Verhalen

Het is meer dan veertig jaar geleden, maar het befaamde Bloemencorso vond ook in dat jaar plaats in het dorp Zundert dat we per bus bereikten. Mijn vriendin had altijd al een krachteloze, neerslachtige aard gehad en ze was weinig begaafd tot het leven en uitgerekend te midden van de fleurige uitsta...

Ingrid zat in de trein en tegenover haar zat een jongeman. Hij las in een boek en keek af en toe wel naar haar met een lieve glimlach om zijn mond. Zij is 22 jaar en ze heeft haar vroegere vrijer verlaten, omdat ze hem betrapte met een ander meisje. Die vriend had haar gebeld, dat hij ziek was en h...

De sikkel danste door de straten van het stadje. Dat moest hij wel, want de boer achtervolgde hem nog steeds. De mensen die buiten liepen, schrokken erg van dat gevaarlijke ding. De meesten vluchtten gauw hun huizen in. De betoverde sikkel zou hen nog kunnen verwonden! Sommige jongens probeerden de...

Ergens in het bos woonde een tovenaar, die veel kruiden en bloemen maaide. Ja, hij had bloemen en kruiden nodig om te kunnen toveren. Hoe hij toverde, weten we niet. Maar je moet eens horen wat voor sikkel hij had. Als die tovenaar ging maaien, gooide hij zijn sikkel tussen de planten neer. Dan beg...

Anneke, net 26 jaar, had al drie kinderen, twee jongens en een meisje. Vreselijk veel verdriet had ze toen ze van de politie hoorde, dat haar man Henk bij een verkeersongeluk om het leven was gekomen. Henk was in de vroege morgen op weg naar zijn werk met zijn motor frontaal gebotst op een autobus. ...

Muziek weerklinkt door de kamer, Kuhlau componeerde zijn sonatine niet voor een dove en het radiostation zendt haar uit tot vreugde en ontroering van de toehoorders. Er is eigenlijk niet veel aan de hand. De lidcactus zuigt ijverig en gulzig het water op en toont als resultaat haar zachtroze pra...

Het kloppen word luider en word nu aandringend beuken. Na het geschreeuw en het resultaatloze gecommandeer wordt de deur dan ook ingetrapt. Vier soldaten komen naar binnen gestormd van wie twee met een automatisch pistool getrokken en de anderen met zeker een veertig centimeter lange bajonet waardoo...

Een kennis had me getipt: "In de Z.-straat zijn drie grote hallen, vol met tweedehands artikelen. Voorwaar een buitenkansje en een gouden tip voor armoedzaaiers". Op weg naar deze bestemming kom ik door een stille straat met witte huizen en ik passeer het huis van een bekende, dat ik nu voor he...

Aan kennis had ik veel gemist en ik besloot terug te gaan naar de schoolbanken. In het lokaal waar die eerste ochtend Nederlands zou worden gegeven stond een kleine, tengere man, met een gekwelde blik in zijn ogen. Ondanks dat het een heksenketel was, had ik toch het gevoel alleen te zijn met hem. S...

Het was een milde zomerdag waarop de opening van de expositie plaats zou vinden. Een scheidslijn was zichtbaar achter het geboomte tussen loodgrijze wolkenpartijen en een lichter gedeelte van de hemel, die aangaf dat het waarschijnlijk zou gaan regenen. Het was al juni, de maand waarin de rode, wit...

Het witte poeder lost op als het net even tegen het kookpunt komt waarna ik de naald in het watje prik om het levenselixer op te trekken. Ik was zo beroerd dat ik vergat de spuit met kokendhete vulling eerst af te koelen en douw het bloedhete ding rechtstreeks in mijn ader. De hitte en het te veel v...

Ik maakte indruk op de buurmeisjes, Marjan had nog twee zussen, door mijn uitgebreide ornithologische kennis. Ornithologie is een moeilijk woord voor vogelkennis. De zusjes kenden maar twee soorten vogels. Grote mussen en kleine mussen. Mus is trouwens piaf (zie vorige verhaal) in het Frans maar dit...

Ik zit zwetend op mijn horloge te staren en bereken hoelang Boman nu al weg is en luister ingespannen of ik de mij van ziekte bevrijdende motorfiets aan hoor komen. Hoe langer het duurt hoe meer ik er van verzekerd van raak dat hij ook gelijk bij de ledershop is langs gegaan waar de drugs verborgen ...

Het was maar goed dacht `t schrijvertje, dat het geheim sporadisch zich liet meten. stel je voor dacht `t schrijvertje. dat iedereen bij the sound of silence jankend op de werkvloer zou zeggen ik begrijp het eindelijk en je collega vraagt, wat? de tekst ouwe de tekst Hallo vriend duistern...

Bij het kraaien van de haan schijnt het eerste daglicht door de armzalige beschimmelde gordijntjes waarin kleine gaatjes zitten die door motjes zijn achtergelaten; ze geven een okergeel licht af op de muren van ons piepkleine kamertje. Mijn kop hangt schuin op de grond vanwege de lucht die uit het h...

