Alle inzendingen over ouders

...12 februari 1792 in Antwerpen is geboren. Zijn ouders Joannes en Joanna waren arm. Op zijn twaalfde was hij wees en hij ging naar de Kunstschool voor Wezen, waar de historieschilder Mattheus Ignatius van Bree zijn leermeester was. Later ging hij naar de academie van Antwerpen en hij studeerde in...

...jongere zus was Jane. Na het overlijden van jouw ouders woonde je op de boerderij van jouw oom en tante Edward en Rose Lavery in Moira. In Saltcoats heb je jouw school afgerond en werd de schilder in jou geboren/gewekt. In 1878 ging je aan de Glasgow School of Art studeren. In 1879 ging je...

...verscheen 'Verzen, 2'. Je ging weer bij jouw ouders wonen, die naar Den Haag waren verhuisd. Op 27 november 1924 trouwde je met de jurist Henri van Wageningen en ging je met hem in Medan op Sumatra wonen, waar hij werkte. Henri was enkele jaren jonger en Nederlands Hervormd, maar na jullie...

...met voetballen een raam had vernield en zijn ouders de schade niet wilden betalen. ''Toen heb ik wraak genomen en heb ik mij op vijf december verkleed als Sinterklaas en ben met een schimmel op het dak gaan lopen en op de plek waar de jongen woont heb ik mijn tabberd omhoog gedaan en...

...toch hetzelfde levenspad aflopen als ik en je ouders en daar is niks mis mee. En echt totaal niet saai.’ ‘Maar opa, dat is toch zo ……. zo, – ik weet het niet – zo niet spannend?’ ‘Vergis je niet jongen, als je ouder bent, vind je het vaak veel leuker en spannender dan je nu...

...niet in katholieke kringen. Morgen bij jouw ouders, overmorgen bij de mijne, met oud en nieuw blijven we thuis. Terreur ?? Ik vind van wel, opgelegd ervaren wij dit als heel normaal, maar het is een klap in het gezicht van andersdenkenden. Het suikerfeest smaakt inmiddels ook al niet meer...

Daar wachtte ze nog op mij, dag aan dag, jaar aan jaar; op mij, de dochter, haar kind dat ze zozeer liefhad; in de aanleunwoning die tot mijn laatste ouderlijk huis geworden was. En daar nam ik afscheid, avond aan avond, telkens weer, als nacht, duisternis en eenzaamheid mij aangrijnsden en ik in...

...ik mijn hoofd eens legde. Degene, om wiens schouders ik mijn arm eens sloeg; gebaren die de schuchterheid aanduiden, die ons belette minnaars te worden; gebaren, die voor mij alles betekenden, evenals zijn warme, weerloze wang tegen die van mij, eens. We hebben elkaar nooit weergezien. Hij...

De Tour de France is een hot item als het gaat om naar te kijken, je hebt mensen die af en toe een shot zien ( nee, niet nemen dus) en je hebt mensen als mijn eega, die geen pedaaltrap willen missen. Ik weet dat vanzelf. Je moet van goeie huize komen om hem van de Tour af te krijgen, dat lukt...

Zittend aan de zijkant omdat de bus met kinderen wel vertrok zonder mij, er was geen geld voor het schoolreisje en dus bleef ik op school alwaar een leerkracht die eveneens achterbleef zich die dag over me ontfermde. Zittend op de stoep, omdat er niemand thuis was en er buiten gewacht moest...

...dat ik nu werkelijk afscheid nam: van mijn ouders, van mijn ongelukkige liefde, van mijn studies, van mijn jeugd en mijn voormalige wasmachine scheen symbool te staan voor al het verlorene, voor de voortrazende en vernietigende tijd die alles vernietigt, alles meesleept, alles doodt. Een...

...stonden we aan het sterfbed van onze bejaarde ouders, samen droegen we hen ten grave. Je gaf me vele cadeaus, naaide mijn gordijnen en jouw grote foto van het Wilhelminakanaal met de brug en de boot in avondlijke sfeer zal altijd mijn wand blijven sieren. Je zielenroerselen onttrok je...

...leuk en zo, worden we beide Paasdagen geconfronteerd met beide dochters die aan de ouders denken. Zo ontzettend lief...

De Gemeente Tilburg is wispelturig in haar beleid: soms hardvochtig en afwijzend; soms welwillend en ze had onverwacht in haar niettemin oneindige filantropie besloten dat ik mee mocht met een reisje van de Katholieke Bond van Ouderen naar Monschau, dat ik voor het laatst aanschouwd had in 1966 met...

In het restaurant is niets veranderd sinds mijn voorgaande bezoek; de zalen en vertrekken tonen zich in al hun luister en luxe. Mijn eenzaamheid wurgt me zo ongeveer; zij is als een luchtledige dat mij niet toestaat te ademen en vliegt mij aan als een gruwelijk voorhistorisch monster met klauwen...

