Terwijl de journalistiek en het schrijversgilde zich bogen over een nieuw fenomeen in de Nederlandse politiek, de inzet van trollen om de publieke opinie te beïnvloeden, moest ik het moederziel alleen zien te klaren met de trol die mij met geveinsde liefde had bedrogen met zijn nep account en bedrieglijk aantrekkelijke foto's.
Waarschijnlijk zag de trol er heel anders uit dan de knappe emotionele jongeman die ik in mijn liefdesdromen had aanbeden. Misschien was het een oude heks, met een…

Het huis zonder liefde moest ik verlaten, niet omdat ik het zelf wilde, maar omdat er een renovatie op komst was en ik geen zin had om twee keer in een jaar te verhuizen.
Het was het eerste huis, een woning, waarin ik met niemand ooit had gevreeën, en dat had zijn sporen nagelaten op het behang en op het plafond, omdat ik vaak spaghetti at, met mijn beperkte kookkunst en voorliefde voor slierten.
Een huis zonder liefde betekende achteruitgang in plaats van stappen voorwaarts. Alles wat ik had…

Vergeleken met de erudiete, weloverwogen, onderhoudende gesprekskunst van Emma Petronella, leek alles wat een ander zei een lege woordenpraal. Zelfs wanneer ik mij van mijn straattaal bediende, bleef er niets anders van mijn woorden over dan een lege retoriek, te weinig onderbouwd om iets van betekenis te kunnen zeggen, bij lange na niet voldoende om de intellectuele geest van Emma Petronella te behagen, op een manier die voor haar zinvol had kunnen zijn.
Als kind had ik weleens de onnozele…

Het was de vijfentwintigste dag van de maand november in het trieste jaar 2016. Ik had me na het debacle met de hulpverlening bij de huisartsenpost op het Amsterdamse plein hier niet ver vandaan met volle overgave op het leggen van contacten gestort, door lid te worden van een populaire datingsite waar miljoenen mensen lid van waren op zoek naar warmte en liefde of andere bezigheden waar ze iemand anders voor nodig hadden.
“Hij is niet zo heel erg groot, maar hij voldoet prima, ik kan er ook…

Het waaide zo hard die middag dat ik me afvroeg waarom het niet regende. Wind en regen hadden een verbond in mijn verstand, maar het regende niet, het waaide en ik moest haast maken om niet weg te waaien nog voordat ik de expositie kon bereiken.
Terwijl ik mij afvroeg waarom ik op rijpere vrouwen viel, struikelde ik over een losliggende stoeptegel, op weg naar de expositie van Peter Halm die zijn schilderijen verkocht voor tweeduizend gulden per stuk. Gelukkig was het niet ernstig, ik had me…

Het was de dertiende lente uit mijn jonge leven. Alles was aan verandering onderhevig, gedachten over mezelf en de wereld, de verhouding tot mijn ouders en mijn broers en zus, het beeld dat ik had van de mensheid, de grapjes die ik niet altijd begreep, ze veranderden met mijn leeftijd en het heengaan van de seizoenen.
Van mijn ouders of via school waarop ik leerde had ik geen seksuele voorlichting gehad. Ik wist dat meisjes een vagina hadden en jongens een piemel, maar verder wist ik niets over…

Ze reden op de snelweg, ergens in Nederland, polderlandschap, ze namen een afslag met de donkerbruine Citroën, een landelijke weg, ze moest nodig plassen.
De man bleef in de auto achter, Anja liep haastig naar de bosjes, bij een sloot, er lag een boot, een oude houten roeiboot in die sloot.
Ze deed haar broek naar beneden, liet in plashouding haar plasje lopen en keek nieuwsgierig naar de roeiboot. Ze hees haar broek weer op, duwde met haar voet wat aarde over de natte plek op de grond en…

“Ik had op zaterdag 7 januari 2017 mijn jonge Engelstalige geliefde de liefde verklaard, nadat hij mij daarom gevraagd had in een email met een aantal bijzondere foto's van zichzelf”, schreef ik op 9 januari in mijn verhaal: Het geheim van de kolibrie.
Bijna drie weken later durfde ik met aan zekerheid grenzende inzicht te veronderstellen dat ik mij had laten manipuleren door een internet bedrieger, iemand die misschien zelfs niet degene was die ik op de foto's had gezien. Ik was intens…

Van winters hield ik niet. Ik hield niet van de winters in Nederland, de winters in Amerika vond ik te koud, ik had geen fijne herinneringen aan de winters in Engeland. Ik had iedere keer weer die fantasie dat ik misschien de genen van een beer had, omdat ik verlangde naar een winterslaap in een behaaglijk zelf gegraven hol, met donsveertjes en kaarslicht om bij te dromen.
Maar de harde werkelijkheid was dat de kou dwars door je heenging als je op de fiets zat om een boodschap te doen. Door je…

Nu mijn hart de liefde had gevonden in uitvoerige Engelstalige mailberichten met mijn veel belovende stoere man die in Amerika was bij zijn stervende vader, kon ik pas echt voelen hoe veel ik moest verschillen tussen de man die Emma Petronella van mij had proberen te maken en degene die ik echt was, Bjarne Gosse.
Emma Petronella met haar dubbel spel, van dansen met belangrijke personen, en mij als jonge liefdesslaaf in haar roze hemelbed. Altijd op zoek naar roem, suspense, en intriges, was ze…

