Alle inzendingen over dankbare Syriër

Dichtbij het dorpje lag een groot bos, waarin een oud kasteel stond. Er woonde niemand in dat sombere, vervallen gebouw. Wat zag dat er naargeestig uit! De muren waren grauw, overal beschimmeld. En op sommige plaatsen gebarsten. Een van de vier torens was helemaal in elkaar gezakt. Je kon dat...

...één ding goed: "Ondankbare mensen zijn beslist griezeliger en gevaarlijker dan dankbare spoken!"

...geweest’, vertelt hij. Over het hoofd van de Syriërs, zouden de omringende landen hun conflicten uitvechten, waarbij ze het Westen als de grote boosdoener zien. Zelfs de seculieren zouden sterke antiwesterse sentimenten uiten. In mijn gedachten zie ik een enorme ramp op ons afstevenen. Dit...

...piratenbende rondom hem. De Turken willen al die Syriërs helemaal niet opnemen, want ze zouden hun banen afpakken, wat deels wel waar is, maar geen humanitaire gedachte. Het is echt zwaar zaken doen met deze Turkse regering, die een duistere, geheime agenda heeft. Op journaal zien we nu wat...

Het is een stille, grijze novemberdag als de BoodSchappenPlusBus van start gaat bij "De Reyshoeve", een bejaardencentrum in de Tilburgse wijk "De Reeshof" en als zij koers zet naar het Winkelcentrum Wagnerplein met "aan boord" drie oudere, grijsharige dames, een vrijwilliger als chauffeur,...

We waren beiden op weg met buslijn zeven. Hij droeg een krullerige haardos, een ringetje in het oor en een gouden kettinkje met medaillon om de hals, mogelijk duidend op bepaalde voorkeuren die mijn volledige begrip en billijking kunnen wegdragen. Hij was na zijn ongelukkige val nog maar net...

De indicatie is er, eens of soms twee keer per week recht op zorg, hulpbehoevend huishoudend. Het maakt niet uit wat voor weer het is, je wordt verwacht, maar bij vijftien centimeter sneeuw is men toch blij verrast dat je er bent. Het mensje schenkt dankbaar een kopje koffie, suiker en melk...

Het jongetje zou zijn zevende verjaardag vieren en ik vroeg de moeder wat de "grote dag" zou brengen. Vroeger, als kinderen, in onze jeugd, - die sinds lange jaren is bedolven onder as en puin en onder de tijden die zich hebben opgestapeld en vermeerderd zoals wellustige, onbeschaamde konijnen...

Wat zou jij doen als je halverwege de 10 km weet dat je een verloren race rijdt? Ik moet aan het gevoel dat daarbij hoort denken als ik bij de uitgang van het Centraal Station in Utrecht een folder van de PvdA in mijn handen gedrukt krijg. 'PvdA-ers optimistisch over verkiezingsnederlaag' kopt...

Ik kijk uit het raam. Ik zie twee vrouwen aan een tafeltje. Vermoedelijk moeder en dochter. Tussen hen in een houten Mariabeeldje. We eten alle drie een visje. Zij buiten, ik binnen. Ik geniet van het plaatje. Een vredig tafereel. Mijn gedachten dwalen af naar een verhaal uit de bijbel....

Ik snel langs titels in een boekwinkel. Volle tafels, bekend en onbekend werk. 'Ik ben pelgrim' knalt uit een kaft. Pak het boek. Het is zwaar. Loop ermee naar de leestafel. Sla het open. De eerste zin. Ik schrijf het op papier: 'Er zijn van die plekken die ik me mijn hele leven zal...

Via de omliggende dorpen, via de snelwegen en toegangswegen tot de stad, heeft ze de Nassaustraat bereikt. De auto is onder haar handen gewillig en snel, het asfalt zoeft onder zijn wielen weg, kilometer na kilometer verovert hij op de afstand die mij en mijn arme zus meestal gescheiden...

...toedoen (in)direct ook maar één onschuldige Syriër is omgekomen, dan dient hij voor het gerecht te komen en zijn straf op zich te nemen, want voor de gerechtigheid is hij niets meer waard dan welke anonieme burger dan ook. Als hij naar Rusland of Iran vlucht, dan weten we het wel. Misschien...

...zien dat hij het in zijn vingers had. Hij was Syriër en nog niet zo lang in Nederland. Maar in Syrië was hij altijd al kapper geweest. Na het knippen liet ik hem ook de deurmat zien, dat dat woord twee betekenissen had. Hij was blij wat geleerd te hebben en ik was tevreden met het...

...voor mijn euro 1,99, ik heb niet eerder zo'n dankbare kerstboom gehad. Het is nu 12 februari en het is nog steeds licht in mijn huis. Huisje, boompje, beestje, het lijkt welhaast vooropgezet. Maar ik geniet er van, want morgen kan het zomaar afgelopen zijn, geeft mijn boom de geest, tot...