Fragiele blaadjes dwarrelden van de bomen neer en kondigden aan of bevestigden dat het weer herfst was. Het was een heldere oktoberdag met een hemel, blauw als die van juli maar de kou zat al in de lucht. Ik was uitgenodigd voor een "Halloween-party" in het langwerpige gebouw, gelegen aan de...

...het zwakzinnige broertje eiste alles van de ouders; hun geld, hun zorg, hun hart en hun ziel. Het oudste meisje herinnert zich hoe de verpleegster hen het vers, getiteld "Vrouwke Misère" leerde, dat als volgt ging: "Vrouwke Misère, zo èrrem als Job, bewonde een schuurke zo klèn als...

Het was een oud verhaal. Een jeugdvriend en ik in de filmzaal achter de kerk. Van ons zakgeld naar de film. Maar het enige wat ons interesseerde was de tijger die in het verhaal van de film voorkwam. We hadden het er nadien nog vaak over, maar we raakten elkaar uit het oog. Bloemen voor de...

Het uitzendbureau had me verwezen naar een van de villa's aan de Bredaseweg die tot kantoor was omgebouwd en in welks kamers heren in hemdsmouwen en nette pantalons en colberts de hele dag zaten te rekenen achter computerschermen; een accountantskantoor. Mijn stem schalde door het hele gebouw...

...hadden mijn nog jonge en overmoedige ouders, nog niet getekend door de verbittering en het ongeluk van hun latere jaren, plezier gehad van een jong, speels katje. De kamer op de eerste verdieping vormde mijn eerste thuis. Ik zou opgroeien; ik zou de wereld doorkruisen en ook mijn...

...hen naar een kerkhof te brengen. Terug bij jouw ouders zag jij dat iemand de vinger van jouw moeder eraf had gesneden, waar haar trouwring aan vast zat. Door deze schokkende ervaringen ben jij zwaar getraumatiseerd, wat jou de rest van jouw leven achtervolgde. Na de oorlog werkte jij als...

...aan iets anders denken dan het werk. Of zoals ouders die bang zijn dat hun kind niet goed uitkijkt op straat. Zo blijkt dat het vervallen in herhalingen meestal tot het tegengestelde leidt dan beoogd wordt. Zelfvertrouwen blijkt onzekerheid, intelligentie blijkt leeghoofdigheid,...

De komst van het bejaardentehuis ‘De Klapperwiek’ geeft een totaal nieuwe dimensie aan onze nieuwbouwwijk. De Klapper grenst aan een grote visvijver, met prachtige hardhouten steiger. Een ieder, maar vooral de bejaarde heren, maken hier dankbaar gebruik van. Snel krijgt het een grote sociale...

...die werden toegedicht aan ouders of grootouders. Natuurlijk weet ik wel dat we allemaal een beetje het product zijn van ons voorgeslacht. Maar, ik wilde toch ieder nieuw mensenleven niet meteen belasten met allerlei (voor)oordelen uit het verleden. Een (pasgeboren) kind was voor mij...

...denken dichter in de buurt van de keuzes van hun ouders dan ze zelf misschien wel zouden willen. Meiden van die leeftijd hebben een uitgesproken mening en dat is wel zo handig, want voor twijfel is nog geen plaats. Ze zijn nog niet besmet met het virus van veel volwassenen: eerst zien en dan...

Ze zeggen dat het geen pijn doet, maar ik weet het zo net nog niet. Ik heb er toch al een paar maandjes last van inmiddels. Het is dragelijk hoor, dat wel. Morfine is net niet nodig, maar toch… De laatste tien jaar zijn echt voorbij gevlogen. Ik weet dat ik niet heb stilgezeten al die tijd....

‘De tijd vliegt’. Wat een raar gezegde. Iedereen weet dat de tijd niet kan vliegen. Maar wat men wel weet is dat het betekent, dat alles korter lijkt te duren dan dat het werkelijk is. Denk er maar aan, als je oude kennissen van je al een hele tijd niet meer gezien heb. Je hebt dan nog zoveel...

De eenzaamheid lijkt haar te verstikken. Opstaan om weer te gaan zitten. Alle zin om iets te doen verloren, niet wetend wat ze moet beginnen. Kon ze maar even ergens naar toe. Voor de zoveelste keer pakt zij haar adresboek. Om nog eens door te kijken of er iemand in staat waar zij eens...

...drumstel aan kwam zetten. Minder zachtaardige ouders dan de mijne zouden waarschijnlijk ontploft zijn van woede. Ik had er helemaal niet bij stil gestaan dat we helemaal geen ruimte in huis hadden voor zo’n partij trommels en bekkens. Bovendien woonden wij in een gewoon rijtjeshuis, dus de...

Ooit was het mannenblad Playboy een obscuur blaadje. Kijken naar mooie blote vrouwen was een schande. Tijden veranderen. Waar toen mannen zich schaamden om het blad van het schap te pakken, wil nu half vrouwelijk Nederland graag in de Playboy. Het merk Dove vroeg in een advertentie aan 45+ vrouwen...