Alle inzendingen over graaf

De 1,8 miljoen jaar oude schedel uit Georgië was de eerste asielzoeker uit Afrika. Vanwege zijn herseninhoud zakte hij echter voor het inburgeringsexamen. Op advies van zijn onderbewustzijn trok hij zich daarna terug onder de kerk, waar hij uiteindelijk aan eenzaamheid en verdriet stierf....

...Ik raad het niemand aan midden in de nacht een begraafplaats te betreden, je ziet allen maar witte schimmen en hoor je gekrijs. Pas in de vroege morgen vond een tuinman mij. Eerst liep hij hard weg, want hij dacht misschien, dat ik uit een graf was gekomen. Ik riep hem terug en gelukkig kwam hij...

...Een zee van licht zag ik af en toe over de begraafplaats. Bang was ik niet. Opeens kreeg ik het wel benauwd, want toen ik bij de plek kwam waar Joop begraven was, zag ik hem als een schim uit het graf opstijgen en hoorde ik hem zeggen: ''Bedankt Kees, voor je mooie bloemen'', en hij...

Mijn oom A., die nog gespeeld heeft met ons, kinderen, in de zonnige tuin van ons arbeidershuisje werd, vijftig jaar geleden, overrompeld door de onbarmhartige dood. Zijn graf ligt in Engelen, in het dorp waar zijn nu negentigjarige weduwe het nog iedere week bezoekt....Zij is mijn trouwe en lieve...

A.F.Th. heeft voor mij afgedaan in z'n olifantenshirt en krokodillentranen. Het was hem teveel om er bij te zijn tijdens de uitreiking, maar voor een reactie stond ie wel stand-by voor mevrouw Tweebeke. Er sluipt dan een woord binnen bij mij, huichelaar, verkapte narcist, en dat over het graf van...

Kwam het door een column van Gustaf Kreuz over de dood, die hij las? Maakten zijn kwetsbare woorden de poorten open voor deze zondag? Was het niet voor niets dat deze dag leeg bleef? Dat weinig hem werkelijk kon bekoren? Reserveerde zijn onderbewuste ruimte voor iets dat nog niet zichtbaar was?...

En weer was een dag voorbij. Talloze keren had hij nagedacht over de vraag waartoe wij hier op aarde zijn. Eindeloos had hij in gepeins verzonken de maandag over zien gaan in de dinsdag, steeds het glas binnen handbereik. Soms droomde hij dat hij zwevend boven de aarde de mensheid...

Als ik overhoop lig met mezelf, als ik de antwoorden niet heb, als ik mijn genegenheid niet kwijt kan bij jou..., dan ga ik op bezoek bij mijn ouders. Ze zijn er altijd en immer met mij eens, zwijgend stemmen ze met mijn aanwezigheid in het voorbijgaan een ongehoorde groet. Dat doet me toch...

De mensen uit de poolgebieden kenden meer dan twintig verschillende woorden voor wit om de verschillende kleuren van de sneeuw en het ijs weer te geven. In België en Nederland kenden we slechts één woord voor wit, het wit van grauwe sneeuw. Ik was duidelijk in een mineurstemming toen ik...

Opa, op die oude foto zie ik je beeltenis (het nette pak met de pochet....). Als kind stond ik aan je graf en wenste je toe: "Rust zacht, lieve opa!" De armoede die je kende, kon je nauwelijks dragen maar in je "rijke tijd" was je vrijgevig, tot verbazing en ontsteltenis van de goegemeente....

Ik dacht, volwassenheid, speelsheid, afstandelijkheid, eindelijk gevonden, eigenwaarde gewaardeerd, niets is minder waar. Ook hier vangt men vliegen af, muggenzift men je tot in het graf, mijn geluksnummer is vier. Ik vraag verschoning aan diegenen die mij eerlijk hebben gedaagd, zij kennen hun...

Zo liggend in haar schoot, graaf ik in mijn gedachten. Haar warmte dringt zich welgevallig in mij op. De zee ruist, de zon staat en hoog aan de hemel vult de ruimte zich met vergeten gedachten. Een vloedlijn komt op, maar trekt zich geleidelijk toch weer terug. Haar zachtheid vormt zich...

Als het al zomer is in mei ben ik doorgaans goedgehumeurd. Vlak naast de bushalte van lijn zes aan de Spoorlaan waren die dag heren van een aannemingsbedrijf een kuil aan het graven en met merkwaardige, vibrerende instrumenten de donkerbruine aarde aan het bewerken. Besluitend tot een practical...

...3de graaf van Derby, en John Bourchier, 2de graaf van Bath. Mary I was van plan om met Filips II van Spanje te trouwen. Jouw vader en twee van zijn broers deden mee met de opstand van Sir Thomas Wyatt en anderen om tegen het trouwplan van Mary I te strijden. Ze streden tegen het...

Vandaag heb ik de azalea voor je besteld. Aarzelend nog zal zij haar zachtroze pracht ontvouwen maar ze zal je niet kunnen troosten en ook ik kan je niet troosten.... Gedurende zestien lange jaren sleepte je week aan week, zondag aan zondag je verminkte lichaam naast me voort en aanschouwden we...

