Alle inzendingen over witte fiets

...begrensd door letters of lectuur. Het is de witte stilte stelen van een machteloos blad. Wit wordt zwart. Met restjes niets tussen de lijnen. Dag, wit blad. Ik bied je mijn verontschuldigingen aan. Want ik ontnam je jouw onschuld. Ik maak je medeplichtig. Aan onbegrip. Aan lelijkheid....

Ik zit bij de vijver in het park. Er zit een jongetje van een jaar of acht te vissen. Ellebogen op z’n knieën en de kin in z’n handen. Ik krijg de indruk dat hij niet op zijn dobber let, maar diep in gedachten verzonken is, minuten lang zit hij roerloos alsof hij uit hout gesneden is, hij doet...

Het verdwijnen van oppositieleden in Wit-Rusland vindt op een huiveringwekkende wijze plaats.

Met alle commotie van dien, moet nu ook het kwartetspel maar in de ban, want hoe vertel je kleintjes dat dit spel echt niet meer door de beugel kan? Ik trakteerde mezelf op blanke vla, een toefje slagroom erbij ook dat is er niet meer bij, de Negerzoenen buiten spel, wat, oh wat mag er eigenlijk...

...interieurs, zijn daar toch meestal slechts onze witte soortgenoten te bewonderen. Heel af en toe een kleurtje, maar echt zwart zie je toch haast nooit.” W: “Eigenlijk heb je wel gelijk. Bij mij zie je toch heel snel de zeepresten en wat ze bij jou snel zien wil ik mij niet eens voorstellen....

...hond die gedwee eh misschien hoopvol achter mijn fiets aanhuppelde.... We hadden in die tijd thuis geen hond en ik had bedacht dat het mogelijk "dak- en thuisloze" dier in ons huis welkom zou zijn. De hond bleek lichtbruine vlekjes bij zijn poten te hebben en een grillige witte vlek op de...

...zonen en ik weet nu waar je woont. Dus ik zou maar een beetje dimmen als ik jou was. Fijn weekend!’ Ik fiets naar huis en daar aangekomen heb ik een beetje spijt. Heel even maar.

...het asfalt je op afstand. Het staat geen toenadering en verklaring toe. Je leert de weg nooit kennen. Honderden keren heb ik het gefietst. Soms mijd ik bewust, wil ik zonder kunnen. Maar altijd weer kom ik terug. De verrassendste mooiste weg van de wereld.

...revoir’, zegt hij, en hij zwaait nog een keer als hij de bocht omfietst.

...lijkt ook niet ok. De jongens wijzen mij een fietsenmaker. Vier kilometer terug. Bedankt, ik waag het er maar op. Schoonhoven moet ik kunnen halen. En anders word het gestrand in Ottoland of Vuilendam. ‘Dan zien we dan wel weer’ zeg ik stoer tegen de boys. Maar ik moet er niet aan denken...

...Mag ik deze badinerende opmerking even in je gezicht laten ontploffen, Fritz? Een fiets past niet in je jaszak!

...fiets. Mijn tas zit er nog op. Ik loop met mijn fiets naar de Straatweg en stap op. Als ik op school kom is het al ver over half negen en het zou stil moeten zijn voor de school, maar op straat zie ik iedereen druk met elkaar in gesprek. Er heerst een nerveuze spanning. Ik hoef niets te...

...in haar ogen - om haar broer, weet ik nu. En ik fiets zo hard als ik kan naar huis. - Hoe was het? vraagt mijn moeder. - Koud, zeg ik. - Maar het was wel een mooie begrafenis? - Het was een heel verdrietige begrafenis, zeg ik. - Kom, zegt mijn moeder, je moet deze broek even passen. Die...

...ze. We maken ons los van de reling en laten ons naar beneden roetsjen. Een scherpe bocht, een stukje dijk, uitkijken voor dat paaltje in het smalle fietspad, en dan door dat dorp. De brug is verdwenen. De grote witte bogen achter mijn rug opgelost in het landschap. Het meisje ook. Als ze er...

...aan. Ook al heb ik er nu schoon genoeg van dat fietsen. 'Ik weet het niet Woemi, omdat ik het moet'. Verzamelen en weggooien, herinneren en vergeten, naar Brabant en naar huis, een eeuwige cadans, eb en vloed, een nooit eindigende copulatie. Naast me spurt de jongen naar een denkbeeldige...

