De bushalte van lijn zeven biedt uitzicht op het pand van "TBV Wonen", op "Villa Constance" en op het Noord-Brabants Natuurmuseum, gebouwen die zich broederlijk, of zo men wil zusterlijk aaneenrijgen en aldus een saamhorigheid schijnen aan te duiden die in de wereld van de mensen vaak ver te zoeken is en men kan er altijd mensen ontmoeten en vooral…

Oh ik weet het: in voor- en tegenspoed, natuurlijk weten we dat allemaal, maar soms loopt de emmer over, over van alle takkedingen waar onschuldige mensen mee worden geconfronteerd! Soms is het gewoon, net over de top! Dit is zo’n week, die geweldig begon, maar langzaamaan veranderde in een ware horror week! Over en weer komen en druppelen de berichten…

Ooit heb ik eens de volgende op zelfkennis gebaseerde gedachte enigszins spottend op papier gezet: “Alles is zo simpel; geen nood: ik zal het wel weer ingewikkeld maken!” Onder ons gezegd en gezwegen: zó was ik, vooral in mijn jongere jaren, bijna ten voeten uit. Van de vier bekende en door Sigmund Freud gehanteerde karaktertypen was in mij de melancholicus…

Het oude Smidspad, geflankeerd door merkwaardige "bric-à-brac"- zaken en al even merkwaardige "beeldhouwateliers" met artefacten van twijfelachtige kwaliteit in de etalages, doorsnijdt een gedeelte van onze stad en slingert zich van het westelijke naar het oostelijke deel daarvan en mondt bijna uit in de Theresiastraat met haar elegante vooroorlogse…

Ach liefste, aller-allerliefste schat, in het ziekenhuis gaf je me de magische cognackleurige steen cadeau die je gekocht had bij "Pleiade"; de steen met de eigenschappen die mij zouden moeten genezen, maar de artsen moeten mij helpen.... We stonden zij ;zij, heel ons lange leven. Aan jouw hand strompelde ik voort. Niemand kent mij zoals jij.…

Terugkerend van de Rabobank, waar twee elegante, joyeuze jonge jongens met weemoedige bruine, respectievelijk grijze ogen en gekleed in geruit colbert en pantalon, zoals past bij die zaak, me hadden geholpen met mijn bankzaken en voortwandelend in de smorende, de zenuwen verlammende hitte, trof ik aan de kant van de weg, op een vensterbank, een zielige…

Kijkend naar een film, wetende dat me dit ‘s nachts eens parten zou kunnen spelen, doe ik het licht uit, draai me behaaglijk in m’n holletje en lig nog even de dag te overdenken als ik iets voel kriebelen bij m’n been! Niet iets kleins maar wel heel erg glibberig! M’n stem doet het niet ook al heb ik m’n mond open, benen kan ik niet bewegen…

Het was op een van die milde zomerdagen waarop een licht briesje de zintuigen streelt en verwent, dat we elkaar ontmoetten bij Kringloopwinkel "Portagora" aan het Koningsplein. Hij had daar - kennelijk besluiteloos - rondgesnuffeld zonder tot een aankoop te kunnen overgaan en was nu neergestreken voor een kop koffie. Op de achtergrond, in een uithoek…

Al twintig jaar arriveren de enveloppen die ongeopend blijven sinds onze grote ruzie, Die twintig jaar overbrugde je humorloos en rancuneus en je wrok en verbittering stapelden zich torenhoog en buitenproporttioneel op. Ik scheur je enveloppen niet meer open, zoals eens om niet de hatelijke afbeeldingen onder ogen te krijgen. Zelfs in het licht van…

In de vroege morgen, om half zeven om precies te zijn, meldde ik mij opnieuw bij een eengezinswoning. Een menigte van vogels hief een opgewekt en vrolijk concert aan in het park, eens decor van vele festiviteiten, dat de dokterswoning begrenst, maar een doodsverwachting omfloerste en beheerste mijn wankele, bange hart. In de kale, onherbergzame…