De antracietgrijze stenen van de graven zijn gegroepeerd in lange rijen, in keurige sequenties, op het kerkhof aan de Hoflaan en tonen geboortedata en sterfdata die vaak toch wel ver in het verleden liggen. Mijn vriendin vraagt me de onschuldige witte bloemetjes op het graf van haar ouders te...

(voor Kay Sage (1898 - 1963)) Jij bent geboren als Katherine Linn Sage op 25 juni 1898 in Albany. Jouw vader was de politicus/senator Henry Manning Sage (1868 - 1933) en jouw moeder was Anna Wheeler Ward. Jouw zus was Anne Erskine Sage (27 januari 1897 - 1934). Jouw ouders zijn in 1908...

...Zij werd 47 jaar en zij is in de Uppsala Oude Begraafplaats begraven, net als St Dag Hammarskjöld. Sinds 2011 hangt het gedichtje 'Till dig', wat Karin voor jou schreef, op het huis op Skeppargatan 102 in Stockholm. Till dig Du min förtvivlan och min kraft, du tog allt eget liv jag...

...vragen een moment bij zichzelf stil te staan. Graaf eens diep in uw herinneringen en haal u het meest gênante moment uit uw leven voor de geest.” De spreker zweeg en ging rechtstaan, met de armen over elkaar. Hij liet zijn blik dwalen over de zowat dertig aanwezigen. Buiten geselde een...

... Tja, bijten door een zure appel want anders graaf je je eigen graf, dat is duidelijk. Onbewogen blijven, spiervertrekkingen verbergen, voortdurend letten op eventuele matheid in gezichtsuitdrukking en taalgebruik. En vooral, nooit oordelen. Zo verstrijkt journaal na journaal met...

We waren op die lentedag, die kennelijk het immense, alomtegenwoordige leed van de wereld getrotseerd had en stralend en schitterend met majestueus licht en bloemen van velerlei makelij een nieuw seizoen representeerde, de witte bosanemoontjes gaan bewonderen die zomaar uitbundig krioelden op de...

...letters aan: "Gemeente Tilburg, Centrale Begraafplaats Hoflaan" alsof zij, die voorgoed het leven ingewisseld hebben voor de dood, zij die voorgoed de drempel zijn overgegaan, zij die voor altijd het mysterieuze rijk achter de horizon betreden hebben, eveneens behoren tot de al dan niet...

...Een geroutineerde activitist als Volkert van der Graaf is onderhandelaar genoeg om zaken naar zijn hand te zetten. Een keer per jaar (ja, u leest het goed) fysiek melden en iedere acht weken een briefje sturen, met daarin de mededeling dat ‘alles’ goed met Volkertje gaat. En dat hij, zeer tot...

Een paar jaar geleden zat ik in een autobus op weg naar huis. De bus reed op de snelweg en de chauffeur moest zijn snelheid verminderen voor een file. Een aparte baan voor de bussen was er nog niet. Toen ik naast het raam zat, zag ik een andere bus links van mij ook langzamer gaan rijden. In die...

Ik speel, elke dag weer, een spelletje met de dood. Moet overlijdensadvertenties lezen, of ik wil of niet. Een laatste hommage aan de mensen die deze pagina in het dagblad bevolken, nog één keer aandacht voordat graf of urn hen opslokken. Ik moet gewoon hun namen lezen, namen geven namelijk al...

Absurde situatie, ik sta voor het graf van mijn lieve lief. Geen steen, neen, maar planten en bloemen, ik wil de wortels naar zijn vergane glorie terwijl wormen knagen en insecten zoemen. Zo ken ik hem en zo wil ik hem ook vergeten, en dan vormt zich zomaar een arm om mijn schouder, steels blik ik...

In onze jeugdjaren kwam meneer Van Poppel eens per week de boodschappen aan huis brengen. Ik kan me nauwelijks ontveinzen dat hij op President Johnson leek. Voor ons, kinderen nog, bracht hij, naar ik me nog goed meen te herinneren, gele en rode speelballen mee die eigenaardige ovale vormen...

De golvingen en welvingen die zijn als scheerschuim of sneeuw van het witte dekbed bedekken mijn lichaam als de verre reis begint. Ik zal zeegezichten zien of groene lagunes of hoog oprijzende torens, omwalmd door roetwolken of het graf van Louise de Coligny en haar gebeente, voor altijd rustend...

Het is een koude, heldere dag in het vroege voorjaar van het jaar des heren 2018. Ik ben opnieuw de stenen, barokke heiligenbeelden gepasseerd die jouw laatste rustplaats omringen. Ik ben niet gaan zoeken tussen de monumentale, groteske en bizarre negentiende-eeuwse grafmonumenten naar je...

Ik heb de witte waterlelie lief, daar die zo blank is en zo stil haar kroon uitplooit in 't licht. Rijzend uit donker-koelen vijvergrond, heeft zij het licht gevonden en ontsloot toen blij het gouden hart. Nu rust zij peinzend op het watervlak en wenst niet meer.... Frederik van...