Alle inzendingen over steen

...zijn bijl op het steen in. Het lukt niet. Het steen breekt het blad van de bijl. De heuvel lacht nog harder om de man die niet weet dat heuvels niet om te hakken zijn. De man geeft echter niet op. Hij zet zijn voet op de heuvelrug. Eerst voorzichtig lopend, dan harder, steeds harder. Hij holt...

...vergetelheid. Werktuigelijk schopte ik tegen een steentje dat bij het vooruit glijden steeds groter en groter werd. Als een kettingreactie van groeiende stenen raakte ik beklemd in die uitdijende massa en het stenen tijdperk was teruggekomen in mijn verlaten toekomst. Mijn passie was verloren in...

...en een jurk en een armband van zilver met een steen en er kwam weer een ceremonie met de sjamaan en toen ging little bear alleen in een tentje slapen naast hun tent. Little bear is zijn leven lang alleen gebleven maar was niet dom en was dol op de natuur en de sjamaan en zijn moeder...

...een nest op het stenen huisje maakte. Pa en ma steenarend brachten hun jongen groot, door Jochen en Greta gadegeslagen. De geduchte vogels lieten vaak hun kreten horen. Die roep had echter de kracht van een engelenstem. Want het arendslied bemoedigde het oude echtpaar om hun herderswerk goed te...

De Grieken krijgen straks de Pleuro, de Spanjaarden de Zeuro, de Portugezen de Teuro, de Italianen de Meuro en Frankrijk de Fleuro. De Britten laten we gewoon met hun eigen pond stront zitten en wij gaan weer ouderwets gezellig terug naar de Florijn. Ha fijn, ha fijn... Europa, de goede oude man,...

Het ligt daar aan de grens van een bosgebied, genaamd de "Herbertusbossen", in de kunstenaarskolonie Heeze waarin mijn goede zwager trouw zijn diensten verricht en ik zou er willen komen, willen zijn en willen blijven voor altijd. Daar hoeden mijn zus en zwager een hondje, een zwart en levendig...

...die schreeuwt. Een blaadje die toevallig op je steen dwarrelt. Maar niets, alleen de wind, alleen de bomen. Dag pappa.. Dan zit ik in de auto, rijdend naar huis. Het is allemaal niet meer belangrijk, niets is meer wat waard. De tijd heelt, maar geneest niet. Hé mamma… Hun kleine...

...moet een dode liggen en niet op elke dode een steen. Achteraan werd een kerkje gebouwd, een stulpje, en daarachter werden beuken geplant die de treurnis van de dood moeten illustreren. En een groter stulpje moeten verbergen, want achter de beuken ligt kasteel Drakensteyn, waar volgens de...

...kleinste ter bewerking. Van de ruwe, gemarmerde steen komt bij het raspen met een vijl een fijn poeder los, als onwillig eelt van een voet of als fijn stuifzand in de duinen, maar het is duidelijk dat het niet gemakkelijk zal zijn de gewenste vorm tot stand te brengen. Koppen van een oudere man...

Bij voorbaat zeg ik, dat wij, mijn vrouw en ik, niet bepaald het toonbeeld van netheid zijn; de meeste kennissen trouwens, en ook u nu, wel bekend. Wij hechten niet al te veel aan uiterlijk vertoon. Het is allemaal slechts illusie en niet van wezenlijk belang. Maar als ik dan weer iemand zo bezig...

Heerlijk om dwars door de vijver over die stevige dam te lopen. Stappen over al die keien is een goede oefening voor je voetzolen. De stenen liggen toch niet te dicht op elkaar dat er mooie struiken en bloemen tussen kunnen wortelen. Zoveel wilgenroosjes, teunisbloemen en springbalsemien wiegen...

...Orwellongren voor zijn karretje. Rutte -inlegvelletje- die zijn EU-baantje op de tocht gezet zag door dissonante Nederlanders die nog iets met dit land voor hebben. De onderste steen (MH17) komt nooit boven water, Rutte mag wat mij betreft verzuipen in de leugens, dat snap ik dan weer...

...door, winnen is het devies, maar ik voel mij steeds meer verloren in een wereld die niet meer de mijne is. Fenomenen, gebaseerd op niets, zo zonde dat ik de eerste steen moet gooien, ik wil niet maar ik moet wel, anders vallen er dooien. In het besef dat in een ieder van ons een gevaar...

...waarneem dat Nederland langzaam maar zeker versteent. Van de drijvende krachten in de boeken van Hamelink en Mulisch van de vorige eeuw zijn die van Mulisch in deze eeuw in het voordeel. Planten worden systematisch opgeruimd en maken plaats voor stenen. Overal in steden zie je op stoepen ...

