Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Taal van de zomer 4

Naakte lijven verlangden naar lichaamswarmte. Geesten zochten kameraadschap. Bjarne piekerde over zijn mondelinge examen Groenteteelt.

Het was zonnig en zomers in de provinciestad Utrecht. Het leven leek de vrolijke jongeling Bjarne toe te lachen. Zijn vrijpartij met zijn hospita stond vers in zijn geheugen. De herinneringen namen in zijn fantasie groteske vormen aan.
 
Hoe moest hij ervoor zorgen dat Emma en hij weer intiem zouden geraken? Bjarne Gosse verlangde naar een vrijage. Naar de warmte van haar prachtige lijf, haar zoete geur en haar zachte kreunen verlangde hij.
Het warme weer leek het verlangen flink doen toenemen. Bjarne Gosse moest zo snel mogelijk zien af te koelen anders steeg de warmte naar zijn hoofd.
Het was onmogelijk om een poging te doen om zich zo te gedragen dat het leek dat ze hem opnieuw ging versieren. Ze zouden nooit meer in zo een toevallige situatie terecht komen. Ze zou hem ter plekke uitlachen of ze zou boos worden vanwege zijn naïviteit.
Emma was weer terug uit Antwerpen om over drie dagen te vertrekken naar Rome. Er zat dynamiek in haar leven. Ze was voortdurend bezig met het plannen van een volgende bestemming voor haar veelzijdige werk als journaliste en analytica van kunst.
Ze kreeg veel opdrachten en verdiende goed met haar werk. Een wereldvrouw die genoot van haar leven. Zijn bewondering was groot. Ze had iets, alsof ze van bijzondere adel was.

De jeugdige Bjarne Gosse vond het beeldende werk van de kunstenaar Maurice van Sleveren niet zo mooi, maar hij besloot uit wijsheid zijn mond te houden om een confrontatie met lieve Emma te voorkomen. Het was dus boterham, omdat een brood op een boot leek. In zijn fantasiewereld leek het spannender dan het was. Hij moest voortaan beter op zijn woorden letten. Dat was alles.
Het was weekend. De verlegen Bjarne had een glas cognac gedronken en begon te mijmeren over zijn bestaan.

Zijn leven kwam voort uit herkenbare bron; zijn moeder was een levendbarende hagedis, zijn vader een olifant in een porseleinkast die te lang langs de onstuimige rivier had gezworven.

Zijn schooljaar was als een zwerver in een opblaasbare rubberboot op weg naar onbewoonde eilanden. Het leven met lieve Emma was als een feestend cruiseschip op een woeste oceaan. De donkerblonde Bjarne leek op weg naar de bewoonde wereld, waar de beschaving hem toelachte.
Ieder weekend ging Bjarne weer naar de kroeg de Nachtraaf, omdat hij niet alleen met Frits wilde zijn. Maarten Wolvenknaap en Peter Halm waren er vaak aan het praten met Jan Boter. Gerard Vroeg had een woonruimte gevonden in Utrecht. Bjarne zat dikwijls even met hem te praten. Hij had een levendige fantasie die tot zijn verbeelding sprak. Soms vroeg de verlangende Bjarne zich af of hij wel de waarheid vertelde, maar het maakte hem niet echt veel uit omdat ze samen veel lol hadden.
“Bjarne wat ben je super vrolijk, je ogen dansen als sterren in de nacht”, sprak hij hem toe met zijn schorre rokersstem. Ze waren samen naar het park gegaan om daar nog een sigaretje te roken. Het koelde in de avond maar amper af.

Bjarne moest stage doen voor de tuinbouwschool. Er stonden een paar bedrijven op zijn lijstje om te solliciteren naar een stageplek. Hij dacht aan een biologisch bedrijf omdat hij dacht dat die mensen eerlijker waren in hun visie over de toekomst.

Bjarne Gosse wist niet dat de liefde een mens zo eenzaam en gelukkig kon maken. De aftershave uit Parijs had hem dichter bij lieve Emma gebracht. Ze hadden de liefde bedreven tijdens een bijzondere intense nacht, maar ze zei er helemaal niets meer over.
Bjarne liet zijn baard staan ondanks de protesten van Emma, die hem liever met een gladde kin zag.
Ze was al weer weg, ze hadden niets meer om over te twisten. Ze daagde hem uit, ze liet hem zijn nederigheid voelen. Ze was zijn muze, de reden voor zijn aanwezigheid op de aardkloot. Bjarne was gevaarlijk ernstig verliefd op haar en liet alle relativering varen.

Vanuit Rome kreeg hij een telefoontje dat ze voor haar werk drie weken naar Amerika moest. Ze zou hem van daaruit een brief schrijven beloofde ze. Nog altijd had ze niets over hun liefde gezegd.

De verlegen Bjarne Gosse creëerde een eenzame droomwereld met zijn verlangen om haar opnieuw lief te hebben. Het zuchtend landschap had een nieuwe heerseres, een keizerin, mijn hospita, een Godin: Emma Petronella. Lieve, lieve Emma.

Schrijver: Bjarne Gosse
24 januari 2021


Geplaatst in de categorie: liefde

4.8 met 4 stemmen 172



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)