Alle inzendingen over schemering

...hij, zijn verschijning speelt zich af in de schemering. Ik word enige keren wakker in de nacht en als ik gedachteloos mijn ogen open reageert hij enthousiast. Soms braakt hij wit papierpulp dat als sneeuw de omgeving rond hem bedekt. Geleidelijk is de verschijning minder geworden; de...

Hoe zwaar is een stoeptegel? Ik weet dat hij 30x30cm meet. Ik weet ook dat een tegel goed te tillen is, maar hoe lang kan iemand een tegel ononderbroken dragen voordat men uitgeput raakt? Een tijdje geleden was ik met grote grindtegels in de weer in mijn voortuintje. (Deze zijn nog heel wat...

Het meisje Tanja zat op een Zaterdagavond druk te borduren. Het gaas op de tafel toonde al een groot bruin hek. Daarbij begon al een boerderij op te komen. "Werk maar lekker, zusje," moedigde haar broer Fred aan. "Ach, mijn ogen beginnen te jeuken van dat strakke turen," begon Tanja te...

...tot diep in december, het lage licht, de korte schemering. De reis naar binnen die half oktober met het vallen van het blad begonnen is. De perfecte omlijsting voor het verhaal over Frits van Egters en zijn worsteling met het leven vlak na WO 2. Het slenteren langs natte grachten, bezoekjes...

Ten zuiden van Breda ligt het levendige, gezellige dorp Ulvenhout. Vanaf de rand van laatst genoemde plaats gaat een mooie, brede zandweg het bos in. Links en rechts van deze dreef zie je veel sloten en poeltjes. Spoedig komt de wandelaar bij een fietspad. In het vroege voorjaar ziet deze plek van...

Er ligt een wereld van verschil tussen hemel en aarde bewegen, de woorden in allerijl. Misschien wel om op de hoogte te blijven van wat er zich afspeelt binnen de benauwde kom...is het daarom, lieve kippige liplezer, dan ook een mooie gelegenheid die zich voordoet, als geen ander. Van ophouden...

...De tranen in mijn ogen. En dan in de schemering ineens juist verwondering om insecten. Wijs als een kind naar zwermen vuurvliegjes. Hoe is het toch mogelijk? Het barnsteen van mijn avond. Het is redelijk ver in de middag. James is waarschijnlijk nog bezig. Ik open de gordijnen en...

Als kind voelde ik me ondergedompeld in de muziek van Giuseppe Verdi. Dat was bij mijn vader’s ouders, aan de Brinklaan in Bussum. Ze hadden een slingergrammofoon en we beluisterden samen Het Slavenkoor, zodra het begon te schemeren. Pas veel later ontdekte ik dat ‘Va pensiero’, bijvoorbeeld,...

Marte probeerde de ruimte door te kijken. Waar was ze? Er was iets duisters, iets sluipends, gluiperigs vlak bij haar… een stem smiespelde: ‘Uw operatie is geslaagd, mevrouw Peters.’ Wat, wat werd er bedoeld? Voor Marte iets kon vragen liepen de vreemd slippende voetstappen weg. Weer hoorde...

Er zijn plaatsen waar je beter niet kunt komen. Het probleem is alleen dat je die niet kent. En als je ze kent dan is het te laat. Zo ook gisteren. Ik loop nietsvermoedend een kroeg binnen, want ik had dorst. Een geldige reden zou je zeggen, maar ik had beter naar een openbaar toilet kunnen gaan,...

In het schemering tussen waken en slapen ontmoeten ze elkaar, m’n bewuste – interface met de wereld - en onderbewustzijn, waarin de geschiedenis van leven verborgen ligt. Reizend in een stuurbaar eidetische droom verkent het bewuste het onderbewustzijn waarin kennis ligt opgeslagen zo oud als...

Dat Anna Enquist, pseudoniem van Christa Widlund-Broer, een redelijk prozaïst is, ontken ik niet, maar dat zij zich als dichteres ook hard wil maken, zie ik als verspilde moeite. Ondanks het feit dat zij mij ooit wist te imponeren, kwam dat voornamelijk door haar natuurlijke charisme, niet door...

Y yo me iré, y los pajaros se quédaran cantando (Jimenez) Lorca's dood Vogels in je hoofd Lorca, je stierf met je rug tegen een bloeiende muur Lorca, je stierf in een tuin waar de schaduw sloop in de Spaanse middag Lorca, je stond onder een gebeeldhouwde hemel; het Alhambra door...

...luister naar de laatste vogels in de schemering zonder me af te hoeven vragen of het een ringtone of een app is. De knoppen van de appelbloesem wringen zich uit het dorre winterhout en ontvouwen zich in de lentezon. Kobaltblauwe kevertjes bedrijven de liefde op de eerste...

Midden op het eiland Java staat de tempel Boroboedoer, waar eens een geheimzinnige, maar geluidloze stem omheen waarde. Deze onhoorbare klank kreeg lust om te vertrekken. Ze zweefde over de zee, langs de kusten van de Indische Oceaan, naar het Westen toe. Onder het reizen kreeg ze allerlei...

