Verhalen

“Zouden we dit echt wel doen Jan,” vroeg de vrouw. “ “Ja Els, wij hebben er nu lang genoeg over gepraat, volgens mij vinden we hier dé oplossing voor ons probleem,” antwoordde de man. Samen stonden zij arm in arm voor de deur van een statig herenhuis in de stad. Naast de deur hing...

Johan bekeek zichzelf nog eens van top tot teen in de grote spiegelkast op zijn kamer en knipoogde goedkeurend naar zijn eigen spiegelbeeld. Hij vond van zichzelf, dat hij in de outfit die hij nu droeg, er echt wel op zijn voordeligst uit zag. Het jeanspak met daaronder een bordeaux rood sporthemd,...

Wekenlang had kleine Jordi er naar uitgekeken en vanavond was eindelijk het moment aangebroken. Hij mocht met mama en papa mee naar ‘Clouseau in’t midden’, de show van de gelijknamige succesgroep die in het Antwerpse Sportpaleis zou doorgaan. Na lang aandringen had het vijfjarige zoontje van...

“Eindelijk”, dacht Tinne, en inderdaad vandaag was het zover, na vandaag ging haar man eindelijk een andere weg inslaan. Zes lange jaren was Bert bij het Belgische leger geweest, en die jaren hadden hem, zonder overdrijven, helemaal veranderd. In niets kende zij de man nog terug, waarmee zij...

Antwerpen, 15 september 2004 Aan Zijne Koninklijke Hoogheid, Koning Albert 2 Sire, Als trouwe onderdaan wend ik mij ten einde raad tot U. Normalerwijs moet ik voor een kleine misstap nog 7 maanden gevangenisstaf uitzitten. Maar door de situatie waarin ik plotseling ben verzeild geraakt...

Antwerpen, 22 april 2004 Aan mijn allerliefste Georgette, Hallo lieve schat, hoe gaat het nu met je? Je hebt lang op een antwoord op jou brief moeten wachten, maar helaas neemt mijn huidige dagtaak hier in de keuken zo veel tijd in beslag dat ik er niet eerder in slaagde om je van...

Mateloos groot was mijn ergernis die ik door de jaren had opgebouwd omdat allerlei kleine ongemakjes in huis zich maar bleven opstapelen. Tegen de tijd dat het manlief behaagde om één enkel klusje aan te pakken was de waslijst probleempjes gewoonlijk al weer enkele lijntjes aangegroeid. Dat...

Het was een zonnige zondagochtend in mei, toen ik doelloos kuierend rondliep door de binnenstad. Het was eigenlijk best verbazend dat op zo’n prachtige ochtend als deze, de stad om 8u30 nog in diepe rust leek te zijn. Normaal gebruik ik, zoals zo velen van mijn stadsgenoten, ook de...

Nee, geachte lezer(es), begrijpt u mij alstublieft niet verkeerd. Vooraleer u in de pen gaat klimmen om uw ongezouten mening via een lezersbrief kenbaar te maken, wil ik best even duidelijk zijn. Het is echt niet de bedoeling dat ik hier een pleidooi ga houden om de moedermelk vanaf heden af te...

Als ik ’s ochtends aan de late kant ben, dan durf ik wel eens de snelweg te nemen om naar mijn werk te rijden. In afstand gemeten is het een eindje om, maar op filevrije dagen schiet het beter op. Niet dat ik dan als een kamikaze over de weg scheur, helemaal niet. Drie dure bekeuringen binnen een...

< NB: Alle gebeurtenissen, namen en dergelijke zijn © Mij > < Het verhaal is nog niet helemaal af > 'Nilthri..' als een zacht briesje, een fluistering van de wind, kwam deze naam over de bloedrode lippen van het afgepeigerde magische schepsel. Aan de rand van Li Oyris lag ze in...

In Toffeeland heerstte een machtige tovenaar. Alle toffeevooraden moesten aan hem worden afgestaan. Soms lukte het dappere rovers om de voorraad terug te halen. Maar op een dag werden de rovers in het kasteel van de tovenaar opgesloten. Slechts één rover wist te ontsnappen; hij moest de...

Het is eigenlijk iets waarover gewoonlijk niet gesproken wordt, omdat men er zich voor schaamt en het is dan ook niet zonder schroom en aarzeling dat ik dit stukje ga schrijven. Meer dan drie jaar geleden begon ik last te krijgen van een enorme winderigheid. Vooral ’s nachts was het erg. Ik woon...

Ik kom laat thuis. Het huis is donker, de gordijnen dichtgetrokken, het slaapkamerraam op een kier. Op het tuinpad sta ik stil, kijk naar boven en zie hoe de vitrage naar buiten wappert. Witte vlag. Welkom. Binnen leg ik mijn sleutels naast jouw sleutels en hang ik mijn jas naast jouw jas. Ik...

Zover het oog reikt klieft de dijk zich door het vlakliggend landschap. Over weilanden, sloten en heggen strekt hij zich kaarsrecht uit, onverschillig voor het land dat slechts ter ondersteuning dient, zoals de dijk slechts het spoor draagt, het spoor de trein en de trein de reizigers. Het land...

