Alle inzendingen van Joanan Rutgers

Eindelijk is Ratko Mladic opgepakt, die zoveel onschuldige mensen de dood heeft ingejaagd, gewetenloos en rancuneus. Toch jammer dat die Nederlandse soldaten hem destijds niet mochten/konden tegenhouden, wat gewichtiger zou zijn dan het veroordelen van deze massamoordenaar.…

Ik kreeg een e-mail van de dichter Jos Versteegen, waarin hij mij vroeg wat de bedoeling is van mijn beschouwingenlijst over diverse dichters. Ik was even totaal van mijn stuk. Wat moest ik antwoorden op zo'n diepzinnige, filosofische vraag? Ik doe het omdat ik graag andere dichters in het zonnetje zet, omdat ik uit eigen ervaring weet hoe ondankbaar…

Ik ben niet de enige, die het schoolmeesterachtige becijferingssysteem op Nederlands.nl vervelend en kinderachtig vindt, er zijn talloze rebellen, die pogen dit vernederende element te boycotten, wat heet, te doen exploderen. Het heeft geen enkele zin dit gevoel van actieve deelname aan de site te handhaven, daar de meeste beoordelaars niet capabel…

Tja, ik zag Doutzen Kroes aan tafel bij 'De wereld draait door'. Mathijs deed bloedserieus, maar al die domme reacties van haar sneden in mijn hart. Dat zij mooi is mag zo zijn, maar om haar domheid ook mooi te vinden, is belachelijk en schijnheilig. Misschien is Mathijs nog wel het domste om haar domheid serieus te nemen. Zelfs haar schoonheidsverering…

Geen señorita Nee, ik moet geen señorita in mijn armen, zo'n buitenlands mens. Hotelregistratie met een vinkje bij señorita - geen vinkje voor mij. Want ik houd niet van mensen die ik niet ken. Zo zal ik nooit naar de hoeren gaan. Een bordeel - ik heb al moeite met een café. Al die vreemde mensen daar die niet mijn type zijn. Ik ken ze niet…

De titel van deze wanhoopskreet stamt uit de bijbel, dat boek wat mijn jeugd heeft verpest en mijn leven vergald. Ik ben net als Freek de Jonge een domineeszoon en alle domineeskinderen kampen met een specifiek probleem, het zogenaamde glazen huis syndroom. Ze zijn continu in the picture voor de gemeenteleden, want ze dienen als groot voorbeeld voor…

'Voor straks welterusten en morgen gezond weer op!', zei Sonja B. altijd na haar tv-shows, een slogan die ik best wel een beetje mis zo af en toe, want Jeroen en Paul, Knevel en Van den Brink, zijn lang niet zo amicaal! Ik mis gewoon meer moederlijke vrouwen aan het televisieroer! Nieuwe Sonja's graag!…

Haar succesjaren liggen al lange tijd achter haar, maar toch blijft de popzangeres Eve Steel regelmatig optreden in Londen en in omringende steden. Haar appartement in Hampstead is sterk vervuild en er heerst zowaar een muizenplaag, maar zij vertikt het om die beestjes te vergiftigen of te bedotten met muizenvallen, sterker nog, ze zet overal schoteltjes…

Als je niet buigt word je gebogen, o, wees maar niet bang, je wordt gebogen, het buigt je, het drukt je met kracht neer. Je wordt door iedereen verlaten, ja, door jezelf. Wees niet bang, het is snel voorbij met het gekloot. Want gekloot is het en het wordt niet beter. ''t Is voorlopig nog toekomstmuziek,' luilakt de radiopresentator, …

Vaarwater Nauwelijks merkbaar gaat alles hier bergaf zoals de vliet die sloom het veld doorvloeit. Dit loos gekabbel maakt mij stil en stom. Als ik nog langer wacht droogt elk verlangen talmend op. Ik wil een snelle stroom, ik wil een roes die raast, een bruisend spel dat om een speler vraagt, een stem, een hand. Ik wil een ander land…

