Alle inzendingen van I.Broeckx

Aan degenen die regelmatig mijn teksten lezen. De afgelopen jaren heb ik geprobeerd regelmatig teksten in te dienen voor de website www.nederlands.nl Hoewel ik niet streef naar een groot "lezerspubliek" mag ik inmiddels wel aannemen dat een aantal mensen regelmatig mijn schrijfsels leest. Ook in de toekomst wil ik doorgaan met mijn inzendingen…

Ik kom haar vaak tegen in de bus. Haar zwarte, lange, florissante haar, waarmee ik haar eens complimenteerde, hangt als een elegant gordijn aan weerszijden van haar gezicht dat ondanks alles wel de tekenen en de groeven van mogelijk leed en van ouderdom draagt. Het welhaast eindeloos kopen en consumeren is mevrouw tot tweede natuur geworden en dagelijks…

Daar is de oude draaibrug waarover mijn voeten zo graag gegaan zijn en links daarvan de kerk, in later tijden supermarkt, waar mijn doop plaatsvond, en ook Café "De Duizend Likeuren" aan rechterzijde van de brug ben ik vaak gepasseerd en heb ik goed gekend.... In de verte opent zich op de ets, die dit alles afbeeldt, de blik op de grijsheid van de…

De liefdeskreten van Mireille waren altijd al door het dunne plafond gedrongen en ze hadden mijn oren bereikt. Mireille is niet meer. Onze centrale toegangsdeur vertoont een onheilspellende, gapende leegte op de plaats van het vroegere naamplaatje. Een bacterie en een maagbloeding luidden het einde in en het "Stadsnieuws" vermeldde het feit.…

Geduld is een moeilijk verkrijgbaar "artikel" in de hedendaagse maatschappij waarin het wemelt van de artikelen, maar tevens van de burn outs, van ADHD en autisme, verschijnselen die een zelden vertoonde en ondanks alles toch wel merkwaardige bloei kennen.... Ik ontmoette twee echtparen in de wachtkamer van het Twee Steden Ziekenhuis die het daar…

Ik strompel door een bosgebied met een grote, mooie bos bloemen in mijn hand.... Hier en daar fladdert een sneeuwwit vlindertje tussen het geboomte en in de verte maar toch dichtbij hoor ik het geluid van het razende verkeer op de Bredaseweg. Ik ben op weg naar locatie "Boshuis" van "De Wever", organisatie voor ouderenzorg en zal aldaar spoedig…

Binnenkort zal ik afscheid moeten nemen; afscheid van een kamer, van een slaapkamer, van een badkamer, van een w.c. en van een keuken. In het vreemde oord waar ik beland zal zijn zal het beeld mij voor ogen blijven zweven van wat ik achtergelaten heb en van wat mij dierbaar is geworden; mijn Tilburgse woning. Ik zal de oude, leren, gehavende bank…

Op een mooie julidag was het ondanks de aangekondigde hoge temperaturen in de morgenuren nog koel. Op zaterdagmorgen is het meestal een drukke bedoening op de Tilburgse markt op het Koningsplein en men moet oppassen om niet tegen zijn medemensen op te botsen. Medemensen met ordinaire en elegante honden van alle formaten aan de lijn; ouderen en jongeren…

Het jaar passeerde snel en de natuur beantwoordde opnieuw aan haar aloude ritme. In deze nieuwe zomer brak mijn negenenzestigste levensjaar aan en weer stond mijn liefste vriendin met een boeket in het trapportaal. De zonnebloem, de zomerroos en de overige, merkwaardige maar zo schitterende en mooie bloemen, ieder met hun unieke kleur en vorm, staan…

Behandelcentrum "De Hazelaar" vormt een doorgangshuis, een tijdelijke verblijfplaats voor personen aan wie het water aan de lippen staat om uiteenlopende redenen. Bij mijn bezoek zijn de lange, uitgestorven gangen, gescheiden door deuren die zorgvuldig gesloten worden. De vele, kleine kamers die zich aaneenrijgen aan de gang in een troosteloze, desolate…

