedstoestand en reisde ik door naar mijn geboortestad. Hoe heeft een onnaspeurlijke lotsbestemming dit kunnen bepalen;...

...resultaat gebleven. We ontmoetten elkaar bij de bushalte. Aan haar bovengebit ontbrak op een zeer prominente plaats een tand, haar grijze haar hing neer tot op haar schouders, ze droeg goudkleurige oorbelletjes en haar kleding bestond uit een merkwaardig en disharmonieus samenstel van een...

...zijn nadagen zag ik hem nog wel eens bij de bushalte, zijn gezicht gegroefd door de vele lijnen en rimpels, die de neerslag schenen te vormen van zijn oorlogstrauma waarover hij, ook voor de klas, niet uitgepraat raakte. We schreven destijds negentienhonderdvijfenzestig en de Wereldbrand was...

...en eens zal zij er niet meer zijn, misschien al te spoedig. Na onze gezellige middag bevind ik mij, ondanks alles eenzaam en verweesd, bij de bushalte met een pakje in blauw cadeaupapier in de hand. Het zal een sierlijk bord bevatten en een biljet van vijftig euro, een troost in de armoede.

...ik bij nacht en ontij wachtte bij de bushalte zag ik aan de overkant van de straat onduidelijke figuren op ogenschijnlijk zinloze wijze deuren openen en sluiten en een villa betreden. We passeerden Hotel-Restaurant "De Druiventros" aan de rotonde halverwege Berkel-Enschot en Tilburg,...