Alle inzendingen van René Turk

Bezoek de mensen als ze nog leven! Deze zin licht op en resoneert met al mijn cellen. Ik ben geraakt. Een eenvoudig advies met diepere lagen. Ik lees het in een interview in een dikke krant. Het zal een slordige tien jaar geleden zijn geweest. De geïnterviewde was Prins Bernhard. Er is veel over...

Er moet een frisse wind door mijn huis. Maak een lijstje en ga naar de winkel waar ik nog nooit ben geweest, de Action. Het is waar wat wordt gezegd, de prijzen hier werpen je decennia terug in de tijd. Op het moment dat ik ook nog even scheermesjes meepak, zie ik hem. Hij nadert me langzaam....

Als jonge jongen was ik al door haar gefascineerd. Als ze bij me in de klas zou hebben gezeten, was ik vast enorm trots op haar geweest. Op haar lef en rebelse karakter. Haar gedurfde kleding en scherpe uitspraken. Ze zou het bloed onder nagels van leraren hebben vandaan gehaald. Steeds dat...

Met een vol mandje sta ik in de rij voor de kassa van de HEMA. Nog even snel wat laatste dingetjes voor een weekje langlaufen in Oostenrijk. 'Die kan ik niet verkopen, er zit een blokkade op'. 'Ze liggen toch in de winkel?' De jongen kijkt vragend om zich heen. De twee andere caissières...

Wiskunde was een ramp. Behalve dan in dat ene jaar. Een timide leraar leidde degenen die wilden als een blindengeleidehond door het oerwoud van de getallen. Ook al stond je voor de twintigste keer in de korte rij bij zijn bureau, met dezelfde vraag, hij bleef de rust zelve. Ondertussen brak de rest...

Iedere week zaten we met de hele klas op de koude stalen tafels van de schoolbibliotheek. Benen languit. Gordijnen gesloten. Diep verzonken in een gekozen boek. Ik las geen letter. Ik droomde weg en ik zat mijn tijd uit. Na afloop overhoorde de meester of juf enkelen van ons. Ik ging iedere week...

We staan in de grootste tent van Appelpop in Tiel. We zijn beiden late dertigers. Nu ik dit schrijf, weet ik echter nog niet of dit speciaal belangrijk is voor dit verhaal. Mijn maatje en ik wachten op de band die zal gaan spelen. Ik zie een man in een rolstoel. Hij rijdt zichzelf naar een...

Of ik om vijf uur op wil staan om asperges te gaan steken in Limburg? Ik twijfel geen seconde. Natuurlijk! Dat is vriendschap, weten waar je de ander echt blij mee kunt maken. Tijdens onze grote wandeltochten liepen we al vaak langs de lange bedden waar deze heerlijke groente zich in verschuilt. In...

Alexander kan als geen ander de waarheid verdraaien. Door deze kwaliteiten is hij een uitstekend politicus. Het verbaasde mij dan ook niets dat hij meteen na de verkiezingen voor het Europees Parlement met een pakkende oneliner kwam. Triomfantelijk riep hij dat Nederland voor Europa heeft gekozen....

Mario van Parijs kocht voor een prikkie een grote bonk roest. Een oude loodsboot, rijp voor de sloop. Acht jaar lang werkt hij dag en nacht aan het schip. Bloed, zweet en tranen. Met vaartochten en verhuur van deze museumboot 'Castor' verdient hij vervolgens zijn geld. Hij is echter al heel...

De beginjaren van Lowlands, toen je er nog kon lopen, was ik erbij. Drie edities vol waar geluk. Toen ik zeven jaar later nog eens een poging waagde, schrok ik me kapot. Wat ik toen ervoer, werd door niemand beter bezongen dan door Huub van der Lubbe: 'Niets is zo eenzaam als een stampvol café!'...

In Ierland ontmoette ik een gepensioneerde militair genaamd John Walker (Everybody calls me whisky). Hij had gediend in vijf oorlogen en had even zo vele malen de hele wereld gezien. Beslist geen watje. Nu loopt hij met een stok. Van hem leerde ik de spreuk: ‘it is the old men who plan a war, it...

Groningers stug? Geen idee waar die onzin vandaan komt. Om de haverklap worden we aangesproken: 'Woar kom ie weg?' Mijn maatje en ik doen een stukje Noaberpad. Een laatste training voor de Dodentocht in Bornem. Een groot monument bij de Geselberg. Onbekende namen in steen refereren aan de...

Maurice, the driver, zegt me voorzichtig dat zaterdag Malawi moet spelen in Lilongwe. Kaartjes gewoon aan het stadion. Niet uitverkocht. Na twee weken Afrika nog steeds die westerse blik. Ik laat het even indalen. 'Tegen Egypte, die winnen alles', roept Maurice. David tegen Goliath. Ik ben over...

Af en toe laat ik expres een boek in de trein liggen. Wat heb ik eraan wanneer mijn kasten uitpuilen? En iets twee keer lezen, doe ik zeker nooit. In die tijd kun je iets verslinden dat veel boeiender is. Bovendien ga ik ervan uit dat zo'n boek precies door de juiste persoon gevonden zal worden....