Ze zijn in de vroege avond bijeengekomen voor hun wekelijkse soosavond onder het lamplicht van bolronde lampen die neerhangen aan dunne draden vanaf het plafond in het buurthuis; de cliënten van "Amarant". Hun gezichten dragen de tekenen van hun heel bijzondere mongoloïde of zwakzinnige aard en ...

Elselien, de dochter van mijn Tante Annie, had een platenspeler en ze had net een plaatje van Jaques Brel gekocht toen ik in de zomer weer kwam logeren. Die Brel bezong het Vlaamse platte land met een sterk Frans accent maar het was goed te verstaan. ‘Het Vlakke Land’ was de titel van het nummer...

We zetten koers naar Den Bosch, de stad die in haar straten, haar pleinen en haar kathedraal veel van een vroegere, middeleeuwse tijd heeft behouden. Op de achterbank van de auto hadden plaatsgenomen: een aandoenlijk, zielig, nietig, grijs vrouwtje dat op zeurderige en lullige toon voort bleef baze...

Na je dood worden de woorden gevonden, die je tijdens je leven niet mocht zeggen. Na je dood worden de tranen gevonden en de vragen waar je nooit een antwoord op hebt mogen geven en gekregen. En na je dood kan niemand je nog de grond in trappen om de taboes die je hebt opgeschreven. Deze gedacht...

Dan opeens schijnt de zon fel in mijn ogen en ik moet knipperen en met een arm mijn ogen beschermen om te kunnen zien. Waar is ons dak? denk ik. Ik kijk opzij en Stef vraagt mij: "Waar is ons dak?" Ik trek mijn schouders op en zeg: "Blijf doodstil liggen want je ligt helemaal in het glas." ...

Geregeld ging ik in de zomervakantie een paar weken naar mijn tante Annie in Groningen. Ze woonde met haar dochter aan de Louise Henriëttestraat wat ik wel deftig vond klinken. Oom Pouwel, haar man, was al op jonge leeftijd overleden en ze is nooit hertrouwd. Mijn eerste grote liefde was het bu...

Op de kermis had je natuurlijk wel wat geld nodig want anders werd het toch wel een beetje een saaie boel. Dat geld verdiende ik met bessen en aardbeien plukken bij een fruitboer in de buurt van Tynaarlo. Dat was in meerdere opzichten dus een vruchtbare bezigheid te noemen. De verdiende munten brand...

Plotseling stond er in het voorjaar een tuinhuisje in de benedentuin, waar voorheen altijd vroeg in de ochtend de muziek van André Hazes had geklonken, was nu een grasveld van stille ruimte. Ik was teruggekomen van een weekendje uitwaaien en uitrusten aan zee, vanaf het balkon zag ik het groen en b...

Ik ben op de Afdeling "Short Stay" van het St. Elisabeth Ziekenhuis. Hulpeloos en kwetsbaar, met bebloede lippen, ligt daar mijn vriend, en hij huilt. Inderdaad heeft hij zijn ondergebit, dat groenachtig was uitgeslagen en meters in de rondte zijn stank verspreidde, onder narcose laten trekken....

Toen ik een jaar of acht was voltrok zich een klein drama op de markt dat een grote invloed had op ons gezinsleven en vooral op mij. Mijn moeder was op een avond met m’n oudere zus nog even naar de kermis gegaan. Het was zoals gewoonlijk behoorlijk druk en ze wilde de kortste weg nemen door over e...

Zuidlaren was natuurlijk meer dan de Oranjelaan. Een jaarlijks terugkerend feest was de Zuidlaarder paardenmarkt waarvan we op school leerden dat het de grootste paardenmarkt van West-Europa was. Het is maar dat u het weet. Buiten de paarden was er ook een hele week kermis en ik kon me daar uren...

De dag vóór Kerstmis: onbeschrijflijk grauw, troosteloos en droefgeestig is de aanblik van de stad, van de straten; als de hel. Merkwaardig nu genood, genodigd te zijn in een brandpunt van commercie, van jeugd, schoonheid en glamour; een brillenzaak annex contactlenscentrum aan de Bredaseweg. ...

"Ik ruik heerlijke geuren van de aarde. De fee heeft mij verteld dat ik zowel een kobold als een grondelf ben. Daarom zal ik me in die aarde ook best thuis voelen. Als het om mij heen maar donker blijft." Rrroetssj, daar ging het door dat nauwe gangetje heen. Wijnvlek maaide met zijn armen en ben...

Het was doodstil in Groede. Het Slijkstraatje lag er mooi witbevroren bij. Op sommige plekken lag de sneeuw wel twintig centimeters dik opgewaaid! Het was kerstavond. Er was wegens de felle koude maar weinig beweging op straat. De meeste mensen zaten knus in huis. Ze dronken een kop warme chocoladem...

Woonachtig in een dorp voel ik mij gelukkig in een rijtjeshuis. Achter mijn woning zijn landerijen en een smal pad naar een bos. Jong volk in het dorp is te tellen, ze wonen liever in een stad waar werk voor ze is. Naast mij woont een echtpaar, die kwaad op mij zijn. Toen ik nog werkte als fabrieksa...