Tring, de telefoon, aan het nummer zie ik dat het bekend is, dus zeg ik mijn naam niet. Oma? Ja lieverd vertel eens hoe was je dag? Nou oma, ik probeerde je gisteren ook al te bellen maar je was in gesprek.
Tja lieverd, dat kan, ik had iemand aan de telefoon die erg verdrietig was en dan kan ik natuurlijk niet eventjes zeggen: stop nu even met verdrietig zijn want ik moet mijn kleindochter bellen.
O, zegt ze waarom was ze verdrietig dan, na eventjes op mijn lip gebeten te hebben besluit ik…

Foto 1:
Achter op de zwart-wit-foto staat 'Feb. 1966 Bedumer Foto- en Kinohandel'. Ik was negen maanden jong en ik lag op een wollen kleedje. Mijn ogen keken helder de wereld in, naar de lens. Een klein mannetje met zo'n kriebelbroekje met aangenaaide bretels, die op de achterkant met een knoopje vast gingen. Ik droeg duidelijk nog een luier, want zo'n dikke kont heb ik echt niet van mezelf. Ik weet dat ik in mijn tienerjaren, tijdens een tekencursus, deze foto heb nagetekend.
Foto 2:
Mijn…

Een appje op mijn mobiel (tja je gaat met je tijd mee, of niet?) mam: mag de kleine bij jou het weekend? Zonder na te denken zeg ik: natuurlijk. Het kind is opa-gek, heerlijk en ik ben totaal niet jaloers dat ie met Opa een heel ander contact heeft dan met Oma.
Mam: moet je dat nog met Pap overleggen? Nee lieverd, dat vertel ik gewoon. Einde app. Zeggende tegen eega: dat zijn kleinzoon komt logeren, zegt die meteen: wanneer? en als ik dan zeg wanneer, dan zegt hij (wat ik al wist natuurlijk)…

In de bibliotheek kun je van alles vinden van alles wat
ik was er met coby die grote mevrouw
we lazen wat en fietsten er naar toe
vroeger werkte ik ook in de bieb en…

36.
Ruud komt uit een liefdevol gezin. Zijn moeder is Indisch en familie is belangrijk voor haar. Iedere zondag wordt er uitgebreid gekookt en komen er ooms en tantes over de vloer die allemaal blijven eten.
Soms blijven er tantes logeren. Zoals tante Maart. Tante Maart komt uit Den Haag. Ze is een chique Indische dame. Ik vind haar interessant en kan eindeloos naar haar kijken en naar haar luisteren.
Ook verjaardagen worden uitgebreid gevierd. Een verjaardag “vergeten” zoals door mijn…

Foto 1:
Ik sta in de deuropening van de bijkeuken. Een sjaal zit over mijn linkeroog gedrapeerd, terwijl ik een bivakmuts draag. Mijn rechteroog is bijziend, dus dat verbaast me. Achter me staat een grote geiser/waterboiler, al lijkt het ook op een illegale jeneverstokerij. Onder een riempje hou ik een scherp steekding vast, wat een dolk moet voorstellen. Ik weet nog hoe trots ik me als piraat voelde.
Foto 2:
Joanan op de Kleuterschool in Kollum met Juffrouw van der Zee staat eronder. Ik zit…

Een veelgehoorde kreet: vroeger was alles beter, een tikje achterhaald want TOEN wist je niet beter, nam genoegen met datgene wat voorhanden was, immers: er was geen keus?
Ouders met een volkstuin, wat betekende dat: seizoensgroenten bijvoorbeeld een aantal keren in de week voorgeschoteld werden, maar je moest eten en de borden gingen leeg.
Niks mis mee, denk ik nu, immers: nu we met zijn tweetjes overblijven komt het met regelmaat voor dat er twee maal in de week hetzelfde gegeten…

35.
Ik was een jaar of achttien toen ik verkering kreeg met Ruud. Dat was geen bewuste actie. Het overkwam me. Ik had hem ontmoet op een sportdag. Hij had mij bovenaan zijn lijstje van mooie meisjes staan. Ik vond hem leuk. Hij had mooie bruine ogen, mooie zwarte krullen en hij was lief voor me. Simpel.
Door Ruud kwam ik wat meer in contact met leeftijdgenoten. We gingen wel eens iets drinken bij Bruintje Beer, een café in de binnenstad waar veel studenten kwamen.
Op een avond gaan we weer…

En zo kan het voorkomen dat eega doordat ie niet lekker is, iets vergeet; dat overkomt natuurlijk iedereen wel eens maar dit was super-vervelend. Ik vraag hem vanuit de kamer: waarom ligt jouw ziekenhuiskaart op tafel, een grommend geluid komt me tegemoet. Ver******* ik had een afspraak in het ziekenhuis!
Oh sufferd, waarom zeg je dat dan niet, ik wist nergens van. Tja ook al vergeten, dus ik pak de telefoon. Onderzoek wat gedaan moest worden kon de dag erop ook gebeuren, dus hij…

Voor 't eerst in mijn bestaan heb ik vandaag met iets gegooid, niks gebroken maar de onmacht dat mijn handen niet meer doen wat ik graag wil dat ze doen, die onmacht brak me vandaag. Niks bijzonders misschien voor mensen die nu hun wenkbrauwen optrekken, maar voor mij, dat gigantische gevoel van onmacht, tja dat brak me.
Op de bijsluiter van mijn pillen, die zoals de arts zei: ik MOET innemen, zijn natuurlijk goed om te voorkomen dat ik ziek word, maar de bijwerkingen, die nemen me op de…

