Begeerte 11

De twee sensuele geliefden hadden elkaar getemd. Als twee liefdesdieren. Emma, hospita en taaie tijgerin en Bjarne Gosse, droomjongen en dromerige dromedaris. De verzotheid was groots, wederzijds en sensueel geweest. Een enorme gebeurtenis, zo vanzelfsprekend als eb en vloed!
Een nacht om nooit te vergeten. Bjarne was intiem met de vrouw die hij al zo lang mocht adoreren. Het liefdesspel was als in een droom, zo vitaal en levendig, geweest.
Ze moest helaas weg de volgende ochtend.

De mysterieuze Bjarne wist dat ze weer terug zou komen. Ze had hem versierd. Hij had haar in haar versiering genomen. Het was tijdens de nacht van de liefde dat Bjarne bedacht dat hij dichter wilde worden.
Dichter bij liefde dan enig woord hem kon vertellen. Schrijven over de liefde. Het zou niemand ooit vervelen.
Het was wonderschoon geweest, niets was aan de verbeelding over gelaten.

Ze waren er allebei in opgegaan, op in gegaan, in elkaar gegaan. Wonderschoon. Mooier zou liefde nooit worden, mocht Bjarne het ooit vergeten. Een droom was werkelijkheid geworden.
De jeugdige Bjarne lag nog wat na te sudderen van de liefde in bed. Onder het roze sprei van zijn hospita omdat hij vrij van school had. Lieve Emma was vertrokken naar Antwerpen met de trein voor een kort werkbezoek. Ze had de jeugdige Bjarne vroeg in de ochtend een kus gegeven en was de kamer uitgelopen voor haar werk.
“Het communisme is failliet, en het kapitalisme is de verkeerde weg in geslagen Bjarne”zei ze met een verheven stem nadat ze Bjarne een kus gaf.

Terwijl hij lag te dromen over liefde, brak er buiten een onweer los met donder en bliksem. Alsof er iemand in de bovenste lagen boos was omdat Bjarne liefde had bedreven met mijn lieftallige hospita.

Hij had geen zin om op te staan omdat hij dacht aan Emma, waarschijnlijk de beste minnares ter wereld voor zover hij zijn leven kon overzien.
Het was heerlijk geweest, deze eerste vrijpartij. Veel beter dan in zijn dromen en in zijn fantasie.

In de droomwereld van zijn verlegenheid was lieve Emma ongetwijfeld de mooiste vrouw ter wereld. Bjarne vroeg zich af waarom ze dat over het kapitalisme en het communisme tegen hem had verteld. Het waren bijna dezelfde woorden als die van Maarten Wolvenknaap. Die had het ook altijd over politiek.

Bjarne draaide zich nog eens om onder het roze sprei van zijn hospita, met wie hij de liefde had bedreven. Bjarne had geen verstand van politiek. Hij had er wel eens over meegesproken, tijdens een pauze op de tuinbouwschool, maar toen hadden Arthur en Karel hem uitgelachen.
Zijn jongeheer begon weer te dansen, terwijl hij op zijn rug lag. De jeugdige Bjarne dacht aan de tieten van zijn hospita. Hoe moest hij zich ooit voorbereiding op het examen commerciële economie met al deze wonderlijke afleidingen om zich heen. Zijn tijgerin was in Antwerpen en de donkerblonde Bjarne lag onder het roze sprei van haar heerlijke bed.

begeerte liefde sprei bed Bjarne

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 3 stemmen 147