Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Taboe

Het is eigenlijk iets waarover gewoonlijk niet gesproken wordt, omdat men er zich voor schaamt en het is dan ook niet zonder schroom en aarzeling dat ik dit stukje ga schrijven. Meer dan drie jaar geleden begon ik last te krijgen van een enorme winderigheid. Vooral ’s nachts was het erg. Ik woon in een nogal gehorig huis en ik ben werkelijk wel eens bang geweest dat de buren er van wakker zouden schrikken.
Constant voelde ik een druk in mijn buik en ik zat er soms naar te snakken dat er weer een verlossende scheet kwam die de druk enigszins verminderde. Ik loop niet gauw naar de dokter, maar na een paar maanden ben ik toch maar eens naar hem toe gegaan. Ik zei tegen hem: ‘U zult hier wel veel mensen krijgen met te hoge bloeddruk, maar dat heb ik niet, ik heb te hoge luchtdruk. Het is soms zo erg dat ik wel trompet kan spelen.’ De dokter glimlachte en zei: ‘Dan moet je les nemen, dit talent mag niet verloren gaan.’

Hij heeft toen mijn buik met de stethoscoop onderzocht, maar zei er verder niets over. Dat was geloof ik wel goed. Verder zei hij dat het bloed maar eens onderzocht moest worden om te zien ‘of het geen kanker is’. Ik vond dat eigenlijk een niet zeer tactvolle opmerking. Ik trok me er niet zo veel van aan, maar ik kan me voorstellen dat zo’n opmerking sommige mensen de stuipen op het lijf zou jagen. Het bloed is toen in het laboratorium van het ziekenhuis onderzocht en na een paar weken moest ik weer bij de huisarts komen voor de uitslag. Met het bloed was niets mis en de dokter zei dat ik veel water moest drinken en voedsel eten met vezelstoffen, zoals volkorenbrood, groente en fruit. Daar heb ik mij goed aan gehouden, elke dag zette ik een liter water op het aanrecht en dronk die, verdeeld over de dag, op.
Zo heb ik drie jaar lang doorgesukkeld met mijn hoge luchtdruk en broekhoesterij. Geen nacht sliep ik echter meer goed en de laatste maanden kreeg ik er ook pijn bij. Maar weer naar de huisarts. Die stuurde mij naar de internist voor een endoscopie, dat is zo’n onderzoek met een soort tuinslang waarmee ze van binnen kunnen kijken en ook foto’s maken. De avond voor dat onderzoek moest ik vier liter water drinken met vier zakjes laxeerpoeder erin opgelost. Ik mocht er vier uur over doen, het was nog een heel gedoe om dat naar binnen te krijgen. Maar het werkte wel, ik heb wel tien keer op de wc gezeten met de spuitpoep.

Het endoscopisch onderzoek was tamelijk pijnlijk, maar het duurde gelukkig niet lang. Ik kreeg de foto’s te zien en de specialist zei mij dat het divertikels waren met een ontsteking erbij. Divertikels zijn een soort uitstulpingen in de darm. Men kan het vergelijken met een fietsband met een zwakke plek. Hij heeft ook iets weggehaald in de darm -wat precies weet ik niet meer- voor nader onderzoek. De uitslag daarvan krijg ik over een dag of tien.

Schrijver: Albert Broekhoest, 15 mei 2005


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.0 met 1 stemmen 862



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)