Hartenkreten

Met zijn tweetjes even boodschappen doen, oke, niet mijn hobby maar het moet nou eenmaal omdat " van de liefde leven " zo'n eentonig diner wordt. Het is druk bij de zaak en allerlei mensen doorkruisen de winkel, al dan niet met een winkelwagentje. Ook een moeder met twee dochters doen boodschappe...

Stel je nou eens voor dat je vreselijk overhoop ligt met bijvoorbeeld een instantie, gewoon een simpel voorbeeld. Je krijgt je gelijk niet, terwijl je dit wel hebt, maar ze blijven nee-schudden, nee-zeggen en je hebt het nakijken. Of je hebt een meningsverschil met de belastingdienst, ook al zo...

Die zondagmiddag, wachtend bij de bushalte op de komst van mijn wandelmaatje, droeg ik de muts die mijn gezicht geheel omsluit en die mij schijnt te flatteren, hoewel ik me daarvan niet bewust ben en die me welhaast het aanzien van een moslima verschaft..... Aanspraak was dus niet uitgesloten en ...

Op een landelijk terrein in het naburige dorp staan kleine, popperige huisjes. In één ervan woont Aleida, die de zuurstoffles tot vaste "metgezel" heeft. Onder haar neus draagt zij een plastic slangetje dat de noodzakelijke lucht aanvoert. Haar huisje heeft een spits toelopende zoldering en vele...

De villa's daar lijken alle een eigen identiteit te bezitten, een eigen karakter, als het ware een eigen persoonlijkheid, misschien afgeleid van de smaak en identiteit van hun respectievelijke architecten...... Je keek niet naar de huizen, maar je telde je voetstappen, je zette je voeten voorzic...

Toen de esdoorn aan mijn venster uitbottende knoppen van veelbelovend helgroen gebladerte droeg en iedere dag een ietsje meer in bloei kwam te staan en toen de maisgele en citroengele narcissen in het plantsoen dicht opeengedrongen, als zochten zij steun bij elkaar, weerstand boden aan de nog snijd...

Het enige wat ik moet doen is blij zijn. Dan mag ik er weer bij zijn. Ik moet een persoon zijn die overwint, anders irriteer ik andere getraumatiseerde zielen. Koester uw trauma en vertel het vereiste succesverhaal. De beste stuurlui staan altijd aan de wal. Te kijken. Maar als de naaste verdrin...

Het zal mij niet in dank worden afgenomen, maar ik begrijp Trump wel. Overal waar de islam intrede doet wordt de rust verstoord, daar sluiten deuren die eens open stonden.

Ter gelegenheid van Kerstmis waren toentertijd her en der vele rijkelijk versierde Kerstbomen opgesteld, ook in een Wijkcentrum waar ik die morgen bivakkeerde om de collectie thrillers in de aangrenzende bibliotheek in ogenschouw nam, onder tranen overdenkend hoe mijn langjarige werkzaamheden voor e...

Het is wel mooi geweest, ik heb een fraaie collectie vrienden opgebouwd en met wereldwijde, interessante, verlichte, sjamanistische mensen, maar op de een of andere manier lukt het me niet om die sociale contactmanier te handhaven. Te vaak strandde ik op gecompliceerde toestanden om de boel weer te ...

Ik was op die voorjaarsdag gekwetst als nooit voorheen en mijn hart was nog meer beschadigd als gewoonlijk door een onafzienbare reeks van kwetsuren die zich opgestapeld hadden als betrof her een blokkentoren, een alternatief soort Toren van Babel of een onzalig en vermaledijd, verfoeilijk bouwwerk ...

Vederlicht en tot kussens toe, schaterlachend in lakens gehuld hebben wij het bed gedekt. Verstrengeld waren we in lichaamsdelen, de nacht glooide zacht.

Zo'n zes jaar lang heb ik mijn gedichten geplaatst bij www.gedichten.nl. Daarna voelde ik aan dat ik toch over mijn dichterlijk hoogtepunt heen begon te komen. Zowel voor mijzelf als voor bovengenoemde site vond ik het min of meer een afgang om ermee door te gaan. Wel plaats ik nog gedichten van r...

Op 7 oktober zat de kou al in de lucht. Tijdelijk nam ik afscheid van Tilburg, van "mijn" Tilburg; van de Noordhoekring en van de Hart van Brabantlaan en van de helblauwe neonletters die de aanduiding "Résidence Noordhoek" weergeven, van de Westermarkt waar het fruit, opgetast op de marktkramen...

Bij een groot warenhuis in het hartje van de stad, waar we samen zo vaak geweest zijn (ik duwde je rolstoel voort en probeerde mijn tranen te bedwingen), verkoopt men, zo bleek mij, een soort wit geverfde "vlinderkastjes" die kunnen dienen als fotolijstje. Het portret of de foto bevindt zich dan i...

