Alle inzendingen, jaar 2007, week 16

Ik ben laat. Te laat. Maar als ik ‘m stevig intrap valt de schade nog te overzien. Vlak voor Alkmaar: file. Ik vlieg er bijna bovenop. Het staat muurvast. Een auto en twee busjes zijn boven op elkaar geklapt. Gelukkig alleen maar blik zo te zien. Ik zie jonge binken staan. Nonchalant, niet onder d...

Kunstenaarschap en activisme gingen hand in hand De pas overleden, wereldvermaarde cellist en dirigent, Mstislav Rostropovitsj, die in de ochtend van vrijdag 27 april is overleden, heeft een bewogen en kleurrijk leven gehad, vol tegenstellingen in menig opzicht. Met verve verzette hij zich tege...

Wet is wet! “Ja, ik had het al wel eerder gezien toen je voorbijging, maar toen zag je mij niet,” riep ze nadrukkelijk, waardoor bijna iedereen in de bus op- of omkeek. “Ja, je hebt je haar eraf, hè? Nou, dat kon ook niet langer, want als een man zulk lang haar heeft, dan kun je niet meer ...

Sedert ik bijna twee jaar geleden met mijn eerste schrijfoefeningen op deze site begon, is het me nog nooit overkomen dat ik een tijdje heb moeten worstelen met het bedenken van een titel. Twee weken geleden koos ik nog voor ''De ontvoering''. Het moest een verhaaltje uit mijn jeugd worden, dat ...

Een vakantie begint op de heenreis als de voordeur dichtgaat en eindigt als de voordeur weer opengaat. Dat is bij onze reis niet anders. De terugreis was weer een reis met plezierige momenten. Het begon al bij het instappen, een eekhoorntje rende gauw een boom in toen wij kwamen aanlopen. We glim...

Ergens had Hitler gelijk, Elzas klinkt niet echt Frans. Alleen jammer dat hij zijn arm stijf hield in plaats van zijn poot, nationaal gezien heeft hij het socialisme geen goed gedaan. Wel goede wegen en een betaalbaar autootje. Diadermine, je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen, voor je het we...

Het lijkt er op dat de dreigende ambtenarenstakingen van de baan zijn. Onze rotzooi wordt gewoon weer door huisvuilambtenaren opgehaald en als er brand is komen brandweerambtenaren blussen. Alleen bij de belastingdienst sputteren ze nog tegen, ach ja, die moeten erg wennen, het was altijd némen en ...

Oog voor detail De samenleving ziet uit zoals die eruit ziet. Dat is een boeiende vaststelling, want er gebeurt veel dat we niet zien. We zien kantoorpanden langs de zuidas van Amsterdam, fabriekspijpen op de maasvlakte en kassen in de kop van Noord-Holland. Vroeger waren er werkende kolenmijnen ...

Hoeveel brieven heb ik niet geschreven in het verleden. In naam van Amnesty International. Om gevangenen een beter leven te bezorgen, hen te vrijwaren van een slechte behandeling. Dat hielp in sommige gevallen ook. Je gevangenen slecht behandelen, dat deden de regimes in derde wereldlanden, in b...

Met een trek van behoorlijk misprijzen om haar mond stond ze in één van de abri’s van het openbaar stadsvervoer op de bus te wachten. Ze was een jaar of zestig en ze stond naast een rijzige heer van ongeveer dezelfde leeftijd. De jongere man, die erbij ging staan omdat het nogal regende en hij n...

Tijdens een paar dagen Zeeland houd ik middagrust op de hotelkamer. Het Frans balkon (zo heet het geloof ik als er een balkondeur in de muur zit zonder balkon) staat open en biedt uitzicht op een in onbruik geraakte midgetgolfbaan. De 18 holes liggen er stil en eigenlijk nog opmerkelijk goed bij. De...

De lente kriebelt, de zomer lonkt, de zon schijnt en buiten wordt het weer warm. Luchtige bloesjes, fleurige T-shirts en topjes, beenonthullende shorts en rokken worden opgediept en aangeschaft. Binnenkort zijn ook de badpakken en bikini’s aan de orde. Alles wat gedurende de donkere wintermaanden...

Hoewel mij door het personeel van de Cinema-bioscoop in Leeuwarden was verzekerd dat de vertoning van Al Gore’s film op dinsdagavond 24 april helemaal was uitverkocht en er dus géén gratis kaartjes meer konden worden gereserveerd, bleek de zaal waarin "An Inconvenient Truth" werd vertoond maar...

We lopen op ons gemak terug naar het hotel en genieten van het mooie weer. “Tot nu toe boffen we wel”, zegt Froukje en legt een hand op mijn schouder. Ik knik en ontwijk een jogger die mij niet zag en even daarna horen wij iemand vloeken in het Duits, wij kijken om en zien daar de jogger en nog...

Erwin miste de magie. Hij miste dat onbestemde gevoel uitverkoren te zijn. Naarmate hij ouder werd verbleekte het mystieke in zijn leven en was nu haast een witte, blinde vlek in zijn herinnering. Hij dacht terug aan de ontelbare nachten dat hij van alles ontdekte in moeizaam verkregen boeken, t...