Een parkachtig terrein met groene gazons, gelardeerd met indrukwekkende rode beuken en ander fors geboomte waarvan ik de naam niet ken, strekt zich uit rond de paviljoens van Huize "Prisma" in Biezenmortel waar mijn broer sinds jaar en dag verblijft. Vanmiddag hebben we "Memory" gespeeld met het mooie nieuwe "Memory"-spel dat ik hem voor zijn…

Aan mijn zijde liep zij in jonge jaren, toen de koorts van de liefde haar nog niet in zijn greep had. Haar jeugdportret toont de argeloosheid, onnozelheid en onschuld van een kind. Ze is mijn dierbare zus met wie ik eens een zolder deelde en die mij in vroeger tijd de Latijnse namen van de bomen en planten leerde: "quercus robur", "platanus acerifolium…

Als altijd komen de bussen voorbij op de snelweg naast mijn huis; in fel-oranje letters is hun bestemming vermeld op hun buitenkant: "De Efteling/Den Bosch". Vandaag ga ik naar mijn oude tante; naar Engelen bij Den Bosch, naar Haar, die mij trouw bleef als weinig anderen, waar mijn overige, dierbare familieleden door de onverbiddelijke dood zijn afgeknapt…

Het licht dringt door de beide glazen deuren die onze woningen van elkaar scheiden; het bedriegelijke, onheuse licht dat mij tegelijkertijd afstoot en schijnt te verwelkomen. Anouk is zo dichtbij en zo veraf. De rechtenstudie houdt haar bezig. Onze vervreemding heerst over ons en onze verwijdering blijft in stand...…

In een uithoek van onze stad, buiten de winkelstraten waar in de etalages de artikelen liggen opgetast en waar het koopgrage publiek flaneert; achter de neogotische ornamenten, pinakels en bogen van de Heuvelse Kerk, vindt men de Vincent Shop. Onder het "toeziend oog" van het standbeeld van Vincentius à Paulo dat vanaf een hoogte op je neerkijkt,…

In het kleine tuintje van ons arbeidershuisje, dat gesierd werd door welig groen gras en dat gescheiden was van de tuin van de buren door een ligusterhaag, verhief zich van oudsher een berkenboom. Hoog rees zijn stam met de zwart-witte tekening op en zijn fragiele blaadjes ritselden en ruisten in de wind. Onze moeder had een grote voorliefde voor de…

En zo herinner ik me de kamer; de kamer van mijn vroegste jaren; in het midden de tafel met het bonte, wollen, gedessineerde kleed (eens stond daarop een ranke, glazen vaas; de lange stelen van de bloemen werden voor mijn ogen vervormd door het glas). Er was het bankstel met goudkleurige bekleding en tegen de wand stond eveneens een tafel geschoven…

Mijn zachte, nog altijd donkerblonde en nog florissante haar dat mij sierde, placht Degene die mijn stormachtige en turbulente jeugdjaren heeft begeleid, die naast mij stond als niemand anders en die mij heeft beschermd en heeft liefgehad, een "keizerskroon" te noemen. Mijn liefste Vader, mijn voorvechter, heeft de helderblauwe ogen voorgoed gesloten…

We liepen zij aan zij, al die lange jaren; ik, de journaliste; hij, de fotograaf.... Hij was van de herenliefde en de deur van zijn kleine woning aan de Anselmusstraat stond altijd open voor mij. Zoals overal het geval is, werd er volop gekonkeld, geroddeld en gemalverseerd bij de kleine wijkkrant waarvoor we samen werkten en toen de dodelijke ziekte…

In die tijd sloop de puberteit op kousenvoeten naderbij. Aan het Tomado-rekje dat kon dienen als bureautje, maakte ik de eerste schooldag al de sommen die meneer Kwantes, de wiskundeleraar, ons opgedragen had. Tante C., de zus van vader, had me de pick-up geschonken. Mijn eerste singletje was "Sloop John B" van de Beach Boys en ik draaide het grijs…