Ik was uiteindelijk gearriveerd in de kleine, uiterst kale kamer waar enkele zeer armzalige en knullige frutsels en fratsels op de vensterbank de laatste levensdagen nog op zouden moeten fleuren en veraangenamen van de man die al vijftig jaar mijn arme broer is, een ultiem slachtoffer en gedupeerde,...

Wijnrode, meterslange, geplisseerde gordijnen vormen in Theater "De Speeldoos" in Vught een elegante en indrukwekkende scheiding tussen podium en publiek. Vóór het concert van het Vughts mannenkoor, dat vandaag plaats zal hebben, begint, ontmoet men elkaar in de foyer en begroet men elkaar hart...

In de duister wordende kamer richtten onze blikken zich op elkaar. We waren de enig overgeblevenen uit een talrijke familie. Ze was mijn 86-jarige tante en ik vreesde erg voor het moment van het definitieve afscheid wanneer haar gestalte zou vervagen in het uitzinnige duister, in de duisternis die o...

Deze keer kan ik er met de beste wil nauwelijks omheen. Ik zal het geloof ter sprake moeten brengen, iets wat ik sinds 2005 slechts enkele keren en in niet meer dan twee zinnen vervat deed, die de situatie of een samenhang in een vertelling moesten verduidelijken. Aangezien wij als gezin zelfs niets...

Het was een drukke bedoening tijdens de afscheidsreceptie van mijn onlangs verworven werkgever, gegeven in het oude, monumentale theater, dat ik nu voor de tweede keer bezocht en waar posters aan de wand veelbelovende theatervoorstellingen aankondigden en na mijn hartelijk bedoelde handdruk verklaar...

Ze droeg het lange, grijs met blond gemêleerde haar, dat mogelijk eens helblond geweest was en dat haar wellicht als jong meisje gesierd had, in met elkaar verweven strengen, vastgespeld op het achterhoofd en ze vouwde de handen, als we even onderweg waren, vaak in elkaar op haar rug, een gebaar da...

Weggestuurd bij mijn huisarts op een vroege, besneeuwde morgen; bij mijn huisarts die na haar lange carrière, overspoeld door nooit ophoudend en altijd aanhoudend menselijk leed van oneindige variëteit, en vooruitziend op haar aanstaande pensionering, zich de hardheid en beroepsdeformatie tot adag...

'k Lag nog in bed, genieten van de koffie, want wij verkeren in de enorme luxe de slaapkamer tegenover de keuken te hebben en als je dan 's avonds zorgt dat de koffie klaar staat, dan hoef je alleen maar het apparaat aan te zetten, de gebruikelijke pit-stop richting toilet te maken en lekker terug...

Met mijn vijfenzestig jaren ben ik een jongbejaarde. Boven mij schemert een donkerblauwe hemel, die op komende levensavond duidt. Daarachter zie ik de einder als een zwarte bergketen: vragend en wachtend duister. Vlak voor mij ligt een bruine vlakte, verzoekt om rustig toe te kijken. Ergens, in ...

HOE FOPPE ZIJN KERSTDAGEN VIERDE BIJ MAMA Eerst haalt mijn zwager mij op en we rijden angstig over de vierbaans snelweg van franeker naar drachten. Daar is de vertrouwde flat van aly waar ik vijf jaar woonde bij pi in drachten toen ging ik er elke week zomaar naar toe nu is het ver weg en das las...

In toenemende mate wordt mijn irritatieklier geprikkeld als ik de status van de gemiddelde Facebookbevolking lees. Wat een taaldiarree! Zoals die standaard rotzooi tijdens vakantieperiodes waarmee je wordt doodgegooid. Neem het woordje ‘genieten’. Indien het in volledige zin wordt gebruikt of a...

Met hoofdletters willen schrijven, met neonlichten die continue branden, met verf als een echte schilder overal laten weten: stop met pesten. Met nadruk willen roepen, voor mijn part schreeuwen tot je er schor van wordt, je geen stem meer overhebt: stop met pesten. Met krantenkoppen zo enorm, zo ...

Het verschijnsel van de rommelmarkten schijnt nog maar nauwelijks aan haar triomftocht door de samenleving begonnen te zijn, maar daarentegen aan een telkens hernieuwde opmars toe te komen. Bij mijn laatste bezoek aan zo'n uitstalling had men weer gretig en opdringerig vanachter de kramen de war...

Waar het over gaat, kan ik niet vertellen zonder oprechte luisteraar. Degene die tegenover mij zat wilde het eigenlijk niet weten: een moeder die een kind doelgericht met de dood bedreigt. Het liefst wil men het afdoen met: dat lok je zelf uit. Verraad komt van een naaste die je hebt vertrouwd. Ik w...

Sluimerend is de dag op zoek, de wende wil telkens weer een etmaal en ik heb de sleutel op zak. Ik zie het donker in.