Alle inzendingen over herinner

Ons huisje lag in de schaduw van de fabriek die het met haar hoge muren en monumentale schoorsteen als het ware beschermde. Daar leefden we, daar speelden en leerden we, daar voltrok zich ons bestaan, binnen de enge cirkel van huis, school en kerk. Met Martin, mijn eerste kameraadje, ontwierp ik...

...en het is een laatste reminiscentie. En zo herinner ik me hoe we als kinderen met onze kleurpotloden het asbakje omtrokken. Ik zal het bewaren en men zal het aantreffen, eens, op die finale datum van de ontruiming van mijn flat, hopelijk nog ver in het verschiet, naast al het andere, al...

...dahliabed vergroten met een smal paadje ertussen. Als ik dan hurk om onkruid te wieden en naar boven kijk, zal terug die herinnering opwellen, zoals ook de geur van tagetes mij aan ‘den hof’ van vava doet denken.

...kende sinds mijn kindertijd, alleen nog maar een herinnering. Voortaan zal ik moeten vertellen dat hier, bij een voetbalveldje dat er voor in de plaats komt, ooit een sloot was en dat ik er viste en dat ik er een keer een muskusrat raakte met een steen. Samen met een vriendje zag ik de dikke rat...

Wie het geluk tenvolle geproefd heeft, zal door de herinnering hieraan elk verdriet beter kunnen verwerken.

...er de volgende dag ook nog als ik de affiche van het optreden in mijn werkkamer hang. Twee werkdagen later heeft de realiteit zijn verdovende uitwerking gehad. En vandaag gloeit het weer, die herinnering, dat vermoeden van méér. Wij zijn maar gewone stervelingen, Ramses, beetje mutserig en...

‘Niet denken, maar voelen. Alleen maar voelen’, herhaalt opperhoofd Maarten voortdurend als een soort mantra. Zijn stem klinkt monotoon en zacht. ‘Voel. Maak contact met je innerlijke zijn. Voel je energie. Ervaar je kracht.’ Jaap spant zich in om de bevelen van de meester op te volgen. Hij...

...herken de geur meteen, maar meer ook niet. Geen herinneringen die acuut opborrelen. Zou het dan toch te lang geleden zijn? Hoe klonk de stem van mijn moeder en hoe lachte ze? De fijne vertrouwde geur voelt als een warme deken om me heen. Ik spray nog een keer, leg het flesje naast mijn kussen...

...maar ze waren jonger dan zoals hij zich hen herinnerde. Blijkbaar hadden ze in deze hemelse gewesten een verjongingskuur ondergaan. Hun gezichten straalden, ze sloegen hun armen om hem heen. En al die tijd was er dat oogverblindende licht, die magische , onaardse glans die over het landschap...

De herinnering is altijd meer dan nu en vormt het voorgevoel.

...en ze lijkt nu veel kleiner dan ze was in mijn herinnering. Ze is totaal van haar vroegere sfeer en luister ontdaan en beroofd. Ongelooflijk dat hier mijn divanbed met de linnen, gestreepte sprei eens gestaan heeft en mijn oude bureau, dat mijn schoolcarrière begeleidde; ongelooflijk dat ik...

Terwijl ik mij geen voorstelling kan maken van de gedachten en gevoelens die voor het geestesoog van mijn vriend paraderen, roept het ebbenhouten doosje dat hij me zond reminiscenties op aan krokodillen in woeste rivieren, aan apen die krijsend van boom tot boom slingeren en aan babbelende, bonte...

Vader, ik zie nog de kleurige platenhoezen met Franse, Duitse en Engelse teksten op tafel liggen in de achterkamer van het goede ouderlijke huis. Wanneer het ragfijne naaldje het zwarte, glimmende vinyl aanraakte, vulden overweldigende klanken de kleine ruimte en namen stormachtige, overweldigende...

...Vandaag de dag vormt het een van de laatste herinneringen aan de man die mijn eerste mentor en autoriteit was, wiens weerloosheid en kwetsbaarheid MIJN weerloosheid en kwetsbaarheid zijn, aan de man die zo lang de kwetsuren, de lompheid en de grofheden van zijn bekrompen, burgerlijke...

...geurige eau-de-cologne, dat ik mij nog zo goed herinner en een fornuisje met vuursteentjes die niet wilden branden en het verhalenboek van "Margriet" waaruit oom Philippe als een echt voordrachtskunstenaar een gedicht over de lente voordroeg. Veel later, toen mijn onstuimige puberteit mij...