De longziekte rukt op als een leger te velde....Haar oefenterrein is mijn lichaam. In het ziekenhuis vlakbij staat de indrukwekkende machine opgesteld waaraan ik "mijn laatste adem moet uitblazen" (u gelieve dit niet te letterlijk te nemen!). De longarts staat aan mijn zijde. Meer of andere medicijnen schijnen vereist te zijn. Het is juni. De stralende…

We schreven 1959. Ik was zes jaar oud. Zo goed herinner ik me hoe in het kleine huisje werd geverfd en behangen; ik ruik de geur van stijfsel en verf nog altijd. We zouden er tien jaar blijven. In die tijd vond het leven op straat plaats; daar speelde ik met de buurtgenootjes; daar sloeg ik de zweep om de felgekleurde kleine tol die we een eindje…

Er is een mooie, nieuwe vleugel aangebouwd aan ons Twee Steden Ziekenhuis. De ruimte is van binnen als een "tempel van de medische wetenschap" en vele slachtoffers en gedupeerden wachten hier op een consult met het chagrijn, de neerslachtigheid en de wanhoop die van mijlen ver af te lezen zijn van hun gezichten... En zo vielen mijn blikken bij…

We waren gearriveerd in Leerdam. Wapperende vlaggen begroetten ons. In de verte verhief zich de asgrijze koepel van een kerk. De Opstapbus had haar doel en bestemming bereikt. Ik was een der jongste senioren in het gezelschap. De verhalen kwamen los en werden op mij afgevuurd als ongeleide projectielen; alsof van mijn kant alle soelaas te verwachten…

Het langwerpige gebouw, opgetrokken uit lichtgele baksteen in de stijl "Nieuwe Zakelijkheid" siert nog altijd de Ringbaan Oost in Tilburg. Er was een architectenbureau in gevestigd en lange tijd stond het leeg, maar eens was daar de Rijks H.B.S. "Koning Willem II" in gevestigd en daar bracht ik mijn schooljaren door... Ik herinner me de lange…

De vijver bij "Boshuys l'Hermitage" in Oisterwijk ligt te schitteren in de zon van juni. We hebben nog een plaatsje kunnen vinden op het terras. De zwanen laten het vandaag afweten maar enkele bontgekleurde eenden dobberen op de stroom. Mijn vriendin verhaalt over de inhoud van een boek dat ze gelezen heeft en ik wissel blikken uit met een oudere…

Het moest kennelijk zo zijn; het was klaarblijkelijk een merkwaardige coïncidentie van de Natuur dat de zwartgerokte kraai voor mijn voeten neerstreek op de stoeptegels en een stukje brood dat daar lag in de brede, stevige snavel nam. Snel en verschrikt hipte de elegante vogel weer weg. Zo doen de verschijnselen van de wereld zich voor: eenmalig…

Eenmaal in de week, meestal op dinsdag, kwam oma op bezoek en ze bracht dan steevast bananen mee. Ze legde daartoe de weg af van de chique wijk naar ons arbeidershuisje waar wij, kinderen nog, met onze ouders woonden. En eens bracht oma voor mij een fuchsia mee, naar ik meen voor mijn verjaardag. Ik zie de trotse plant met de paarse en roze bloemen…

Mijn vriend liet op zich wachten. In het voorportaal van de grote eetzaal van "De Heikant" waar vele ouderen bivakkeren las ik in de Libelle, het lijfblad van mijn zozeer betreurde moeder en vermoedelijk het lijfblad van vele onschuldige en lieflijke meisjes en vrouwen. Tegenwoordig toont men elkaar de "Smartphone" die tot vrijwel alles in staat…

Ik was mijn trage gang gegaan; langs het tankstation en langs het voormalige restaurant, op weg naar het Behandelcentrum en was een merkwaardig stukje Natuur gepasseerd; een open plek te midden van de stadse omgeving, gelardeerd met groen waar onverwacht boomstammen lagen opgestapeld. In de foyer van Behandelcentrum "De Hazelaar" kan men een kop…