Verhalen

Terwijl ik een ziek kind was gingen mijn klasgenootjes met de schoolbus naar de dierentuin. Mijn vriendje zou mij het avontuur mededelen over zijn bezoekje naar de dierentuin via een brief. Volgens hem begon alles met de papegaai aan de poort. Die groette de kinderen met:,Willen jullie koffie of ...

Toen Donald Dankzand in de zomer van 2009, na een lange, eenzame trektocht met zijn bromfiets door Europa, naar zijn kasteel in het Noorden van Frankrijk terugkeerde, zag hij al direct aan de oude ophaalbrug dat er iets mis was. Anders dan bij zijn vertrek, toen de ophaalbrug omhoog stond, was het n...

Mijn vijf jaar oudere broer gedroeg zich meestal als een brave jongen. Toch had hij af en toe de neiging, in zijn verder gezapige leventje, mij als gewillig slachtoffer uit te zoeken voor één van zijn snode plannen waarbij hij wel zo slim was dat mijn vader hem achteraf nooit de schuld in de schoe...

Ik zag haar voor het eerst in een Chinees Restaurant, waar ik - na mijn boodschappen gedaan te hebben - lekker dacht te ontspannen. Het was rustig daar en ik ging lekker bij het raam zitten. Pff..ik was het zát van al die stinkende kleedhokjes, waar ik me telkens om moest kleden. 'Bestellen, mev...

Gelukkig heb ik een pakje Marlboro met het bekende zilverpapier aan de binnenkant bij me in het holster. Ik moest alleen een manier vinden om het papier er af te branden zonder zelf in de fik te vliegen of door de rook te stikken. Nou is een mens gelukkig heel inventief als de nood hoog is en preste...

HET PI VLIEGTUIG De bewoners van Vrijburgh hadden schoon genoeg van het koude winterweer en hun eigen psychische problemen. Foppe zei op een goed moment het is goed weer in australie wel dertig graden. Foppe zegt op het atc kunnen ze wel even een vliegtuig bouwen en ik betaal de brandstof en barb...

Daar lag ik dan in een grafkist zonder bodem of je moet de laadklep van de truck als deze beschouwen. God had het niet duidelijker kunnen maken dat ik al half op weg was. Naar de hemel of hel wel te verstaan. Met mijn smoel nog steeds benauwend ademend door het pvc pijpje. Ook was ik intussen bont e...

Het oude echtpaar Kees en Dini praten over Pasen. ''Binnenkort is het weer Pasen, eten we weer Paasbrood en eieren, darling.'' ''Weet ik Kees, je hebt het al zo vaak verteld, maar eerst krijgen we Witte Donderdag en Goede Vrijdag, maar ik weet nog steeds niet wat deze dagen betekenen.'...

I Heel even kwam de gedachte bij hem op maar was ook weer snel verdwenen. Je zou er toch niet aan moeten denken zoiets op je geweten te hebben, en wat zullen ze er wel niet van vinden, thuis of op je werk. Niemand zou het ...

Peter greep de uitgestoken hand van Naftaniël. Daarop vervaagde de omgeving. Het leek wel alsof ze opeens in een mistbank terecht waren gekomen; alleen hun eigen gestalten waren nog duidelijk zichtbaar – een gevolg van hun razendsnelle verplaatsing in de geest. Even later verdween de mist en doem...

'Hoe is het nu met die vriendin van je?' Naakt en uitgeput is ze naast me neergeploft in bed. Maar nu wil ze wel eens weten hoe het zit. 'Op en af'. 'Ze is Spaanse toch? Mooi? Donker?' Ja, ze is mooi en donker, heeft volle heupen en volle, stevige borsten, in niets lijkt ze op haar. 'Ik wi...

Vergeven is moeilijk, tenminste voor mijzelf. Ik heb een hekel aan de uitdrukking 'vergeven is vergeten'. Nee nee, nóóít. Wilt U dat ik hier iets over wil vertellen? Ja? Oké dan. Ik ben misbruikt ooit, lichamelijk, en dat was géén pretje. Moeilijk om over te praten, trouwens.. Even a...

De gids ving Peters verbazing op en verklaarde: “Wat je hier ziet is niet zo vreemd als het lijkt. Op aarde is er een grote kloof tussen de wereld van de levenden en de sfeer waarin de zielen van overledenen verblijven. Dat komt doordat de mensen op aarde sterk gericht zijn op de materie. Voor de ...

Wat waren de plannen, wilde ik weten. Geduld, eerst wat drinken kreeg ik op rekest. Geduld? Geduld? Mijn gezicht sprak direct boekdelen. Want dit had ik vaker gehoord dan me lief was de laatste dagen en steeds op wel zeer vervelende en voor mij zeer nadelige momenten mag ik wel zeggen en besloot maa...

Een dodelijke haal over zijn strot in gedachten voor het geval dat het foute boel zal zijn loop ik op de gestarte motor die onverlicht in de schaduw op mij wacht af. Ik had de morgen ervoor op de toeristische markt een pracht van een traditionele dolk gekocht en liet hem slijpen bij de plaatselijke ...