Ik schrok me rot, want meestal belt er 's avonds niemand bij mij aan, alsof men mijn avondschrijverij respecteert en niet wenst te doorbreken. Ik ben inmiddels ook een wandelend literair fossiel met heel wat kennis op zak en daar moet ik iets mee doen natuurlijk, dus doe ik wat ik kan vanuit mijn autistische isolement. Ik droomde vroeger van veel…

Ik schrijf onder de regels: het schooljaar is voorbij en kleumend met z'n achten bij elkaar een zomeravond in het park wij en jij veranderlijke ziel daar altijd bij tot hier. Het wordt een lange koele zomer zonder elkaar. Te jong voor tranen maar te stil voor onze jaren slenteren wij de dijk op naar het meer dat licht verzamelt voor later, vogels…

De oerreden van mijn literaire werklust is hoogstwaarschijnlijk mijn chronische depressie, die ik maskeer met verdovende middelen. Doof/demp die rotgevoelens! Verhef jezelf erboven, hoe dan ook! De grootste artiesten gebruikten de heftigste middelen om maar geen prooi te worden van hun roofdiertrauma's. Zelfs oude natuurvolken gebruikten/gebruiken…

Bij Ophelia (Millais) dit is onmiskenbaar mijn gelaat wat drijft haar onder de wilgen en maakt haar lijf tot ongewiede tuin geen man die opklimt aan haar benen maar kruid dat om haar lenden windt de knoppen van haar borsten klappen open en haar longen dicht water verdunt de herinnering de zon loopt als een ei over haar uit wie roeit…

Ellen Vaandrager heeft een zware jeugd gehad, haar ouders waren streng gelovig en zaten boordevol geboden en verboden. Iedere zondag moest zij verplicht mee naar de kerk, waar ze de doempreken over het wereldse moest zien te verwerken. 'Wij staan wel in de wereld', bromde de predikant, 'maar we zijn niet ván de wereld!'. 'Je bent natuurlijk een…

'Op een dag zal ik verdwenen zijn en wat dan?', zei Jotie heel mooi en terecht. Na alle dichters en dichteressen, die ik heb gelezen, blijft Jotie T'Hooft me toch het meeste intrigeren. Waarom? Misschien wel omdat hij maatschappelijk gezien geen zoden aan de dijk zette, maar constant op zijn bek viel. Hij kreeg tijdens zijn korte leven wel genoeg…

Verlangen Soms hunker ik opeens naar wat ik vergeten was doordat ik 't tegenkom op straat als hij met zijn nieuwe al oude vriendin - toevallige voorbijgangers op een zonnige winterdag of zo'n zwoele zomeravond - hand in hand mij en man passeert We groeten niet, kijken gegeneerd elk een kant uit de gesprekken vallen dood en worden niet hervat…

Willem heeft alle films met Al Pacino gezien, hij kan altijd nog een soort gangster en drugsdealer worden, denkt hij, voor als zijn baantje bij de plaatselijke supermarkt mislukt. 'Je gaat maar schappen vullen!', zei zijn vader, 'als je te lui bent om te leren, dan moet je maar met je armen aan de slag!'. 'Ik ben niet te lui, maar die gevoelloze…

Voor tien cent tepel Zijn tepels prikten door de zware stof (is hij echt 60 jaar?) wijzen als met een priemende vinger links klein en rechts als een tien cent euromunt door een koel shirt zonder opdruk overigens staat bij meisjes de grootte totaal los van het formaat van de borsten Schreeuwerig is het desalniettemin deze non verbale…

Ik moet even louter uit mijn herinnering putten, want ik kan de krabbels zo gauw niet vinden. Alez hé, ik ging een dagje goedkoop naar Parijs om de plekken te bezoeken, waar Arthur Rimbaud had gewoond. Dat was vooral in de wijk Montparnasse (linkeroever). Ik heb alle adressen afgelopen en ik probeerde me er een beeld van te vormen. Ik liep zelfs ver…