Het was voor veel mensen de somberste dag van het jaar zo na de feestdagen, en met voorlopig geen extra vrije dagen meer in zicht. Het was donker, de ochtend begon laat met licht, de luxe van het feesten was verleden tijd. Afgedankte kerstbomen werden massaal bij de vuilnisophaal plaatsen gezet. Tafeltjes, roestige wasmanden, oude schemerlampen, het kon allemaal bij de vuilnis. De mensen waren somber, en niemand had in de gaten dat er nieuw licht op komst was.
Ik zat zelf ook een beetje in de…

De nieuwe liefde had me meer vrede en innerlijke genoegdoening gegeven dan de hulpverlening tot dusver had gedaan. Mijn geliefde had me een foto van zichzelf bij de Eiffeltoren in Parijs gestuurd, hij was op weg naar zijn op sterven liggende vader, die om hem had gevraagd, in Amerika, waar hij naar toe ging om aan het verzoek van zijn vader te voldoen en afscheid te nemen van de man die ooit een vader voor hem was geweest, totdat hij toen mijn geliefde zelf vier was, zijn moeder had…

Ik had in mijn gedachten al afscheid genomen van de lezers van mijn verhalen, maar tijdens de middaguren van vrijdag 6 januari 2017 kwam ik er achter dat mijn hart het niet toe liet.
Ik was van plan geweest om honderd verhalen te schrijven en had dat doel bijna bereikt.
Er was niemand geweest die me had verteld dat ik te veel over de liefde had geschreven, en ook niemand die me kwam zeggen dat het verkeerd was om emotioneel met veel jongere mannen te flirten, of dat ik mijn hart te veel en te…

Het regende, zoals het vaker regende wanneer er een nieuw jaar was begonnen. Het regende en het was nacht in Amsterdam. Ik had mezelf middels mijn alter ego Bjarne gevonden in een heilzame tederheid, die mijn ziel verwarmde met een echo van liefde.
Mijn laatste verhaal uit mijn verhalenserie over de zoektocht naar het mysterie van het hart, had me aan het nadenken gezet over mezelf en mijn verhouding tot andere mensen in de wereld. Ik was wat minder angstig en onzeker omdat ik de dosering van…

Het viel in het nieuwe jaar geheel niet mee om af te kicken van mijn mystieke verlangen. Sinds er een tabblad aan mij was toegewezen voelde ik mij verplicht iedere avond de zware taak van het schrijven te vervullen. Ik had geen mededelingen die de wereld zouden kunnen veranderen, maar ik was bang dat het tabblad zou komen te vervallen als er helemaal geen schrijvers meer waren die het aandurfden om diep in zichzelf te kijken en de wereld een autobiografisch verhaal voor te schotelen.
Ik had in…

Het was ongetwijfeld de meest obstinate oudejaarsavond van mijn leven. Er was bij de Vomar een fles blote voeten wijn in de aanbieding geweest, en die had ik mij meester gemaakt toen de laatste uren van het jaar begonnen te vorderen. Mijn ex-vriendin Ella Fiona was, in haar woning niet ver uit de buurt, een appeltaart aan het bakken en stuurde mij gedurende de late middaguren regelmatig een foto van het resultaat, hetgeen leidde tot een onrust in mijn hoofd die slecht combineerde met hetgeen de…

De dagen na kerstmis had ik hetzelfde gevoel als de meeste andere Nederlanders die van gezelligheid en lekker eten hielden, mijn Bjarne-buik was goed gevuld geweest door het nuttigen van allerlei lekkernijen die met veel liefde door mijn ex-vriendin waren bereid. Kon het maar wat vaker en langer kerstmis zijn, want dan was mijn ex altijd zo lief en hoefde ik niet voor mezelf te koken.
Het was weer wennen om een eenvoudige macaronimaaltijd te eten zonder de gezelligheid van Ella Fiona. Ik was…

Er gebeurden op de datingsite geen gebeurtenissen meer die de moeite waren om over naar huis te schrijven. Ik had nog altijd een ambivalent gevoel over mijn latente homoseksualiteit en ik kon me niet goed vinden in de vrije seksuele moraal die veel homoseksuelen hanteerden in het leggen van contacten.
Ik had ook een ambivalent gevoel over de hulpverlening. Mijn vader, die op dertig april van dit jaar overleed, was inmiddels al maanden dood en ik had nog altijd met niemand goed over het…

In mijn dromen was ik gaan geloven, want die kon ik niet plannen, zoals in de maatschappij het dagelijks leven werd gepland. Dromen kon ik niet beïnvloeden, maar ze hadden wel veel invloed op mij. Het was een obsessie geworden, de bomen van het zuchtend landschap, de droomkasteeltjes voor de dwazen, ik tekende ze om bij die fantasiewereld te horen.
En soms waren er mensen en vaak ook dieren, die er verbleven en mij van warme gevoelens voorzagen. Maar het was alleen mijn ex, en wat artistieke…

Freddy Mercury was te horen in het beroemde lied, wat kon die man overtuigend zingen, maar ik begon de dramatiek van het nummer een beetje zat te worden. Ik had mijn eigen kleine drama in mijn leven. Het was bijna de kortste dag van het jaar, na die dag zouden de dagen weer langzaam langer worden
Ik had kort iets verteld aan de hulpverleners over mijn erudiete minnares Emma Petronella die in haar graf lag te slapen, maar ze gingen er nauwelijks op in.
Reden genoeg, leek me, om de Emma…