Jeroen was een ijverige stratenmaker. Zijn handen bedekten veel zandwegen met bakstenen of kasseien. Gebarsten of verbrokkelde straatstenen haalde hij weg. Jeroens hamer zette snel weer nieuwe stenen op hun plaats. De stratenmaker woonde in een klein huis, aan de rand van het dorp. Hierin had hij h...

Aan de speeltafel op hun vaste plek zaten ze. Er werd, zoals gewoonlijk, gespeeld om engelen van sterk wisselende kwaliteit. God had z’n avond niet en vermoedde dat de Duivel met de stenen geknoeid had. Daar had die afvallige een handje van. Verdorie, twaalf engelen op één avond verspeeld waaron...

De man had een jeugdig uiterlijk en droeg een lang, wit gewaad. Toen hij hem tot op een paar meter was genaderd, bleef zijn gestalte roerloos, als een tot leven gekomen hemelteken, voor hem in de ruimte zweven. Helder stak zijn silhouet af tegen het gitzwarte, met sterren bezaaide firmament. “Wat ...

Ondanks het feit dat niemand mij ècht kent, ben ik beroemd.. Hoe kan dat dan, vraagt U zich misschien af en dat kan ik me voorstellen. Maar het is wél zo. Er wordt namelijk over mij gepraat, ja ja, en hòe.. Door veel mensen, die mij benaderen over 'bepaalde dingen', spannend, hè? Laatst w...

Er woonden uiteraard veel gezinnen in de Oranjelaan waar wel het een of ander over te verhalen valt maar dat komt later. Eerst steek ik even de straat over, langs ons voetbalveldje en de ‘dikke steen’ naar de Margrietlaan. De ‘dikke steen’ zoals we de enorme zwerfkei noemden, had een pro...

Toen ik een jaar of acht was, het was in ieder geval nog voor het uitbreken van de oorlog in mei 1940, woonden mijn ouders in Amsterdam, op een bovenwoning in een arbeidersbuurt. Mijn vader werkte bij de stadsreiniging en liep met zo’n klepper door de straat om de buurtbewoners te waarschuwen, dat...

In een ontspannen houding, de armen losjes gespreid, ging hij op de bank liggen. Daarna zoog hij zijn longen vol lucht terwijl hij zijn oogbollen zo ver mogelijk naar boven draaide. Langzaam liet hij daarop de lucht uit zijn longen ontsnappen terwijl hij zijn blik weer in horizontale positie bracht....

Er zijn mensen die eenzaam zijn en dat verschrikkelijk vinden, ze wonen dichtbij me en het zijn vrouwen, die alleen zijn achtergebleven omdat hun echtgenoot is overleden en ik maak op straat als ik ze tegen kom vaak een praatje met ze en dat vinden ze fijn. Die ik ken hebben wel kinderen, maar die z...

Krakend maakte de zetel kennis met de omvangrijke gestalte van Dennis. Het arme meubel onderging moedeloos de mortale marteling en deed er verder het zwijgen toe. Eenmaal van de stilte geproefd stak Dennis van wal. “Uw interieur is inderdaad aan vernieuwing toe. Ik moet toegeven dat de inri...

Om half vijf werd ze wakker en tikte Wouter op zijn schouder om hem wakker te krijgen. Met veel gesteun was het eindelijk zover. ''Wat is er, Mien?'' ''Je zou nog iets vertellen over de economie, koopkracht en inflatie.'' Hij deed het bedlampje aan en keek op de wekker, en zei: ''Ze...

Op snert kon het hele gezin zich dagen verheugen. Prins Bernhard was er ook dol op dus wij verkeerden in goede kringen wat onze smaak betrof. De grote pan ging ’s morgens vroeg al op het vuur zodat de hele dag de geuren van de veelbelovende avondmaaltijd door het huis trokken. De soep werd langzaa...

Er was eens een fietser en dat was de burgemeester van Veendam. Op een dag fietste hij behangen met zijn ambtsketting van Groningen naar Veendam waarbij hij zijn penningen op zijn borst kuste. Het fietspad was onverlicht en de burgemeester had nog vele kilometers voor de boeg. Denkend aan een vul...

Er was eens een koning in een rijk land in het noorden van europa. Hoog zat hij op zijn troon en bekeek het koninkrijk en zijn banksaldo. Hij was tevreden maar niet gelukkig want alle dagen waren eender. Het was stil in zijn hoofd en hij kon allang niet meer lachen. Toen kwam foppe langs en liet hem...

Het speelde zich af in 1942, toen ik elf jaar was en grote belangstelling had hoe de oorlog verliep. Mijn ouders woonden met hun vier zoons, waarvan ik de oudste was, in Amsterdam, aan de rand van de stad. De Duitse soldaten die we tegenkwamen waren over het algemeen vriendelijk tegen de kinderen. H...

Mien zat achter de geraniums een sigaar te roken en loerde naar buiten om commentaar te leveren op voorbijgangers en Wouter schilde de aardappelen. ''De postbode komt eraan, ouwe.'' De huisbel rinkelde. ''Hij heeft een grote enveloppe in zijn hand, die jij effen open.'' Hij zette de ...