Ik was op bezoek bij een goede vriend. De televisie stond aan. Ik had in geen tijden meer pulp gezien en na een tijdje herinnerde ik me dan ook waarom ik jaren geleden mijn tv van het balkon had gegooid. We kwamen uit bij de show van Paul de Leeuw. De cabaretiers zongen ‘Er staat een paard in de...

Ik drink een kop koffie met een voor mij onbekende. Ik krijg zijn kaartje. Ik lees dat hij aan rebirthing doet. Met een beweging van zijn hand demonstreert hij hoe een natuurlijke ademhaling zou moeten verlopen. Ik zie het beeld voor me van een pasgeboren baby die met zijn of haar hele lijfje...

De trein doet er bijna een uur over van Zevenaar naar Winterswijk. Er wordt gestopt op een aantal plaatsen die ik in de nacht wederom zal aandoen. Er gaat even door me heen dat ik knettergek ben. Ik ben lang niet zo fit als in september vorig jaar. Mijn maatje, met wie ik toen mijn eerste Kennedy...

Of ik dit jaar vijf uurtjes over heb? Natuurlijk, wie heeft dat nu niet? Ik scheur het stukje uit de krant en hang het aan mijn koelkast. Het blijft er weken hangen. Midden januari is het tijd voor actie. Ik bel met Philadelphia, een zorginstelling voor verstandelijk gehandicapten in Angerlo. Samen...

In Nederland hoorden wij de wildste verhalen over de Dodentocht van Bornem. Een groots evenement van honderd kilometer door twee brouwerijen. Duvel en Palm. Belgische wandelaars zouden massaal met busjes afgevoerd worden bij de brouwers. Onze zuiderburen zouden minder remmingen kennen dan wij. Na...

Maandagmiddag, half vijf. Daar zit ik dan. Eindelijk. De eerste ademtocht het lekkerst. Streling van de ruggengraat. Simpel kan het leven zijn. Het geluk van een meditatiebankje. De afgelopen week komt voorbij. Dag en nacht werken. De ene na de andere beer schoot ik af. De trots. De euforie. Ik...

Volgens emeritus hoogleraar Cees Hamelink zijn er twee soorten mensen. De socialen en zij die alles als een provocatie zien. Simpel. Het probleem is dat deze twee groepen elkaar absoluut niet begrijpen. Of bereiken. Ze komen elkaar vaak ongewild tegen. Op verjaardagen bijvoorbeeld. Na een borrel of...

Om me heen wordt gekakeld alsof hun leven er vanaf hangt. Een waar kippenhok. Het lukt me niet om me af te sluiten. En waar het over gaat? Zouden ze sterven als ze zouden ophouden met praten? Ik denk aan uitspraken van meditatiegoeroe's dat je zelfs in een drukke metro moet kunnen mediteren!...

Didam, De Markthal, eind jaren negentig. Mijn broer, zijn maatje Martijn en ik helemaal vooraan bij een concert van The Scene. Ik zie in deze jaren ongelooflijk veel bands maar deze avond zal me voor altijd bijblijven. En dat komt niet alleen doordat ze nu eindelijk in levenden lijve voor me staan....

Ik houd van mensen die iets te melden hebben. Daarom ga ik graag naar het theater. Lekker op het pluche in een intieme setting. Alleen maar ontvangen. Eén van die voorstellingen vergeet ik nooit meer, een avondje Stef Bos. Hij was zojuist teruggekeerd uit Zuid-Afrika en duwde ons diep in de...

Zaterdag 25 mei gingen miljoenen mensen de straat op in meer dan 400 wereldsteden. Ze marcheerden tegen Monsanto, het grootste chemieconcern ter wereld, maar vooral vóór ons recht op gezond voedsel. De media zweeg. Echte journalistiek is immers op sterven na dood. Het gaat al lang niet meer om...

Brandon Bryant zwaait af. Vier jaar lang zit hij bij de Amerikaanse luchtmacht. Letterlijk. Vanuit een comfortabele bureaustoel tuurt hij urenlang naar een groot scherm. Een eigen zetel in een stinkend donker hok in de woestijn van Nevada. Als op een zolderkamertje. Zijn focus op mogelijk gevaar....

Het ruige water beukt op staafvormige rotsen. Ik loop over een zwart strand. Even later glibber ik achter een indrukwekkende waterval langs. Water valt zestig meter naar beneden. Mijn mond valt open. Als kind was ik verwonderd over het watervalletje in park Sonsbeek in Arnhem waar je ook...

De afgelopen dagen ging het vlammetje een beetje uit bij me. Toen ik voor de tweede keer het advies kreeg iets met 'De Broekriem' te gaan doen, was dit een duidelijk teken aan de wand. Actie! Ik schreef me meteen in en meldde me aan voor twee evenementen. Mijn eerste ochtend heeft het thema:...

Vorig jaar dacht ik nog dat ik het nooit zou kunnen. Vanavond sta ik aan de start van mijn achtste Kennedymars. Een mens is tot veel meer in staat dan hij of zij denkt. De tachtig kilometer van Melderslo, oftewel door de streek van Rowwen Hèze. Twee vliegen in één klap. Terug in de tijd naar...