Hij deed zijn boodschappen zoals hij altijd deed: met een briefje in zijn ene hand en een mandje aan zijn andere snelde hij de schappen langs. Op het briefje stonden zijn boodschappen geografisch gerangschikt en het mandje was makkelijker manoeuvreerbaar dan een wagentje. Bij de groenteweegschaal...

New York is Manhattan en Manhattan is onmogelijk. The Bronx, Queens, Brooklyn en de rest van de buitenwijken zijn mogelijk, en tellen dus niet mee. Manhattan is onbegaanbaar. Je zou met de auto, over bruggen en door tunnels, het eiland kunnen bereiken, maar dat is een zinloze expeditie. Er zijn...

Een warme handpalm pakte uit het niets Douglas zijn rechterhand. In deze hand had hij al een zakje met dillezaad. Hij keek over zijn rechterschouder en zag een vrouw verbaasd met grote ogen kijken. “Neem mij niet kwalijk! Ik had niet in de gaten dat jij ook dit zakje wilde. Ik was afgeleid door...

Treurig, maar met een voldaan gevoel keek Douglas vooruit. Hij openende de deur van de serre en liep de tuin in. Dit was de laatste keer dat hij in de tuin was. Douglas verhuisd naar de plaats Coìn in Spanje. Hij had besloten om afstand te doen van drie jaar belofte en trouw. Dit was het moment...

“Ik kan mijn eigen zin doorzetten, maar. . . , een schikking is altijd mogelijk”, dit vertelde Jasmijn aan Douglas op hun eerste kennismaking tijdens een glas verse muntthee. Met een ondeugende blik en glimlach op haar gezicht nam zij een slok van haar muntthee. Er ontstond een klik van...

Het was een prachtige nazomeravond op 22 september 2012. De zon die de horizon bereikte liet de lucht veranderen in een oranjegloed met blauw en paarse tinten. Rachel hoefde niet voor het avondeten te zorgen. Nu zij zeven jaar samenwonen kookt Rachel de maaltijden, omdat zij eerder thuis is van...

De ochtendgloren ziet Rachel nu kleurrijker dan de afgelopen drie maanden. De koude dagen in december zijn weer warm met een verlicht brein. Begin van de herfst begon zo mooi. Rachel werd gevraagd door haar Sylvia om in het huwelijk te treden, dit na zeven jaar samen te wonen. Nu past alles op...

“Aangenaam mijn naam is Valerie en ik leef op als nooit te voren bij het zien van deze lucht”, dat zei ze terwijl zij op de kade stond omlaag kijkend naar Michiel. Michiel zat op de rand van de kade en keek omhoog naar een getint zicht dat werd belicht van het oranjegloed door de ondergaande...

Door merg en been ging de deurbel. Richard opende verdwaasd zijn ogen en moest zich eerst oriënteren uit zijn slaap. “Ik ga vandaag eerst iets aan die deurbel doen”, dacht Richard terwijl hij naar de voordeur strompelde. Toen hij de deur opende zag hij Nikita in de portiek van zijn...

Nikita zat op een top van de duin in Kijkduin en keek tijdens zonsondergang over de Noordzee. Met een diepe zucht was ze verzonken in gedachten van de afgelopen twee jaar. Ze kan nu nog de harde klap van het glazen potje horen in de portiek bij de voordeur van haar buurman, “Richard”....

Eén lantaarnpaal verlichtte een verlaten straat om 22:20 in de zomerperiode van juli 2014. Donkere wolken kwamen overdrijven vanaf de kust. Na twee minuten voelde ik al een regendruppel vallen op mijn voorhoofd. Het begon harder te regenen, terwijl ik door het licht liep van de lantaarnpaal. Het...

Ik staarde over het meer op een ligstoel. Fenomenale kleuren lieten mij wegdromen van het schouwspel van de ondergaande zon. De herinnering overheerste mijn gevoel. Een diepe ademhaling! En zucht volgde. Ik pakte het glas dat naast mijn ligstoel op een lage tafel stond. Met gesloten ogen nam...

Ik nam plaats op de barkruk toen mijn hart sneller begon te kloppen. Ik kende Daisy alleen van haar profielfoto en digitale woorden, dus de waarheid lag in het midden. Tussen gerangschikte flessen whisky zag ik een klok 19:55 weergeven. Ik had acht uur afgesproken met Daisy, dus ik was ruim op...

Arcelia keek mij met fronsende wenkbrauwen argwanend aan. Ze boog haar hoofd naar de rechterkant van mijn gezicht. Haar wang raakte bijna mijn rechter wang. Ze draaide haar hoofd zodat haar lippen bij mijn oor was en fluisterde: “aan de tafel bij het raam zitten twee mannen mij aan te staren”. ...

In mijn rechterooghoek werd het donker. Ik dacht: “zitten wij al zolang te praten dat het daglicht weg is?” Ik keek omhoog naar een vrouw met helder blauwe ogen en blond rasta haar. Ze had het haar in een knot op haar kruin. Langs haar gezicht hing het rasta haar over haar schouders. Ze toonde...