Even buiten het dorp, aan de landweg, stond een mooi huis, waarin een jongetje van vier jaar woonde. Dikwijls sloop de kleine Laurens heen en weer door de tuin. Dat ging voorzichtig voortschuivend, op handen en voeten of gehurkt. Daarbij verbeeldde het ventje zich Sindbad de zeeman te zijn. Hij,...

(voor Leo Vroman) In deze keurige, ietwat vervallen laan heeft de grote dichter aan de warme moederborst gelegen, de heilige moedermelk tot zich genomen, het zoete vocht van zijn inspiratie. Zouden alle dichters daarom later zo'n diepgeworteld verlangen naar borstentroost hebben? Hier liep...

...door de band geboord. ‘Ik wilde al een Amber Alert doen uitgaan’, zegt Mevrouw Trawant fijntjes als ik 3 uur later in de vallende schemering voor het raam verschijn. Ik doe er het zwijgen toe maar fiets nog even een rondje. Met losse handen. Want dat kan ik ook.

Toon en Julia waren pas getrouwd. Het jonge echtpaar was fruitteler, had pas een appelboomgaard gekocht. Tussen hun fruitbomen stonden hier en daar wat dorre struiken. "Die lelijke dingen zullen we maar rooien," dacht Toon. Maar Julia keek vaak naar die onooglijke struiken. Zij scheen er toch...

Eerbiediging van de nationale identiteit is in het Verdrag van Maastricht (1992) tot een te respecteren fenomeen verklaard. De vraag hierbij is wat een natie traditioneel onderscheidt van andere naties. Bestaat er wel zoiets als een nationale identiteit? Nou, vooruit, omdat jullie er allemaal om...

...versleten. Dat kon ik van een afstandje in de schemering zien. Je ruikt dat soort dingen. Er stond een rugzak naast haar op het bankje en ze hield twee grote plastic tassen tusen haar benen geklemd. Ze was aan het bellen en hardop. "Ja, die heb ik al gebeld maar die houden ook niet meer van...

(voor Jean-Paul Franssens) De in Bacchus-achtige overdaad zwelgende Neptunus moet zich behoorlijk vergist hebben in zijn dromerige territorium, vol wulpse schoonheden, goddelijk-strak in het vlees, dartelend in het immense vertroetelbassin, tuurde hij als een halfgare wijsgeer met een...

...doen Bart?’ De bootman schudt zijn hoofd, neemt met een beroete hand het pakketje aan, gooit de resten van zijn haring in de afvalbak en verdwijnt in de schemering. De plastic flappen van de overkapping wapperen nog even na. Met een vleugje verwijt in zijn stem wendt de haringman zich tot...

...van de dag krijgen waarnaar ze verlangden. De schemering zette in en ik vertrok. De afkoelende avondlucht maakte de geur van de gracht dieper. Onderweg zag ik opeens iets glimmen in een goot. Zo’n oud muntstukje met een gat in het midden. Zo is het, dacht ik: alles draait om geld en het...

Ze waren al op leeftijd, nou niet super oud, maar gewoon flink ouder. Haar gezichtsvermogen was flink achteruitgegaan en fel licht verdroeg ze niet meer. 's Avonds bij het invallen van de duisternis, kreeg zij het zicht, wat haar niet stoorde en haar gele bril, die zogenaamde nachtbril die...

Dina, het kleine speelse meisje, was moe van het ravotten met haar vriendinnetjes. Ze ging naar huis om uit te rusten. De late middagzon maakte Dina's slaapkamertje lekker warm. Dat nodigde des te meer uit om een dutje te doen. Loom lag Dina op haar bed. Die plataanboom voor het raam schitterde zo...

Buiten het dorp, aan de rand van het bos, woonde een houthakker met zijn vrouw. De kleine woning van het echtpaar was wel heel eenvoudig. Het hutje van boomtakken en bladeren vonden ze heus mooi genoeg. 's Nachts waren ze helemaal tevreden met het licht van één lantaarn of met wat maneschijn,...

De stad nestelt zich rond zeven heuvels. Ergens in zijn holte zetelt de macht. De brede stroom kronkelt, weg van de gewijde bron, opborrelend uit een kleine vallei. Ze slijpt het dal met het geduld van de druppel die de steen uitholt. Ik vlucht voor de spits, een steile klim langs de trap die...

Zij nipte van de kraag op het abdijbier. Haar lila bloes lag open, onthulde roomblank vel en de aanzet van een boezem. Iedereen kon de tepels raden, die het katoen doorboorden. Het lillend vlees om haar bekken gulpte over de riem. De late ploeg bij de verffabriek was een half uur...

‘….. en als je een boel paarden ziet, dan moet je links af.’ Het regende als een gek. Op de hoek van een weggetje stond een verzopen hitje, zoals die vroeger op de kermis de draaimolen rondtrokken. Het keek mij verloren aan, de lange haren over de ogen in natte strengen. Ik stopte en keek...