Oh ja, een doodgewone dag, zo eentje die doodgewoon begint, doodgewoon verloopt en hopelijk ook doodgewoon eindigt! De gebruikelijke escapades van: hulp bij het aantrekken van alle oedeemspullen die ik nou eenmaal dragen moet om erger te voorkomen, van bezoek aan de oedeemtherapeut, ook al om erger te voorkomen, het zijn allemaal doodgewone acties die…

Het zonlicht van de zomer, van de maand waarin ik zesenzestig jaar oud word, schittert en schemert door de brede, lichtgroene lambrizeringen in de hal van het Twee Steden Ziekenhuis. Hier wacht ik tot ik later ondergebracht word in een soort "huiskamer" waar meerdere patiënten die behandeld worden voor diverse kwalen zijn ondergebracht. Spoedig arriveert…

Eens (je was al ver boven de zeventig) verraste je me met een zilveren kettinkje waaraan een sierlijk steentje bungelde, onbewust als je was van het feit dat ik een vrouw ben die zich niet zozeer opdirkt en zeker geen fotomodel. Plotseling en plompverloren, in een abrupt gebaar, legde je het cadeautje naast me op tafel, naast de stoel die ik altijd…

Jaren geleden hoorde ik eens van een kunstschilder die een hekel had aan schilderen. Misschien was hij ooit vol hartstocht begonnen, dat weet ik niet. Maar ik vraag mij af wat tegenzin doet met het werk van een kunstenaar. Hoewel het voor mij niet echt relevant is: ik stop. Na vele jaren van soms als een bezetene schilderen ben ik op een omslagpunt…

Het kan als merkwaardig worden beschouwd dat wat zich zo prominent en kennelijk allesoverheersend aan ons schijnt op te dringen: de hittegolf eveneens zo prominent aanwezig schijnt te zijn in ieder gesprek, in alle conversatie en dus ook in gedacchten en gevoelens van alle mensen. Ja, het is warm maar dat gaat toch in ieder geval voorbij en is er verder…

Ze was mijn goede, zachtzinnige collega geweest in die lang-vervlogen tijd van veertig jaar her. Naast haar en aan haar zijde had ik eens mijn type- en archiefwerkzaamheden volvoerd. We ontmoetten elkaar onder de zwarte luifel van café "Anvers" aan de Oude Markt in Tilburg, die gelardeerd was met vele lampjes en waaruit op die zeer warme dag op wonderlijke…

Vanuit haar hart stuwt mijn tropische plant met een mij onbekende naam haar bladeren omhoog. Ze zijn fraai belijnd, afwisselend lichtgroen en donkergroen en fraai spreiden ze zich in het rond. De plant zegt niets terug maar stil groeit en bloeit zij, gezond, florissant en voorspoedig. Zij is mij tot "gezelschap" waar mijn medemens het laat afweten.…

En zo haalt wederom een minister het nieuws, Schouten, nee niet die ‘bij nacht’ maar bij “macht” door te roepen: de boodschappen moeten duurder worden gemaakt! Dit omdat de boeren dan meer ontvangen, ja natuurlijk is dat de reden! Zachtjes wordt erbij gezegd dat het is om verspilling tegen te gaan! Ze gaat er dus vanuit dat de mensen die hiermede…

Vroeger, in lang vervlogen tijd, was het poffertjes eten met mama of oma; nu moet ik voor mijzelf een plaats reserveren en veroveren te midden van de menigte en voel ik mij een "displaced person" alleen aan het tafeltje met uitzicht op een nagebootste Griekse tempel, bekroond door het beeld van een triomfantelijke godin. Mijn familie beweerde eens…

Geef mij een klinkerpaadje en ik pas op de oneffenheden, geef mij een mooi voetpad en ik let op boomwortels, die de stenen omhoog duwen, geef me een glad asfaltpad en ik kijk waar de plassen liggen, geef me een weg door ons huis en ik ga ongekend onderuit, daar: waar ik de oneffenheden buitenshuis weet te ontwijken, breek ik bijna…