Het kan aan mij liggen, maar ik heb de laatste tijd het unheimische gevoel, dat er niet veel opzienbarends meer gepresteerd wordt binnen de Nederlandse literatuurwereld. Het lijken wel enge kloostersferen. Zou de inspiratie opgedroogd zijn? Gaat literatuur aan zichzelf ten onder? Zijn schrijvers voorspelbaar en dus oninteressant geworden? Worden ze…

Tijdens de Meimarkt van de Vrije School kwam ik in gesprek met een intelligente heer, die boeken verkocht voor de Vrije School. Ik kocht eerst een stapel oude, literaire tijdschriften voor een prikkie. Ik zwalkte langs de stands, veel kleurige spulletjes van vilt, kralen, kledij en schilderwerk. Je kon er hoog in een boom klauteren en broodjes bakken…

Armoe Jij grauwe vrouw. Gehaat door lege magen, geweerd met blote handen, blauw van kou. Vergeefs. Jij kwam. Jij trok door alle landen, alle hutten sloop jij binnen. En bleef. Beroofde de schapraaien, doofde ovens. Kinderogen staarden. De mensen vraten aarde. Want jij had in hun buik een zwart gebod gebrand: Gij zult slechts stenen zaaien.…

Niemandsland Jouw ramen beplakt met historie Koppen schreeuwen naar buiten vanuit dit aquarium 'benzine duurder', 'man gevonden op brug', en 'liefde niet in de AWBZ'. Op het kleine gaatje tussen de b en de e leg ik een oog op het zachte papier Zie ik je zwem jij als gekooide tijgerhaai rondjes langs het raam jij met iedere vinslag…

Ik kon voor het eerst de stad niet meer aankijken het was avond en kou drukte schouders naar de grond een man liet op een afstand waar je niets van zeggen kon zijn handen over mijn lichaam gaan de mensen moesten naast de stoep lopen ze hadden gezichten waar de wind in was geveegd de geur van platgetreden straten gepofte kastanjes, uitlaatgas…

Als kind hield ik al van esthetische uitzonderlijkheden; de lichtgroene mos op een oude boom, de glinstering van het zonlicht in kabbelend water, het trippelen van een roodborstje in het pas gemaaide gras, sinas met ijsklontjes. Op alle scholen, waarop ik gezeten heb, waren de jongens onderling altijd bezig met de mooiste meisjes, die er rondliepen.…

Het is enkele jaren geleden dat het positieve medium Jomanda haar Gouden Eeuw beleefde, ze had haar eigen wekelijkse radio-uur, waar duizenden naar luisterden, ik ook, ik was er zelfs een keer te gast. Ik vroeg haar waarom ik zo'n zwaar karma had en zij antwoordde uiteindelijk dat ik in mijn vorige leven zelfmoord heb gepleegd en dat ik daarom in…

Een lieve vriendin van mij, ik zou wel met haar willen trouwen, maar dat zit er helaas niet in, vertelde mij dat ze 1000 euro in het rood staat, wat ik heel erg voor haar vind, want ik weet hoe hard ze haar best doet om als mens boven water te blijven! Ze is liever dan welke stinkrijke, verwende vrouw dan ook! Aardse gerechtigheid bestaat niet. Ze moest…

Hij deed al jarenlang pogingen om zijn vriendin Els te bewegen tot iets, nee, veel meer dan gewone vriendschap. Wanneer ze samen waren waren ze altijd zo vrolijk en eerlijk, dat ze al wel getrouwd leken bij wijze van spreken. Hij hield van haar slanke gestalte en de kleurrijke jurken, die ze droeg, maar bovenal van de liefdevolle uitstraling in haar…

Heerlijk, dacht ik, een nieuwe rubriek erbij met grote kans van slagen om een dichtbundel uit te geven. 'Vooruit dan!', dacht ik naïef als altijd, 'vanavond even geen biografie doorspitten, maar even lekker voor mezelf aan de slag!'. Ik had mijn stapel hommages voor de dichtbundel 'Hommages' al op mijn bureau klaargelegd. Na wat extra cola begon…