Hartenkreten

De mens van tegenwoordig ziet wellicht te veel als vanzelf naar zich toe komen en gebeuren. Wektuigen, aangedreven door stroom, motorkracht of indrukbare toetsen, wetenschap, die alles omringt, verheffen de betekenis van het leven en beheersen wereldgebeuren. Men denkt te vaak al het bestaan op ...

Op deze schitterende en placide zomerdag, in de zomer van mijn vierenzestigste levensjaar, ver verwijderd en voorgoed vervreemd van de sferen van mijn jeugd, kijk ik vanuit mijn venster uit op die grasgroene weide, de weide van mijn thuis in de wereld, van het sobere en eenzame thuis dat ik tenslott...

Mijn vriendin omhelsde me. Onheilspellend ongeluk had de horizon van haar leven verduisterd. Zij danste haar wilde en riskante dans op de toppen van de golven van de oceaan van haar geestesziekte als een onwillige acrobaat die zich niet staande kan houden op de evenwichtsbalk van het leven en zij z...

Als de schilderijen aan de wand mij aangrijnzen als mombakkesen uit een horrorfilm en als het luchtledige van de eenzaamheid mij omgeeft als een atmosfeer die mij de adem beneemt en als de wijzers van alle klokken en horloges zich trager dan traag voortslepen en het schijnbaar oneindig langdurige tr...

De muur van de tuin is helemaal groen bedekt door een woud van kleine fluisterende handen, waaronder teer leven schuilt. Dat bestaan is een verborgen, krioelend rijk. Pasgeboren zangertjes laten hun drukke stem horen. Hun keel en maag is vol schreeuwende eetlust. Die piepjonge vogeltjes wippen tege...

Zo langzaamaan is het wel duidelijk dat, als je te grazen wordt genomen door het sluipende monster kanker, je er met een aantal simpele operaties niet bent! Nou wil ik absoluut niet denigrerend overkomen als het gaat om operaties, maar als je het logisch gaat bekijken is (althans in mijn geval) een ...

een ezel over het paard getild kikker die van het padje is poes met een kater kippige haan het wordt bijna een gedicht uitgevogeld, de baviaan mieren liggen overhoop, de hond in katzwijm een slak haast zich in slijm in sporen als nooit tevoren

Er stond een jongeman aan de deur, hij vroeg of ik even naar beneden wilde komen. Hij zag er knap en aantrekkelijk uit, ik riep: “Dan moet ik even mijn sleutels pakken.” Ik had mijn nieuwe sneakers aan, met bijbehorende sokken, en ik was nog niet aan het schoeisel gewend, dus ik liep wat onha...

Foppe nescio zomergedicht gesticht lankwert 48 jaar bijna voorbij veel geleerd veel vergeten Of toch niet Droomde over boek zinnen nescio en voelde inspiratie voor een gedicht Hoed op sjekkkie aan muziek aan vogels fluiten zondagse rust Jeugd was mooi met boeken en meisjes en veilig thuis To...

Mooie tijd was dat, bedeesd op het knopje verzenden gedrukt, mijn eerste inzending bovenaan, missie gelukt. Ik merkte dat ik echt iets had te zeggen, uit te leggen en, tot mijn verassing, werd ik begrepen. Helaas is deze plek verworden tot woordenbrij, letterschijterij. Begrijp me goed, zou zo gr...

Vanaf de bushalte aan de Hoefstraat in Tilburg is het maar een klein eindje lopen naar de Houtstraat, die gesitueerd is in een grijze, rustige buurt met arbeidershuizen, onderbroken door een cafetaria. Hier bezoek ik de heer Ben Faro (49) die sinds zijn jonge jaren gegrepen en gefascineerd is doo...

Ik had telkens één exemplaar van de lepels, vorken, messen en dessertlepels voorzien van een briefje waarop vermeld stond hoeveel van hun "edelmetalen kameraden" zich in de cassette bevonden als in de nauwgezette slagorde van een leger te velde. Op hun fragiele, sierlijke heften plakte ik een e...

Het was een dag in de vroege zomer waarop de ziel zich kon koesteren in vage dromen van onduidelijke signatuur als een hommel in de zon en de stoelen met de bekleding met bonte motieven stonden al klaar in de vergaderzaal. Het was een dag om te dromen voor een ziel die nog kon dromen, maar tijden...

U kent die uitdrukking wel, hoe later op de avond... enzovoorts. Ik ben een nachtmens...

Daar moet het zich afgespeeld hebben, daar waar de massieve kolos van het gebouw van de Holland-Amerika Lijn verrijst, daar waar het water tegen de kade klotste toen Rotterdam nog niet haar na-oorlogse silhouet verkregen had, maar de St.Laurenskerk in de verte niettemin haar toren verhief, zoals alt...