Het moet maar eens gezegd, ik voel mij de laatste tijd vreemdeling in eigen land, de imam heeft mij lamgeslagen met zijn protestlied. Voorganger, voorzanger, troubadour van de valse woorden, hij moest ondertiteld worden na meer dan tien jaar Nederlander te zijn geweest. En zie ik dan een mens...

Ik bouw voor jou een huisje niet te groot niet te klein, zo’n huisje aan een grasveld waarin je zo fijn jezelf kan zijn. Ik bouw voor jou een huisje met deuren, ramen en een pannendak met wel zes slaapkamers een verwarming, een huis voorzien van alle gemak. Ik bouw voor jou een huisje van...

En jawel- na een paar weken afzien wat het weer betreft dan, doet de naam: Lente precies wat ervoor staat namelijk: een zonnetje laten schijnen, bomen in bloei, hier en daar narcissen en groen, veel groen. De blaadjes komen aan de bomen, nou zou ik dat ook doen als ik een ontluikend blaadje was,...

Volgens een aantekening in de administratie, gemaakt op de afdeling verloskunde van het plaatselijk ziekenhuis van mijn geboortestad, aanschouwde ik op een woensdag, op ‘den derden dag van den vierden maand’ van dat jaar het levenslicht – rond 10:55 uur om precies te zijn. Het geboortejaar...

Je zegt vaak tegen die mensen waar je het goed mee kunt vinden dat je altijd een vriend voor ze wilt zijn dat is één van je grote wensen. Maar hoe lang duurt het werkelijk Een jaar? Twee jaar? Misschien drie? Worden het dan goede kennissen waar je leuk mee kunt praten en volgend jaar een...

Het valt niet te ontkennen dat de ontvangst die mijn "respondenten" in de achterstandswijk mij bereidden, doorgaans hartelijk was. Men was mij dankbaar voor mijn inspanningen, voor mijn verwoording van het verhaal en voor de plaats die ik hen toekende in de Wijkkrant. De hoofdredactrice bekende...

...het enige wat er toe doet, inclusief een vaak dankbare blik, en IK kan het weten, als de boodschappen kar NET iets TE is. Een buurman met spierballen, vraag ik: ben ik erg brutaal als ik vraag om..... Brutaal? Hoe KOMT u erbij, niks hoor, ik help U graag en weet je, deze man haalt...

In die tijd vormde de rij winkels die grensde aan het plein in onze volkswijk (de slager, de drogist, "Textielhuis Fatima" en het snoepwinkeltje genaamd "Splendid" waar we drop en kauwgum kochten voor vijf cent en filmsterrenplaatjes cadeau kregen) als het ware een klein formaat winkelcentrum....

Ik las onlangs in de NRC dat Femke Halsema aan haar laatste termijn bezig is en dat zal helaas wel waar zijn, terwijl ik dacht dat zij voor altijd meeging, tot ze oudbelegen wordt. Ik voel na dit bericht al grote droefenis, ze gaat de politiek definitief verlaten, na al die jaren zo glorieus in...

Vooropgesteld dat dokters in Nederland geweldig werk verrichten en veel leed voorkomen en nare kwalen kunnen behandelen. Ook mij lapten ze lang geleden aardig op. En ik ben daar nog elke dag dankbaar voor. Toch kan ik mij niet aan de indruk onttrekken, dat de witjassen in deze roerige tijden wel...

Op een winterse dag, waarop de wegen besneeuwd waren en de sneeuw zich had gehecht aan de dakpannen en aan de rozen die overgebleven waren in het late seizoen en ze voorzag van een spierwit, duimdik laagje ijs, maakte ik voor het eerst kennis met Emma ten Bikkel. Ze zou mijn nieuwe bovenbuurvrouw...

...alvast een kaartje, goed vasthouden hoor....en verlaat de winkel, een stil kind en een dankbare moeder achterlatend.....

...valt die Koerdische staat aan. Turken en Syriërs, die met elkaar bijna op voet van oorlog staan, vechten beiden tegen de Koerdische staat. Amerikanen hebben de Koerden bewapend en ervoor gezorgd dat ze Raqqa konden veroveren en de IS kon worden verslagen, maar nu de IS is verslagen is de...

Toen de helgele, elegante auto met aan de buitenkant het toverwoord "Ambulance" was gearriveerd en toen de verplegers in de groen-gele kledij mijn huis hadden betreden, was ik dankbaar en woorden van dank vloeiden dan ook overvloedig van mijn lippen. De adem was me benomen door de onheilspellende...

Ze stond met mij te wachten op de bus die weigerde te arriveren op het Transvaalplein. Diepe rimpels bezetten haar gezicht. Een kapper was kennelijk lange tijd onbereikbaar geweest. Ik had, voortstappend door de grauwe straten, de halte bereikt. Twee witte politieauto's, gewapend met zwaailichten,...