Gekweld door zenuwpijnen zwierf ik rond en zocht ik soelaas op een terrasje waar ik een smoothie bestelde. Het was bij "New Yoghurt" aan de Paleisring waar een indrukwekkende luchtfoto van genoemde metropool de wand siert; de bediening liet echter op zich wachten. Van zijn medemens moet men het (soms) hebben; twee oudere dames attendeerden de serveerster…

De stad is sfeerloos geworden, sfeerloos gemaakt nadat helse bombardementen haar middeleeuwse en renaissancistische luister vernietigden die in later jaren vervangen werd door een welhaast eenvormige architectuur. De dramatisch aandoende staketsels, de overblijfselen van de herenhuizen, hadden zich afgetekend als kale silhouetten tegen de gevel van…

De liefste man die ik ooit mocht kennen heeft zijn bestemming gevonden. Een machtige, krachtige "jet-airliner" heeft koers gezet naar de kust van Gambia en hem meegenomen en vandaar arriveren nu foto's in mijn laptop op overigens wonderlijke en onbegrijpelijke wijze van lachende zwarte kinderen en vrouwen die zijn komst en aanwezigheid zozeer begroeten…

Ik heb net een beetje met Google gezocht naar "euthanasiepoeder". Wat het legale middel is weet ik nog niet, het illegale wel. Het gaat om Pentobarbital. Dit is de heilige graal voor mensen die op waardige wijze een eind aan hun leven willen maken. Volgens mij een grondrecht van de mens, maar de overheid blijft dwars liggen. Zo staat er op het bezit…

Ik besloot te gaan toen de avond en de nacht zich over de stad ontvouwden; ik moest gaan want er moest een eind komen aan de pijn. De vervangende tandarts zei nog dat ik "niet flauw" was. Moest ik daar trots op zijn? Ik schertste en lachte nog met hem terwijl hij het zware mitrailleurvuur van zijn instrumenten op mijn gebit losliet. Toen ik…

Vaak, heel vaak kun je de ontevredenheid van de gezichten aflezen, een rare uitdrukking want nu is het net: alsof in letters ontevredenheid op een gezicht staat gedrukt, als een tatoo zeg maar. Dat is het natuurlijk niet. Maar het schijnt tegenwoordig erg lastig, zo niet onmogelijk te zijn om het mensen naar de zin te maken! Voorbeeld? Jazeker…

Mooie tijden meegemaakt, kon diverse eieren kwijt. Helaas heeft de redactie geen ballen meer, kritiek zonder voedingsbodem bouwt luchtkastelen. Ik heb het echt gehad en ben het nu kwijt, zo jammer.…

Ik kom er nog weleens langs, ouderlijk liggen de fundamenten in broze botten op het kerkhof. Kinderlijk lijkt nu mijn jeugd, vol van beloften werd mijn toekomst gelogenstraft. De straat van knikkeren en bedeltjes, busje schrap en wie het snelst kon fietsen. Dan werd je binnen geroepen, we gaan eten, eigenheimers met andijvie, zo droog. Daarna…

Niemand zou nog kunnen ontkennen dat in jouw huis, mijn voormalige thuis, mijn twaalfjarige vriendenhuis, nu de leegte regeert, dat het mij voorgoed ontstolen is, dat de ramen nu blikkerend het daglicht weerkaatsen, dat jouw vensterbanken geen orchideeën meer herbergen. En ik ben nog een keer de gang gegaan, de gang die ik talloze malen ging destijds…

Hij had altijd tijdens de vergaderingen met schijnbaar goedmoedige, tevreden en rustige blik in het rond gekeken; nooit was daaruit een spoor van angst, vertwijfeling of verwildering naar voren gekomen. Wellicht bestond zijn rust uit het vooruitzicht van de daad waartoe hij heimelijk maar onwrikbaar had besloten, de daad die voor hem de verlossing…