Al heel jong komt uit een klein mondje het woord: waarom? Als er b.v.iets niet mag- of als er juist iets wel gedaan moet worden. Waarom is bij uitstek het woord, wat 't meest gebruikt wordt. Genoegen nemen met een antwoord als: daarom, is bijna een onvergefelijkheid. Dat mag niet! Bij het wat ou...

Hij was, door de afstand die ons scheidde in het verduisterde klaslokaal, mooi om te zien; elegant, slank en goed gebouwd. Vaak dwaalden mijn blikken af naar de mysterieuze, spannende driehoek in zijn pantalon, bij gebrek aan de mogelijkheid tot bezichtiging van een èchte Apollo, die kennelijk in h...

Soms denk ik wel eens: we krijgen teveel nieuws binnen, heel nare dingen over jonge kinderen die verdrinken, over mobieltjes die 's nachts in brand vliegen als je in bed ligt! Soms horen we teveel, over hele trieste dingen, een moeder die gezellig op visite gaat en haar kinderen in een bloedhete au...

Zoele zefier waait zacht door het veldje vol hoog gras. De bruingele pluimen deinen zacht, terwijl ze allemaal in dezelfde richting wijzen, trillen met tere weemoed, verlangen mee te zweven op die voortglijdende lucht. Maar ze hebben de edele gedachte dat ze zich zorgzaam moeten blijven buigen ove...

Mijn broer nam me die dag opgewekt en enthousiast bij de hand en voerde me mee naar zijn "appartementje", door zijn verplegers ook "activiteitenkamer" genoemd, een klein kamertje met een tafel en een bescheiden tweezitsbankje met plastic bekleding en hij stalde twee telramen voor zich uit op he...

Toen ik daags na Pinksteren in het wandelpark liep, om mijn nieuwe wandelschoenen te testen voor mijn wandel maatje met wie ik door de dierentuin zou gaan lopen in de toekomst, zag ik bij een boom een lege whiskyfles liggen die verdacht veel leek op de fles die ik tijdens mijn ontmoeting met een oud...

Na de zoveelste ruzie met mijn enige en zo dierbare zus heb ik uit consternatie mijn duur gekochte contactlenzen door de afvoer van de wastafel gespoeld. Eén klein, mintgroen gehavend schijfje was aanvankelijk nog zichtbaar op het witte marmer, zodat ik kon vermoeden welke weg het andere, bijbe...

Vele verhalen later, en met een natte kus van de oude zwerver op mijn bezwete voorhoofd, keer ik, enigszins ontdaan door de terugtrekkende zon, terug naar mijn woning die niet ver van het park is te vinden door de rozenstruik met gele rozen die naast de deur groeit. Ik heb de taal van de goot ler...

De Tilburgse Spoorzone herbergt onverwachte locaties die tot de verbeelding spreken. Theater "De Boemel" behoort daartoe. De stemmen van het dameskoor dat daar optreedt op een van de mooie, zwoele zomeravonden van dit jaar die Edward Elgar vertolken stijgen ten hemel en ook Guus Meeuwis is met "...

Het is een warme voorjaarsdag, ik loop door het park, ga glimlachend op een bankje zitten. Naast me zit een oude man, hij heeft een baard, oude kleren draagt hij, en hij heeft een fles whisky in zijn hand, van een goedkoop merk dat ik herken uit eerdere tijden. Hij vraagt of ik een slokje wil. Ik ze...

Verborgen in het bos doe ik mijn grote boodschap. Langzaam ga ik weer staan en veeg mij schoon met varenbladen. Luid gezoem duidt erop dat vliegen uit de omgeving het al geroken hebben. Ondanks de stank kijk ik met genoegen hoe ik al die krioelende diertjes het genot van smullen heb bezorgd. Deze ...

Het terras van Café-Restaurant "Anvers" aan de Markt in Tilburg is voorzien van een zwart zonnescherm, van een grandioze overhuiving die men naar believen kan laten stijgen en dalen, al naar gelang de weersomstandigheden en de temperatuur. Ik wachtte die dag, op dat terras, onder dat scherm, o...

Het welbekende ooievaarspaar zoekt weer zijn plaats op het dak van het boswachterskantoor bij het bevallige riviertje de Mark. De vogels beginnen aan een gezond en vruchtbaar voorjaar. Het hoge oude nest, dat uit verschillende lagen bestaat, geeft een beschermend tehuis aan vier kuikens. De klein...

Mijn ogen vestigden zich op het, door uitlaatgassen en kwalijke dampen beroete en vervuilde viaduct bij het NS-plein toen ik bij de bushalte stond. De stad, mijn geboortestad, werd zo opgehemeld en verfraaid in glossy magazines met glanzende bladzijden en gelikte foto's, maar verdiende zij de e...

Er komt nog heel wat bij kijken om je eigen schaamte te overwinnen, omdat je om hulp hebt gevraagd vanwege psychische problemen die samenhangen met een persoonlijkheidsstoornis. Ieder mens wil voor volwaardig worden aangezien en het liefst geen masker dragen. Maar de politiek en de maatschappij s...