Zesendertig uur na Kelly zit ik op mijn top van ziektegradatie. Nu nog vijf dagen lang een hel door, daar waar een tikkende klok tergend langzaam loopt. Elke dag leek een jaar, elk uur een week, elke minuut een dag en elke seconde een uur. Non-stop speelt er een liedje door mijn kop, soms huilende soms smekende neuriede ik het mee: 
 
Thirtysix hours growing in pain
wish I was a baby, complete me again.…

Best een grappige aanhef, op 't verkeerde been in de storm, want hoe kun je nou in 's hemelsnaam op een verkeerd been staan: en dan al helemaal in de storm. Met het verkeerde been uit bed stappen: ook al een leuke want je ligt geheid op je snufferd. Maar toch: kan het gebeuren dat ik op mijn foute been sta terwijl de storm door, nee niet buiten maar in mijn hoofd raast.
Hoe dat kan? Een mens heeft geen knopje op het hoofd om gedachten eventjes uit te zetten, evenmin zit er een schakelaar die…

Foto 1:
Mijn oma van moederszijde houdt mij op de juiste wijze vast, terwijl ik een waarschijnlijk wit doopjurkje draag en mijn oudste broertje over mijn wang aait, terwijl ik een vinger in mijn mond steek. De gordijnen zijn dicht. Het zal in Bedum al vroeg donker geworden zijn.
Foto 2:
Mijn oudste broer staat voor de foto naast me in mijn box, vierkant met ronde houten spijlen. Er ligt iets van een pop, een dier, en zowaar een boek in mijn box. Of is het een blikken doosje met kleurpotloden?…

Bij je leven zit geen beschrijving, bijsluiter of op zijn minst een papiertje hoe je het beste om kunt gaan met moeilijke, zeer moeilijke maar zeer zeker ook mooie, zeer mooie en prachtige dingen.
Nou weet ik wel dat er eigenlijk zelden over mooie dingen gepraat wordt, ook weet ik dat de ellende van een ander altijd " zo lekker leest" daar doe ik dan ook best aan mee...moet ik bekennen.
En toch: toch he, is het vaak lastig om OM te gaan met bekentenissen van vrienden die er niet om liegen,…

Gewoon 1 februari, een normale maandag voor de meeste mensen en ik maak weer rariteiten mee...twee weken geleden begon ik een afspraak te maken voor mijn eega bij de oogarts, op drie keer rollen van ons huis af, daar staat het ziekenhuis.
Twee weken terug werd me verteld dat ik over twee weken terug moest bellen en afgericht als ik ben, bel ik vanmorgen opnieuw. Dan krijg ik na een kwartier te horen dat de computer aangeeft niet eerder een afspraak in te plannen als over…

34.
Er is mij als kind thuis niet geleerd dat ik grenzen heb en die mag, zelfs moet bewaken.
Ik groeide op in een sfeer van onverschilligheid en nonchalance. Er heerste een vrije moraal waar geen respect was voor mijn grenzen. Er was geen positieve aandacht voor mij en er werd nergens over gesproken.
Er werd door Meester op een lacherige manier nogal hardhandig met me omgegaan. Ik zat vaak onder de blauwe plekken. Daarnaast deed hij andere dingen die ik niet prettig vond, zelfs ronduit vies.…

Uit alle macht probeerde ik te begrijpen wat me gezegd werd, uit alle macht trachtte ik, wijs te worden uit de woorden....moest de hulp inroepen van zijn zoon, die hem misschien beter begreep.
Uit alle macht, en dat was veel, maar we kwamen eruit. Ik was gewoon even bij hem binnen gelopen: zag zijn hand omhoog komen en dacht, 'k weet waar de sleutel is dus loop eventjes binnen.
Dan blijkt dat hij dusdanig klem is komen zitten met zijn been, dat ie geen kant meer opkon, het been stond haaks op…

Soms twijfelt een mens aan zichzelf soms terecht en vaak niet want wat gebeurt er wanneer je een afspraak in het ziekenhuis moet maken? Men vraagt standaard je geboortedatum. Begrijpelijk.
Als ze dat in beeld hebben, vragen ze je adres, je telefoonnummer, je postcode, allemaal nummertjes. Nou begrijp ik BEST wel dat ze checken, nog eens checken en dubbel checken. Allemaal voor de zekerheid. Allemaal heel begrijpelijk, want tja, computers zijn computers en mensen zijn mensen, zo zit het in…

Mijn meter, een non in het Sint-Lioba klooster, trakteerde me op een weekje naar Frankrijk. Dat was na mijn kloostertijd. Het was een roomsgetint evenement naar het bedevaartsoord Paray-le-Monial.
Midden in de nacht stopte de bus bij een wegrestaurant, waar ik ineens mijn eerste liefde zag zitten, d.w.z. ik was smoorverliefd op haar, maar voor haar was ik slechts één van haar vele vriendjes. Ze had niet meer die betoverende macht over mij. Ik noem haar Julia, maar zo heette ze niet echt. Ze…

Zo zoetjesaan KOOK ik van het enorme aanbod qua kookboeken en kookprogramma's; je wordt er niet blij van, tenminste IK niet. Je kunt niet zappen, of er komt een KOK voorbij, je kunt geen blad inzien, of er komt ETEN voorbij, je kunt geen enkele zender op tv opzetten, of er komt wel iemand voorbij die de meest vreemde gerechten fabriceert.
Handig misschien voor als iemand niet koken kan, handig voor de eventuele verkoop maar totaal overbodig als je weet dat we in ons land veel, veel ouderen…