...ontplooiing en menslievende therapie. Tevens herinner ik me levendig mijn discussies met Mariet, mijn vriendin, tot in de nachtelijke uren in haar kleine kamer op "Maranatha" In de hoek daarvan stond een zitzak, waarin ik wegzonk en van daaruit vuurde ik mijn woorden op haar af, in een...

De man die ik "Vader" noemde bracht zijn moeizame morgens en middagen door in een gebouw met labyrintische kamers en gangen; op de vlucht voor de armoede die hij had gekend en die hem mateloos beangstigde. Thuis verzonk hij in machteloze, krachteloze visioenen van schoonheid; verzonk hij in...

...van jou ook mama". Ik sla het moment op in m'n geheugen. Geluiden kan je natuurlijk proberen op te nemen zodat je de herinnering altijd kan opzoeken wanneer je dat wilt, maar dat is niet nodig. Ik draag ze in m'n hart.

...de dochter die dit schrijft en die leeft in het nooit verblekende licht van de herinnering......

...nog, paradeerde met je slanke taille in de wijd uitstaande vijftiger-jaren-jurk. Het kleine portretje van je diep-betreurde echtgenoot op de bescheiden boekenkast vormde voor altijd je herinnering aan hem. Dit alles moest ons welhaast voeren tot onze tragische conclusie: "Das war also das...

De avonden en de nachten van mijn leven zijn voorbijgegaan met mateloze snelheid en in vliegende vaart en de wanhoop en de eenzaamheid hebben vaak overheerst en geregeerd, maar vandaag vond ik je onverwacht terug, althans je foto, in het herdenkingsboek, nu met baard en gedeeltelijk onherkenbaar;...

De sneeuw lag hoog opgetast op de straten. Ik vervolgde mijn weg naar het ziekenhuis en neuriede een zacht, melancholiek, sentimenteel lied zoals het eens gezongen werd door mijn allerliefste oma, met de tekst: "Goedenavond, speelman, mijn vader laat vragen of je 't-avond spelen kan voor de kleine...

...mijn kastje zit een pop die een donkerblauwe, kunstig gebreide maillot draagt; een laatste herinnering aan mijn tante G........

...op de eerste verdieping vormde mijn eerste thuis. Ik zou opgroeien; ik zou de wereld doorkruisen en ook mijn noodlot leren kennen, maar de herinnering aan die vroege onschuld, aan die gaafheid, aan die schoonheid, troost mij nu de ouderdom en de verbittering mij eveneens overvallen.

...een leugen, terwijl jouw invulling van die werkelijkheid volgens jouw herinnering de ultieme waarheidsbeleving is van jouw werkelijkheid, want je hebt geen herinnering aan de herinnering en daardoor ook geen leugen. Eigenlijk kun je dan niet spreken van liegen maar ook niet van de waarheid...

..."The Byrds" en alle groepen van de "Nederbeat" De onvergetelijke zestiger jaren laten herinneringen na die nooit vervagen.....

In die tijd droeg mijn vriendje Martin nog de korte broek en we knikkerden met de glazen, doorzichtige, wonderlijke stuiters in de gang van de lage, witte "Maycrete-woning" waar zijn moeder ons voorlas uit het dikke boek met de okergele kaft over "Raja de olifant" en waar we knutselden aan een...

Toen de roemruchte negentiende eeuw ten einde liep was de eveneens beroemde staatsman wiens naam Thorbecke was gekomen tot het ontwerp en de oprichting van een nieuw schooltype, de Hogere Burger School en hooggeleerde heren traden aan om de leiding te nemen over de wanordelijke klassen van rebelse...

Eens sierde een dubbele bomenrij de langgerekte Ringbaan Oost die zich uitstrekte van de Gerard van Swietenstraat tot de Jan van Beverwijckstraat. In haar midden was het ruiterpad waarop ik voor het eerst paarden zag. In de zomer van mijn vijfde levensjaar zag ik de vermiljoenrode zonneschermen...

Tijdens het ophalen van herinneringen raak ik de laatste tijd zo af en toe het spoor bijster. Mijn herinnering aan een gebeurtenis, waarbij ook mijn echtgenote aanwezig was, staat vaak haaks op die van haar. Helaas heeft zij achteraf dikwijls het gelijk aan haar kant.