Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

DE SIKKEL (tweede deel)

De sikkel danste door de straten van het stadje. Dat moest hij wel, want de boer achtervolgde hem nog steeds. De mensen die buiten liepen, schrokken erg van dat gevaarlijke ding. De meesten vluchtten gauw hun huizen in. De betoverde sikkel zou hen nog kunnen verwonden!
Sommige jongens probeerden de sikkel te grijpen. Al gauw kregen ze schrammen en krassen op hun handen.
De sikkel ging naar het marktplein toe, waar het een drukte van je welste was. In het kraampje van de groenteman begon hij de rabarberstokken in stukjes te hakken. De groenteman pakte de sikkel en smeet hem een heel eind weg. Dat was me toch een geschreeuw en een gebrul tussen de kraampjes!
Maar de sikkel hield het wel voor gezien. Hij danste tegen de kerktoren op, hoger en hoger klom hij. Pas boven op de spits stond hij stil.
"Mijn sikkel wil klaver maaien!!!" schreeuwde de boer, die onderaan de toren stond.
"Had je gedacht, we zullen dat ding pakken!" schreeuwden de mensen.
Van alle kanten kwamen er sterke mannen met lange ladders aan. Die werden boven elkaar, tegen de toren aan gezet. De mannen klommen naar boven. De bovenste bereikte de torenspits en probeerde de sikkel vast te pakken. Niets hoor! De sikkel danste zó wild heen en weer dat de man weer naar beneden moest, wilde hij niet dat zijn hand er vanaf werd gemaaid. Toen moesten de anderen natuurlijk ook naar beneden.
"Die sikkel gaat iedereen nog verwonden!!" schreeuwden de mensen. "Laat de soldaten komen!"
Enkele ogenblikken later stonden er allemaal soldaten rondom de toren. Geweren schoten. Duizenden kogels suisden naar boven. Maar de sikkel werd door geen enkele kogel geraakt. Hij danste verschrikkelijk wild en wist alle kogels langs zich heen te laten gaan. Tenslotte zaten de soldaten doodmoe op de grond. Ze konden niet meer schieten: al hun kruit was op. Alle mensen keken verbouwereerd naar die dappere krijgslui. Konden die zo'n onbenullige sikkel niet de baas?

Daar kwam het zoontje van de boer; hij droeg een grote zak op zijn rug. Hij liep tussen de vermoeide soldaten door en schudde de zak leeg. Daar vielen allemaal klaverplantjes uit.
De sikkel zag dat en liet zich als een steen naar beneden vallen. Meteen begon hij de klaver aan kleine stukjes te hakken.
Ja, dat jongetje was zijn vader achterna gelopen en had hem horen roepen dat de sikkel van klaver hield. Gauw was hij terug naar huis gelopen om klaver te halen. Daarmee zou hij de sikkel dan wel kunnen lokken.
Nu stopte het zoontje van de boer de sikkel in de lege zak. Doodkalm liep hij tussen al die verbaasde mensen door en ging regelrecht naar huis toe.
Op de boerderij werd de sikkel in een mooie, grote schuur gehangen. Daar woonde hij tussen zeisen, eggen en schoppen. Dat was wel wat beters dan dat piepkleine zakje van de tovenaar.
Het jongetje ging dikwijls met de sikkel maaien. Maar voortaan maaide de sikkel niet meer zelf. Hij liet zich gewoon vasthouden als alle werktuigen. Maar als het jongetje 's avonds op bed lag en goed luisterde... Ja, dan klonk er uit de schuur nog wel eens een stampend en trippelend geluid.
Nou, de sikkel mocht in zijn vrije uren dan nog wel eens zijn toverkunsten tonen!

Schrijver: Han Messie, 18 januari 2014


Geplaatst in de categorie: werk

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)