In de gangen en zalen van Woonzorgcentrum H. is het een uiterst kale bedoening en ik kan me nauwelijks voorstellen hoe een bejaarde hier sfeer of warmte kan vinden. Ik heb me aangemeld als vrijwilligster voor de Wandeldriedaagse en mijn naam blijkt inderdaad vermeld te zijn op een lange lijst bij de receptie naast die van mevrouw J. die mij is toegewezen…

Wat ben ik het - en velen met mij - ongekend beu, zat en nog veel meer! Waar geplukt kan worden zal men het niet laten! Ooit, tijdens de periode van Balkenende, die hier een heel andere naam kreeg, werd deze idioterie uitgevonden. Ooit bedacht men dan dat mensen minder snel naar een arts zouden gaan, maar: wat nou als je geen keuze hebt? Wat nou…

Verdriet spoelde aan op de kust van mijn leven als de branding die nadert en zich weer terugtrekt, die opnieuw nadert en opnieuw terugdeinst. Op mijn wangen voelde ik de zachte stroom van tranen kriebelen. Het assortiment in de bloemenzaak was niet zo groot, maar een azalea trok mijn aandacht; Vaders lievelingsplant, gewoonlijk een geschenk met zijn…

In België, vlak over de grens, treft men diverse soortgelijke dancings aan van ongeveer hetzelfde type en in een dergelijke gelegenheid met de hilarische maar merkwaardige naam "De Kaasboerin" waar de godganselijke middag door een meneer die op beschaafde en zeer beheerste manier op een gitaar tokkelde de brokstukken van een repertoire uit ver voorbije…

Mijn Dell-computer wilde niet meer opstarten, hoevaak ik het ook probeerde. Er zat niets anders op dan een andere computer aan te sluiten. Gelukkig had ik net op tijd één achter de hand, die het wel deed. Als een lulletje rozewater tikte ik 'Facebook Nederland inloggen' in en dacht ik meteen verder te kunnen gaan met mijn zorgvuldig opgebouwde FB-vriendenkring…

Vanuit restaurant Carrousel aan de Oude Markt in Tilburg heeft men aan de ene kant uitzicht op Fontys Hogeschool voor de Kunsten en op de Muziekzaal met haar formidabele gewelfde dak en op de Schouwburg die haar naam draagt in donkerblauwe letters, en aan de andere kant op het portaal van de Heikese Kerk met haar roosvensters, geflankeerd door witte…

We wisten als kinderen dat zich ver achter de huizen van onze arbeiderswijk en nog verder achter het "Leijpark" dat zich als een beschermende groene gordel tegen de stad aan schurkte de "Belt" bevond en deze vormde het brandpunt van onze macabere fantasieën en voorstellingen. Op "De Belt" heerste een helse stank, er kropen ratten en ongedierte…

Er waren al wel geruchten, dat de Franse voetbalploeg geen watje was, mede door de koopsommen, die op sommige kopstukken staan. Er zijn vele miljoenen voor sommige spelers van Les Bleus betaald. De helft van die Franse ploeg bestaat uit lange, lenige, snelle Afrikanen, die al op jonge leeftijd zijn gespot, aangekocht en getraind. Op de volgeladen tribune…

Het liep al een poosje niet, zoals het lopen moest, maar niemand kan vertellen hoe alles dan wel "lopen" moet en zo wordt de laatste ruzie definitief. Hij probeert nog te praten, zij loopt minzaam lachend weg. Uitgepraat, hij mompelt nog wat tegen een dichte deur. Dat was het voor vandaag Dacht hij! Hij slaapt in het grote bed, alleen. Zij slaapt…

De was moet vlekkeloos schoon zijn en ieder klein stofje moet uit alle uithoeken van het huis verdreven worden. Het voedsel moet van alle smetten vrij en verfijnd zijn en de computer, het pronkstuk van de vooruitgang, moet met uiterste nauwkeurigheid en efficiëntie, zonder de minste handeling die op omslachtigheid zou kunnen duiden, gehanteerd worden…