‘Heb je het al gehoord?’ Ja, ik heb het al gehoord. Ik mis wel eens wat, laat ik de wereld even voor wat ie is, ontbijt met de vogels en de zon hier op de camping. Maar niet alles ontgaat me. Er is een jongen doodgeslagen. Zestien. Even oud als Erwin, haar jongen. Woemi is ontzet. Vaak heeft ze...

Een maandagmiddag op de Veluwe Doordat ik wist hoe dwaas het ‘stadsvervoer’ in de bewuste provincieplaats was geregeld, maakte ik me geen illusies: ik zou uit de trein niet voegloos kunnen overstappen in de bus. Toch haastte ik me en daardoor vergiste ik me in de draairichting van de voordeur...

Marktwerking, zaterdagmiddag laat, de Haagsche Markt loopt op z'n eind, het is duidelijk, groenten, fruit, vis en bloemen zullen het komende weekend niet overleven. Mandarijnen, twee kilo voor een gulden, een bos sprotjes (karakteristiek touwtje) voor de helft van de prijs. Niet 1, niet 2 maar drie...

“Neenee juffrouw, ik heb liever niet dat u mijn drankje tussen uw borsten serveert. Dan wordt het lauw, en ik heb het liever zo koud mogelijk.” Ik vond het maar een raar café. “En zou ik de vrijheid mogen nemen, u te zeggen dat u op mij een buitengewoon volkse indruk maakt? Ik vind u zelfs ta...

Ben ik de enige die het zo druk heeft en/of een chaotisch leven leidt? Ik heb vandaag zelfs een aparte kalender voor mijn zoon van acht aangeschaft, want ik kan het allemaal niet meer bijhouden. We rennen wat af met z'n allen en de wereld draait maar door. Opstaan, ontbijten, kids naar school ...

Harry is niet meer en met hem ging Henriëtte heen. Hij liep de verkeerde man tegen het frêle lijf. Een mokerslag werd zijn ondergang. Twee weken geleden schreef ik hier over de boosheid en de pijn. Alle kranten berichtten over de dood van een bijzonder mens. Aandacht. Aandacht, daar was Harr...

We hadden besloten dat het tijd werd om weer eens een kleine week er op uit te gaan. Een hotel werd geregeld dat dicht bij de zee, de bossen, de stad, de kinderen en ook nog bij culturele versnaperingen. Het viel ons mee dat er hotels bestonden op die plekken. Het inpakken is al een feest op zic...

Het heeft Paus Benedictus XVI in al zijn wijsheid behaagd het Voorgeborchte te schrappen uit de verzameling kerkelijke folklore. Voor alle duidelijkheid: het Voorgeborchte was de wachtkamer van de hemel voor de zielen van ongedoopt overleden kindertjes en andere overledenen die schuldloos ongedoopt...

Pfffff geen zin meer...het is weer zover...instort-uur is aangebroken. Van gekkigheid, of hoe schrijf je dit woord, weet ik niet meer hoe ik moet zitten, ik heb al op tig verschillende manieren op die stoel van me gezeten: met opgetrokken knieën. wijdbeens, benen gekruist, benen over elkaar heen. A...

Het is weer tijd voor een mode-show in de Cornelis Schuyt. De zon schijnt en de mooiste kleren worden tussen de mottenballen vandaan getrokken, de schoenen worden opgepoetst, zonnebrillen van Prada, Gucci, Armani worden opgezet..nog even de haartjes flink in de lak, hier en daar wat grijze haart...

Je zegt vaak tegen die mensen waar je het goed mee kunt vinden dat je altijd een vriend voor ze wilt zijn dat is één van je grote wensen. Maar hoe lang duurt het werkelijk Een jaar? Twee jaar? Misschien drie? Worden het dan goede kennissen waar je leuk mee kunt praten en volgend jaar een k...

Huisarts Van Helden gooit zijn stethoscoop weg alsof het een oude nietszeggende prop met aantekeningen is. De stethoscoop blijft nog even met de membraan aan de rand van zijn prullebak hangen, om daarna te belanden op een hoop van plastic handschoenen en vieze zakdoeken. Vele patienten heeft hij hi...

Haar voeten leken op een gloeiende plaat te stappen van een fornuis. De zon scheen dan ook genadeloos op het zand en alles schitterde in de felle zon. Nergens was een zuchtje wind te bekennen. Bijna zou ze de wens hardop willen uiten weer in eigen land te zijn. Ontevreden en ondankbaar zou ze dan ...

Op mijn dagelijkse boodschappentocht door de AH, werd ik aangesproken door een man uit een ver buitenland. Een gangpad eerder had ik hem, in een mij onbekende taal, al heftig met zijn vrouw horen discussieren. Hun kar, met als frontman op het rekje een dik jongetje met een lollie, was gevuld met...

Nu was het eindelijk dan zover, de opnamedag 12 februari ging alles van een leien dakje. Ja we hadden zelfs met zijn tweeën een tweepersoonskamer, zelfs de neurochirurg vond dat we het prima voor elkaar hadden en de verzorging was uitstekend, we hebben nooit een onvertogen woord gehoord. Zo slie...