...zo'n katholieke begraafplaats. Ik zag daar een steen voor naamloze kinderen, apart van alle andere stenen.... Deze kinderen mochten niet begraven worden op een gewijde plek. Stel je het verdriet van een gelovige ouder eens voor.... En nu wordt door de paus deze 'regel' afgeschaft! Wat...

Onbewust dierlijk instinkt en bewust modern denken, werken met hetzelfde denkmechanisme. Instinkt reageert op gebeurtenissen met gevoelens die direct aanzetten tot acties als vechten of vluchten. Voor menselijk denken is het denkmechanisme, buiten het instinkt van het oude brein, door...

...misschien kreeg hij advies van de verkoopster). Op die dag begroef je je harde, koude hart, dat als een steen in je rustte, voorgoed; nooit meer zou je het hem zeggen......

.....en op dat bankje in het park, waarover Vondels stenen, zwarte gestalte met nietsziende ogen scheen te waken; op dat bankje, naast mijn tante, kregen de woorden die ik uitsprak over mijn ziekte, ouderdom en ongeluk een zelfstandige werking, alsof woorden altijd, noodzakelijkerwijs een waarheid...

...in mij mijn oude ziel. Weg is de betovering, weg is alle magie en nu resteert nog slechts een woestijn van steen, een levenloze baaierd die geen enkele betekenis meer voor me heeft.....

...woord uit te brengen. De man nam plaats op de steen. De wolf legde zijn kop op zijn been. De bewegingen van het water van het meer, en het zachte ruisen van de bladeren in de zonovergoten bomen, waren de enige geluiden die de volkomen stilte omlijstten. De man en vrouw keken elkaar aan. Twee...

...prehistorisch uiterlijk worden materialen als steen, hout en dierenvellen gebruikt. De auto werd met de voeten aangedreven. De krant bestond uit een stenen tablet waarop letters zijn uitgehakt. De Flintstone-technologie maakt gebruik van dieren; met de slurf van een mammoet als waterkraan en de...

...er iemand in een van de tuinen een steen op z'n kop kunnen krijgen? En wat als ik zo'n ekster met een voltreffer uit de lucht zou schieten? Kon ik die smet, het verwonden van een medeschepsel, op mijn geweten verdragen? Dus ik bleef zitten terwijl de drie gladde keien de...

...struiken en grasvelden en ze bezitten als uit steen "geweven" balkons met een vlechtwerk Mevrouw V. was nog wel eens naar haar eens zo dierbare woning komen kijken, toen haar haar al uitviel als gevolg van de dodelijke ziekte. Dertig jaar geleden nam ik het flatje van haar over en de...

...de langgerekte vijver met een omhelzing van steen. Een zwart-witte ekster in voorjaarsstemming wipt enthousiast met zijn staart in de hoogste boom. Bij Café-Restaurant "Boerke Mutsaers" serveert men nog steeds warme chocolademelk met slagroom En de grijze sprinter van de NS zoeft voorbij...

Op deze schitterende en placide zomerdag, in de zomer van mijn vierenzestigste levensjaar, ver verwijderd en voorgoed vervreemd van de sferen van mijn jeugd, kijk ik vanuit mijn venster uit op die grasgroene weide, de weide van mijn thuis in de wereld, van het sobere en eenzame thuis dat ik...

"Villa Pastorie" is een etablissement, gevestigd in een pand dat in het verleden meerdere doeleinden gediend heeft en dat men bereiken kan via de stille Hogendriesstraat waar vervallen huizen eens mijn schoolkameraden, die uirgevlogen zijn over de wereld, huisvestten; dichtbij mijn geboortehuis dat...

Ik zal niet vergeten dat kamer 37 mij was toegewezen. De deeltaxi had mij naar het ziekenhuis gebracht over een van de langgerekte ringbanen die onze stad omcirkelt. Vrolijke, jonge verpleegkundigen met onveranderlijk een dansende paardenstaart en strak in het witte uniform dartelden rond op de...

De antracietgrijze stenen van de graven zijn gegroepeerd in lange rijen, in keurige sequenties, op het kerkhof aan de Hoflaan en tonen geboortedata en sterfdata die vaak toch wel ver in het verleden liggen. Mijn vriendin vraagt me de onschuldige witte bloemetjes op het graf van haar ouders te...

Ze was kind van de wereldoorlog, kind van de crisis, kind van de financiële malaise. Het sneeuwde nog in februari, in een late winter en het ijskoude water drong door haar kapotte schoenzolen en het bereikte haar verkleumde voeten toen ze op weg ging naar de pastorie. In de gang met het hoge...

...zij weer, en doet de deur achter zich dicht. Ik blijf achter met scherven en stukken, en geen steen om op te staan. Nou was het zó lang goed gegaan.