Taal van de zomer 5

Het was een opwindende ochtend deze zomer.
Emma was in Amerika. Er hing iets bijzonders in de lucht. Bjarne Gosse had het gevoel dat hij nu echt volwassen was.
De jeugdige Bjarne had opnieuw het nummer “Cowgirl in the sand“ van Neil Young beluisterd door de koptelefoon en zich mee laten slepen door het gitaargeluid van zijn muzikale held.

Hij ging naar de brievenbus in het grote huis van zijn hospita lieve Emma. Hij zag tot zijn grote vreugde dat er een brief uit Amerika op de deurmat lag. De dikke enveloppe zat vol met zeven blaadjes handgeschreven tekst en de auteur van die tekst was Emma Petronella, zijn lieve Emma. De jeugdige Bjarne herkende haar gedistingeerde handschrift onmiddellijk. Ze had een eminente manier van zinnen componeren. Ze was in New York geweest. Een van de belangrijkste wereldsteden, dankzij de leidinggevende en invloedrijke rol in handel, financiën, media, public relations, kunst, mode en educatie. In Brooklyn om daar Red Hook te bezoeken. In Manhattan voor een middagje in het Central Park waar ze een interessant gesprek had met een toevallige voorbijganger, die op weg was naar de dierentuin. Na haar bezoek aan New York was ze naar Washington vertrokken om er de stad Seattle te bezoeken. Vervolgens was ze weer terug naar New York gevlogen om er een belangrijke man te ontmoeten.

De eerste zes paragrafen van de brief uit Amerika maakten zoveel indruk op Bjarne dat hij vergat dat hij een eigen leven had en zich moest voorbereiden op de Middelbare tuinbouwschool. Nauwkeurig beschreef ze hoe de eerste dagen in Amerika waren geweest.
Ze hand een boeiend leven, heel anders dan zijn leven waarin Bjarne voor zichzelf moest zorgen en waar hij er belang bij had om Frits de kater op tijd zijn eten te geven. En de kattenbak verschonen en zijn schoenen poetsen, zijn broeken wassen, zijn boekentas vullen net de juiste schoolboeken.

En steeds maar in de weer met andere spullen. Het was alsof er een droom was uitgekomen waarvan Bjarne had gehoopt dat hij die droom nooit had willen dromen. De ene na andere zin was zo indrukwekkend dat Bjarne er verdrietig van werd dat er geen enkel woord over hem ging of over de gezamenlijk ondervonden liefde. Bjarne probeerde of er tussen de regels misschien een geheime boodschap te ontcijferen was. Een paragraaf die over iets anders ging maar eigenlijk over hun liefde ging. Hij was op zoek naar een waarom over waardoor ze dit allemaal aan hem schreef. Het leek meer op een reisverslag van iemand die haar kwaliteiten etaleerde dan een persoonlijke brief aan een geliefde.

De jeugdige Bjarne las de lange uitvoerige brief zoals hij naar haar had geluisterd, zwijgend met zijn eigen stille woorden diep verborgen in zijn hart. Zijn emoties waren verwarrend. Het was een boeiende tekst die ze had geschreven. Het was niet voor niets dat zij furore maakte ik haar vak. Ze vond haar eigen weg met woorden.
Maar hij zocht naar iets persoonlijk. Woorden waaruit hij kon opmaken dat ze van hem hield zoals hij van haar, zijn lieve Emma. Zijn godin van de liefde. Zijn zachte minnares. Waarom stond er helemaal niets over hem in de brief uit Amerika?

De door de jeugdige Bjarne nauwkeurig gelezen brief van lieve Emma uit Amerika had hem aan het denken gezet. Het was een lange uitvoerige brief die ze hem had geschreven. Terwijl hij op de dikwijls ondeugende Frits moest passen en hij zich moest voorbereiden op de examens van school, was zijn sensuele hospita in Amerika veranderd in een verwilderd liefdesdier. Ze was volgens eigen hilarisch schrijven aan de haak geslagen door een rijke Amerikaan. Een macho, die haar meenam naar feestjes waar ook Lou Reed, Bob Dylan en allerlei andere bekende Amerikanen rondhingen. In geuren en kleuren had ze de donkerblonde Bjarne haar avonturen beschreven. Ze kon dat goed met haar jarenlange ervaring als journaliste op het gebied van kunst. Haar brief was één brok pure literatuur, nooit had Bjarne zo intens over het leven gelezen als in de brief uit Amerika die zijn hospita hem had gestuurd. Nergens ontdekte hij ook maar een woord dat over hem ging of over zijn prille overweldigende liefde.

De jeugdige Bjarne moest niet zeuren! Welke beeldschone vrouw zou er ooit zo’n uitvoerige brief aan haar zestien jaar jongere minnaar schrijven. Niemand toch. Helemaal niemand. De jongeling Bjarne was met zijn neus in de boter gevallen. Hij realiseerde zich dat hij deze brief zorgvuldig moest bewaren.

liefde zomer brief Amerika

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 208