...“Is dit de eerste keer dat u een dagfiets leent?”, vraagt de controleur. De crisisfietser antwoordt niet.

...“Is dit de eerste keer dat u een dagfiets leent?”, vraagt de controleur. De crisisfietser antwoordt niet.

...mooi. Zelfs de kade bij Tiel op een te warme zomerdag. Voor Woemi zou ik alles wil doen. De hele dag op de fiets zitten. Of op de bank liggen en een boek lezen. Zoiets. Gewoon alles.

...ze weer naar huis en namen afscheid van elkaar. Toen hij zijn jack uitdeed voelde hij zijn gereedschap en dacht na toch de fiets achter de kerk te gaan stelen, maar dacht ook aan de woorden van Wim, en deed het dus niet.

...‘Zie je wel mama, ik kan al op mijn nieuwe fiets naar school’. ‘Ik vind dat je goed fietst, maar mama wil nog iets vaker met jou samen oefenen, voordat we in de ochtend naar school fietsen.’ ‘Waarom nou niet’, kijkt hij boos. ‘Nou jij kan het misschien wel, zeg ik, maar mama...

...Beenen kan men altijd breken, Zelfs bij moeder pappot thuis.’ Tip: Nationaal Fietsmuseum Velorama Nijmegen.

... Hij zet wat aarzelende stappen, loopt langs de oude platanen waarvan zij de stammen zo indrukwekkend vond. Fiets aan de hand om niet te snel thuis te komen. Tijd voor het avondeten.

...uit eten, in ieder geval gaven ze elkaar hun telefoonnummer en de rest is duidelijk. Maar het bleek dubbel geluk, want de verliefde fietsen zagen elkaar eerst vaak weer en later kwamen ze zelfs in dezelfde schuur te staan, vlak bij elkaar, jaren lang...

...vergeten. Het zonnetje schijnt vandaag toch een beetje maar dan in mijn oren. Warm. Stop Stappegoor Tilburg! Daar ben ik weer. Ik parkeer mijn fiets en heb veel moeite om de koptelefoon af te doen. Vanavond mag ik weer terug. Dan kan hij weer op. Eerst maar eens droge kleding aan doen.

Eerste klas maar toch tweede plaats, de positie waar ik me bevind, de situatie helder voor mijn ogen, hoe dat het leven leven, me nu eigenlijk af gaat. Een te groot hart en voor m'n kop heb ik ook een plaat, maar ja ik heb ook niets te bieden, want in feite..j a sta ik nog steeds op straat, vroeg...

...als ik 3 uur later in de vallende schemering voor het raam verschijn. Ik doe er het zwijgen toe maar fiets nog even een rondje. Met losse handen. Want dat kan ik ook.

...net geen skelet. Tweeduizend mensen op blote fietsen, hoofdstedelijk een kanaal overbruggend, het lijkt of ze zweven, tijdelijk huiverend geparkeerd in de garage. Blaasontsteking, witte vloed ontmoet slap gelul in de marge, een fotograferende potsenmaker misbruikt de grootheid van...

...in zijn gedicht …, dat ze vrij wil zijn, de witte waterlelie en dat geen enkele mand - hoe groot ook - haar onstuimige groei kan inperken. Dus zou hij me wel begrepen hebben, misschien zelfs zijn gedicht aangepast. Wellicht heeft hij er oorspronkelijk aan toegevoegd dat ze naar verre...

...te declameren. Als één van de drieëntwintig Witte Dichters. Voelde me opgenomen in die maalstroom als in een bewegende hoge spirituele gevoelsorde. Onderwijl steeds hetzelfde gedicht opzeggend in steeds hernieuwd contact. Mijn gedicht bleef meer dan ooit hetzelfde bij voordracht. Het stond...

...En zij voelen zich nu allemaal een beetje in het Witte Huis wonen. Henk en Ingrid in Nederland willen dat ook. Het torentje lonkt. Het torentje roept. Ze voelen dat de tijd nu rijp is, dat hun tijd eindelijk gekomen is. Wie hun stem wil hebben, zal moeten snappen wat hun zorgen en gedachten...