Alle inzendingen over grachten

Het zal een uur of 3 geweest zijn. Lantaarnpaallichtjes dansten stilletjes op de gracht. Op de kade wiegden de bomen hun vertrouwde heen-en-weer. We werden er tegelijk wakker van. Een autoalarm. Hoog, hysterisch gepjieuw. Meer geluiden kwamen er niet. Geen gekras van breekijzers....

Een zalige zomerse dag die je op verschillende manieren door kunt brengen, een beetje hangen, een beetje (klein beetje dan) zon. Wat zitten in de schaduw en als het te benauwd wordt, toch maar eventjes een ommetje maken... Een kort ommetje, zomaar zo'n klein rondje wat net genoeg is voor je...

Hoe opgewonden kan ik raken lief, als ik naar jou verlang 'k droom je op een zachtgroen laken... De eerste regels van een gedicht. Ik schreef ze hem omdat het allemaal alweer zolang geleden was. Een uitnodiging dus. Er zit een land tussen ons, zaken die gedaan en vliegtuigen die gehaald...

Diep in de nacht kwam Eve terug van haar bezoek aan Madame de Sainte Boeuf. Ze keek rond in de armzalige ruimte die hun woongelegenheid bood maar weinig meer dan dat. In het centrum van een stad verdringt alles en iedereen zich. Voor een kunstenaar is het centrum van de stad de plaats om te zijn....

...niet te laat meer met uw bootje op stap op de grachten. U ziet ze werken hard aan een groen en leefbaar Amsterdam. Een Amsterdam voor ons allemaal. Madame Tussauds staat echter ook vol met individualistische egotrippers dus zal binnenkort wel gesloten worden vermoed ik. Zó niet Amsterdam...

Ze is nog maar jong, het meisje. Ze vindt het leuk mee te doen op een website. Soms schrijft ze verhaaltjes. Niet zo best nog, want ze is nog zo jong. Zestien nog maar, dat is niet zo veel. Margaretha noemt ze zich, want dat is een interessant naampje. Margaretha is niet dom, ze kijkt...

Het was zover op de Staete. De eerste twee bewoners, Elisabeth en Johannes, waren geronseld en nu moest de logistiek worden vastgesteld. Kleine territorium-kwesties tussen Roosje en Melissa staken onverwacht de kopjes op en werden met nauw verholen vrouwelijk venijn uitgevochten over de hoofden...

Ik keek niet eens naar buiten. Ik lette helemaal niet op. Het is in mijn ooghoek gebeurd. Ik zat met jou aan tafel - we waren in gesprek - toen ik zag (in mijn ooghoek) hoe de theedoek van de overburen (die op het balkon hing te drogen) van het rekje viel. Vallende dingen zijn een zeldzaamheid,...

Inburgeringscursus les 3 - De supermarkt Hoofdstuk 1 - Moet ik een mandje of moet ik een karretje? Nederlanders zijn een vriendelijk volkje. U zult merken dat u, nog voor u binnen bent, welwillend wordt toegeknikt door een morsige man of vrouw met een button of een onleesbaar naamkaartje en...

Ze is nog maar jong, het meisje. Ze houdt van Bruun. Zestien jaar is ze! Heel wat! "Margaretha" laat ze zich noemen, want dat is een interessant naampje, al heet ze eigenlijk Marga. Margaretha is niet dom, in haar klas kijkt ze goed uit haar ogen wie popi gevonden worden en wie niet....

1 mei - Wolfgang vindt dat we maar eens moeten ophouden met dodenherdenking. We drinken bier in de sportkantine. Wolfgang is een Duitser; een sympathieke vent en voorbeeldig geïntegreerd. En toch fronsen de clubgenoten de wenkbrauwen: het zal toch zeker geen Duitser zijn die ons gaat vertellen wat...

...tattoemouw, de mini windmachines. Innovatief vermogen Nul, kans gemist geen wonder die recessie. Maar maandag kan alles goedgemaakt worden, tijdens de tocht door de grachten, die door Eberhard van der Laan in samenwerking met de driehoek wordt voorbereid. De eerste bewoner heeft zijn woonboot...

Klinkt als gedroomde wereld: ‘Het betreden van het gebouw kan een reis naar het licht worden genoemd. Een reis via een sobere hal en een brede trap naar een ontvangstruimte, en vandaar naar het hoogtepunt: de sjoel, een hoge en tegelijk compacte ruimte, licht dankzij de grote ramen, intiem door...

(voor Gisèle d'Ailly van Waterschoot van der Gracht (1912 - 2013)) Je bent geboren op 11 september 1912 in Den Haag, in een patriciaatsfamilie. Je vader was de geoloog Willem A.J.M. van Waterschoot van der Gracht en je moeder was de Oostenrijkse barones Josephine R.M.G.F. von Hammer-Purgstall....

...enkele weken nadien onverlicht over de grachten, toen hij zijn vrouwelijke beul ontwaarde; rakelings kon hij haar – zijn stuur omgooiend – ontwijken, haar een naar zijn vrijetijdsbesteding verwijzende pejoratieve term naroepend. Slechts een zelfingenomen penitentie bij de aan de...

