Ballonvaart

Het was een prachtige nazomeravond op 22 september 2012. De zon die de horizon bereikte liet de lucht veranderen in een oranjegloed met blauw en paarse tinten.
Rachel hoefde niet voor het avondeten te zorgen. Nu zij zeven jaar samenwonen kookt Rachel de maaltijden, omdat zij eerder thuis is van het werk. Op deze nazomerse dag had Sylvia beloofd om voor het eten te zorgen.
In de namiddag keek Rachel op de klok en die gaf aan dat het kwart over zes was.
Rachel dacht: “als Sylvia nog wilt koken dan moet ik maar toastjes klaar gaan maken om de eerste trek op te vangen”.
Terwijl Rachel de kastdeur open maakte hoorde zij de sleutel in het slot. Rachel liep naar de deur om Sylvia te ontvangen, en om te vragen hoe ze het eten wilde bereiden.
Rachel kon Sylvia de buitendeur dicht zien doen door het geribbelde bewerkte glas van de tussendeur. Met fronsende wenkbrauwen opende rachel de deur. Sylvia draaide zich om nadat zij de buitendeur had dicht gedaan. Ze zag Rachel haar peinzende gezicht. Als eerste reactie deed Sylvia haar armen wijd open en zei: ”schat, wat heerlijk om je aandachtige gezicht te zien, daarom ben ik zo dol op je”.
Rachel werd zo stevig omarmd waardoor zij zich voor even de man van het huis voelde, doordat haar vrouwelijke ronding plat werden gedrukt. Dit gevoel was in een flits weg! Want met gesloten ogen begaf zij zich in het Hof van Eden. De tinteling op haar lippen ging tot haar brein als een geheime onderdrukking. Na deze intense kracht keek zij in oceaan blauwe ogen. Haar hart bonsde van geluk, ze was de irritatie over de maaltijd pardoes vergeten.
Met een opgetogen glimlach vertelde Sylvia : “Rachel, heb je al een beetje trek gekregen in een maaltijd”. Sylvia vroeg dat met haar linkerhand op de buik van Rachel.
Rachel zag glinsteringen in de ogen van Sylvia.
“Ik rammel”, antwoordde Rachel met een vragende blik en opgehaalde schouders. Om aan te geven dat dit logisch is rond de klok van half zeven.
Sylvia reikte haar handen uit en zei: ”Kom, dan neem ik je mee naar het weiland van boer Gerritse”.
Rachel keek bedachtzaam en zei: “gaan we zelf een schaap uitzoeken om te slachten?”
“Hahaha, misschien heb je het wol nodig als het killer wordt vanavond”, reageerde Sylvia cynisch.

Met open mond keek Rachel naar het weiland toen zij uit de auto stapte. Ze draaide zich om met een vragende blik naar Sylvia. Sylvia huppelde als een verliefde tiener met een lach om de motorkap van de auto naar Rachel.
Rachel verbazende blik van het weiland naar Sylvia en weer terug. Dat deed ze bijtend met haar tanden op haar gebalde vuist in haar open mond. Ze zag een grote rode ballon die omhoog werd gehouden door vuur dat al een paar keer werd aangejaagd tijdens haar verbazende blik.
“Dit is toch een prachtige avond voor een ballonvaart”, zei Sylvia met een glimlach en haar heup gedraaid naar rechts, met in haar handen een picknickmand.
Rachel zag haar staan als in een houding van een fotomodel tijdens een fotosessie.

Rachel genoot na van de maaltijd die zij van ongekende hoogte had genuttigd. Met haar handen op de rand van de mand had ze een uitzicht hoe zij Nederland nog nooit had gezien. Dromerig van het moment voelde zij plotseling vertrouwelijke handen van haar bovenarmen glijden naar haar beide handen. In haar rug voelde zij de herkenbare en prachtigste cupmaat van haar leven.
In Rachel haar rechteroor fluisterde Sylvia: “Lieve Rachel we wonen nu zeven jaar met elkaar. Als ik thuiskom van het werk ervaar ik zoveel rust. Jouw belangstelling tijdens onze gesprekken voel ik mij mens. Jij bent mijn partner waarbij ik mij veilig voel. Lieve schat, dit wil ik nooit meer kwijt”.
Met een ontroerd gezicht draaide Rachel zich om. Een dun zwarte streep liep over haar linkerwang. Rachel keek in ogen met glinsterde sterren, dat zij met zonsondergang op het water ziet. Rachel had het gevoel of er een cocon rondom hun was en dat de wereld letterlijk onder haar voeten verdwenen was.
“Lieve Rachel”, ging Sylvia verder met een trillende stem nadat ze diep adem haalde. Uit haar rechter broekzak pakte Sylvia een klein doosje en knielde met haar linker knie. Ze opende het doosje en keek omhoog naar Rachel en zei: “Lieve Rachel, wil je met mij trouwen”.
Rachel voelde haar hart bonzen van opwinding. Ze keek naar een ring met een diamant erin dat glinsterde in de ondergaande zon.
Rachel stortte zich neer op Sylvia en riep voluit: “Ja”. En slot dit af met een intense kus.
Het neer stortte op Sylvia deed Rachel zo enthousiast dat de mand waarin ze zaten flink schommelde. Al zoenend gelden ze op elkaar in de mand van links naar rechts. De ballonvaarder moest in het midden van de mand staan om het balans te houden.
Tijdens het blauw uurtje stonden ze met beide benen op de grond. Sylvia pakte een fles champagne met twee champagne glazen. Met hun toast op de toekomst was er nog eenmaal het geluid van het aanjagen van de vlam door de ballonvaarder voor hun vurig geluk.

aanzoek luchtballon luchtballon geluk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 101