Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

DE SIKKEL (eerste deel)

Ergens in het bos woonde een tovenaar, die veel kruiden en bloemen maaide. Ja, hij had bloemen en kruiden nodig om te kunnen toveren. Hoe hij toverde, weten we niet. Maar je moet eens horen wat voor sikkel hij had.
Als die tovenaar ging maaien, gooide hij zijn sikkel tussen de planten neer. Dan begon de sikkel vanzelf te werken! Al dansend ging hij van sprietje naar sprietje, van bloem naar bloem. Zo maaide hij ook heel wat af!
Als de tovenaar het mooi genoeg vond, hield hij zijn hand hoog op. De sikkel hield dan op met maaien en danste naar zijn baas terug.
Maar toch was de sikkel niet gelukkig. Hij had een erge hekel aan dat tasje. Ja, dat tasje waarin de tovenaar hem bewaarde, was ook niet wat hij zich wenste! Het was een heel klein, benauwd holletje, waar je niets in kon zien.
De sikkel hoopte altijd dat de tovenaar hem eens in de kamer aan een spijker zou hangen. Maar niets daarvan! De sikkel moest altijd maar in dat kleine tasje blijven...

Op een dag wou de tovenaar allemaal harde distels maaien. De sikkel moest wel heel hard dansen en maaien om die omver te krijgen. Nee, van dat werk hield hij hélemaal niet.
De tovenaar liep even weg en verdween achter de bomen. De sikkel zag zijn kans schoon! Hij sprong hoog op en danste door het bos, weg van de distels! Hup hup hup, ging het, tussen bomen en struiken door. Op een veldje zaten een paar mensen rondom een tafellaken. Ze hielden een etentje in de open lucht. Wat kwam daar voor een raar ding aanhobbbelen?
"Een dansende sikkel!" riep een dame, die van schrik het eten uit haar mond liet vallen. "Hier moeten onzichtbare spoken verborgen zijn! Vlug! Er vandoor!"
De mensen holden naar alle kanten en keken niet meer naar hun eten.
Vol pret danste de sikkel verder.
"Zijn me dat een rare lui," dacht hij. "Als maar niet alle mensen zo bang voor mij zijn!"
Hij bereikte de rand van het bos. Daar stond een koe voor een groot hek. Dat dier stootte met haar kop tegen de houten balken. Moest dat hek kapot?
"Aha, ik zie het al," dacht de sikkel. "Aan de andere kant van het hek staat prachtige klaver, die de koe graag zou willen eten. Ze kan er alleen niet bij."
De sikkel danste naar de klaver toe en begon te maaien. Al dansend gooide hij de afgesneden blaadjes en bloempjes naar de andere kant van het hek. De koe had nog nooit zo lekker gegeten!
Opeens werd de sikkel vastgepakt door een sterke hand.
"Dat is me nog eens een vangst," zei de boer. "Een sikkel, die uit zichzelf maait en mijn koe te eten geeft. Nou, thuis zal ik veel plezier van dat ding kunnen hebben."
De boer liep naar huis. De sikkel danste heen en weer om zich los te maken. Maar de boer omklemde hem met beide handen. Op het laatst kon de sikkel zich bijna niet meer bewegen.
De boer struikelde over een molshoopje en viel plat op zijn buik. En de sikkel was vrij!
Sierlijk danste hij naar het stadje, dat ongeveer een kilometer verder lag.



(wordt vervolgd)

Schrijver: Han Messie, 18 januari 2014


Geplaatst in de categorie: werk

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 63



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)