Taal van de zomer 1
Het leek zo mooi, de liefde, hun liefde, haar liefde, zijn liefde, alle liefde. Maar er bleken ook scherpe kantjes aan deze omgang te zitten. Niet in de laatste plaats door de wispelturigheid van Emma.
Het kon niet anders of er zou ook een donkere bladzijde komen in het verhaal over het bestaan van Emma en Bjarne.
Ze kon zich er niet in vinden dat Bjarne met mensen zoals Gerard Vroeg en Maarten Wolvenknaap omging. Vooral voor die laatste bleef ze hem steeds waarschuwen. Wat eerst belangstelling was geweest werd steeds vaker bemoeizucht. Waarom mocht Bjarne niet zelf zijn vrienden uitkiezen?
Alsof hij aan Emma verantwoording moest afleggen. Het duurde niet lang of de eerste ruzie was een feit. Het was een korte maar hevige ruzie toen ze weer eens haast had. Toen ze Bjarne een zoen en een knuffel had gegeven.
Hij voelde zich naderhand schuldig en vond dat hij verkeerd had gehandeld. Bjarne had zich niet moeten laten provoceren door haar vileine opmerking over zijn eenvoudige afkomst en de lastige situatie van zijn ouders. En hij had helemaal zijn mond moeten houden toen ze hem vertelde over de relatie tussen de jeugdige Wolvenknaap en de schrijver Jan Boter.
Ze leek haar drukke leven alleen dan aan te kunnen als ze de gelegenheid had om zich eens flink tegen haar jeugdige minnaar af te zetten. Het hakte er flink bij Bjarne in. Hij was van streek en hij wilde het liefst zo snel mogelijk verhuizen.
Er kwam een onaangename gebeurtenis in het leven van zijn hospita. Tijdens een verkeerscontrole bleek dat zij net iets te veel gedronken had en dat de uitslag was 0,6 promille in plaats van de toegestane 0,5 promille alcohol in het bloed. Wekenlang was ze gepikeerd dat haar rijbewijs was afgenomen omdat ze maar een paar druppels te veel had gedronken.
De paar druppels hadden zwaar voor haar gewogen en ze nam daarom het besluit om voortaan helemaal geen alcoholische dranken meer te drinken.
Ze vroeg de eenvoudige Bjarne om solidariteit, en die kreeg ze doordeweeks. In het weekend wilde hij zijn biertjes niet laten staan. Hij ging toch lopend naar de kroeg en Bjarne had niet eens een rijbewijs.
Hij vroeg de beeldschone Emma of ze hem het voor deze keer en omdat het weekend was wilde vergeven. Emma knikte en verliet met haar feeërieke bewegingen gracieus de kamer. Bjarne nam het flesje aftershave uit Parijs in zijn handen en spoot een beetje op zijn kin, waar zich stoppels van drie dagen niet scheren bevonden.
Opnieuw viel het het op dat hij romantische gevoelens voor zijn hospita koesterde. Het was inderdaad vervelend voor haar dat ze haar rijbewijs voorlopig kwijt was.
Later die avond, toen Bjarne al op bed lag schreef hij in het Havermout schrift een tweede tekst over de ruzie met Emma. Ze moesten samen de taal van de zomer leren spreken, dat schreef hij in het schrift. Elkaar in de ogen durven kijken.
De volgende dag op school kocht de jeugdige Bjarne voor twintig Hollandse guldens het tweedehands leren jasje van Arthur. Het was hem te klein geworden, maar Bjarne paste het perfect. De deal was snel gesloten. Toen Bjarne thuis was schreef hij met witte letters “Hector Havermout and the scapegoats” op het jasje.
Het werd zijn uitgaans-jasje wanneer hij in het weekend naar uitgaansgelegenheden voor jongeren ging. Emma vond het vreemd toen ze het zag. “Wat betekent dat Bjarne, zit je in een muziekbandje? Waarom heb je dat op jouw jas geschreven en hoe kom je aan die jas?” Hij bleef haar de antwoorden schuldig en hij nam een slok van zijn biertje.
Het was voor hem een donkere bladzijde in zijn leven geweest, de eerste ruzie met Emma. De jeugdige Bjarne had kennis moeten maken met haar sadisme. Haar manier om een ander het gevoel te geven dat hij helemaal niemand en niets was en alleen op de wereld rondliep om haar in haar complexiteit te behagen.
Het werd een donkere bladzijde met een zware echo. Bjarne sliep niets vermoedend in zijn onschuld. De zomerregen tikte tegen het raam van zijn slaapkamer.
17 januari 2021
Geplaatst in de categorie: drank