...weet wel,’ verklaar ik mij nader. ‘Die grachten waar al die Gooise matrassen in ronddobberen.’ Hij snapt het nog steeds niet want zijn wenkbrauwen blijven boven zijn haargrens staan. ‘Oké,’ zucht ik. ’In jouw geval zal het wel azijn zijn.’ Hij heeft er genoeg van en smijt...

...Het liefst zien we ze zwoegen over Friese grachten en meren. Maar als dat er niet in zit weet de televisie wel raad. Dan zijn mannen die een stuk of honderd rondjes op een vergeten meer rijden ook erg stoer. En als de winter dan eindelijk weer voorbij is hebben we altijd nog voetballers...

...spelletjeswinkel. Het busje reed over de grachten en was vreselijk aan het botsen. ‘Ik word er niet goed van,’ zei Muis, ‘we zitten precies boven de achterwielen.’ Toen ze uitstapten moest ze even bijkomen van de misselijkheid. In de spelletjeswinkel kochten ze bridgesoftware...

...kwam ik er weer eens en toen bekeek ik de grachten huizen en het anne frank huis zoals alle toeristen dus doen want wat moet je anders in amsterdam en kocht een cd in de kalverstraat. Ik vind het centrum van amsterdam heel mooi moet je weten en de sfeer vind ik ook wel leuk maar ik vind het...

...leven vlak na WO 2. Het slenteren langs natte grachten, bezoekjes aan vage vrienden op koude zolder etages, het gepook in de kachel, de haat liefde verhouding met zijn ouders en zijn broer, de benauwende dromen en de toen nog hermetisch gesloten kast. Het zijn mijn eigen herinneringen die aan...

...weer wegga? Hoe vertel ik het de pleinen en de grachten, hoe vertel ik het de huizen? Ehm… Voordat dit stukje teveel gaat lijken op een gezamenlijke tekst van Frank Boeijen en Stef Bos wil ik besluiten met te zeggen dat ik niet echt wegga. Je bent daar waar je met je hart bent. Dus ik zal...

Rinus was veertien jaar en woonde bij zijn ouders in een achterbuurt. Zijn ouders waren aan lager wal geraakt, ze dronken teveel. Zijn vader, die ook Rinus heette, zag er niet uit zeg in zijn veel te wijde manchester broek met bretels. Hij pruimde tabak met de vier tanden die hij nog bezat. Hij had...

Ik heb jaren een depressie gehad zonder het zelf te weten. Iedereen kende me als een plezierig iemand, maar eenmaal alleen was ik immens verdrietig. De oorsprong van mijn depressie ligt in mijn jeugd. Mijn ouders brachten 6 kinderen ter wereld. Mijn broer en zus waren een pak ouder, mijn...

Op het stadhuisplein is het een drukte van belang. Zoveel blauw op straat zag ik nog nooit. De mobiele eenheid heeft met een colonne bussen de brug afgezet. Agenten blokkeren de overige toegangswegen. In een geblindeerde wagen blaft een hond. Een gewone maandagmorgen in Leiden. Het is guur en de...

...water volgen, dit stille water in de vermoeide grachten, tot waar het bruist en hoge golven maakt. Met in zijn hand de trouwe woonwagen voor zijn exclusieve woorden en dat tussen de witte onderbroeken van Friesland, vaak met uitgerekt elastiek. Hoe vaak had hij niet gefriemeld aan deze metgezel,...

Laten we het even over Jamie Oliver hebben. Die frisse jonge kok van de televisie. Jamie! Klinkt bijna vriendelijk. Als een soort uitnodiging om toch vooral al zijn kookboeken te kopen. Toevallig zit ik naar zijn laatste boek te kijken Jamie's Amerika. Daar ook al dus. Op de voorkaft...

...groep hossende homo’s in leren pakjes door de grachten? Massa’s jannen en maries publiek staan ze toe te wuiven. Melden de media een wolf op de Veluwe? In een mum van tijd staat er 10 kilometer file bij afslag Hoenderloo. De filosoof slaat de plank mis. Mensen apen elkaar na. Ze vertonen...

...omdat dit veel veiliger is in een land vol grachten, machteloos zijn handen ten hemel. Daar ga ik niet over, zegt men. De NS verwijst me via haar callcenter waar een dame haar stinkende best doet, uiteindelijk toch terug naar Connexxion. Daar tref ik een heer die warempel zegt mij te...

Ik wou het eens hebben over de aura. Maar hoe vertel je daarover zonder alle vooroordelen en kampen in een oogwenk te activeren en alle mentale deuren met de snelheid van het licht dicht te laten slaan? Je moet met een verhaal beginnen, zegt mijn betere zelf; niet plompverloren (in de koude...

In mijn vorig leven omstreeks 1900 was mijn vader een alcoholist en mijn moeder, een klein vrouwtje, die de hele dag op vader en de kinderen liep te schelden. Van de negen kinderen was ik de oudste. Van mijn vader moest ik fietsen stelen, die hij dan verkocht voor zijn drank. Ondanks dat er weinig...