Idyllische kwesties

Ze verlangde terug naar de tijd van toen ze nog arm en eenzaam was, veel overzichtelijker dan al dat geld en mensen waartussen ze moest kiezen. Het was een zware dag geweest, gedwongen gebogen over idyllische kwesties. Normen en waarden, haar beslissingsdrang was nihil. Twijfel bleef heersen in haar geest. Ze stond te vaak stil, bij het geroezemoes van de waan van de dag. Het onheilspellende nieuws dat altijd op de loer lag. De werkelijkheid was gruwelijk.

Ze viel voorover op de tekentafel, haar vermoeide hoofd tegen het papier, uitgeput. Ze had een landschap getekend. Een uitgestrekte horizon, met bomen in een groen heuvellandschap.
De demonen uit het verleden spookten niet langer in haar gedachten. Ze was moe, maar voldaan. Het was te ver naar haar bed, ze had nu gelegenheid om even te rusten.

Buiten in de tuin was het geluid van zingende vogels te horen. Het was voorjaar dus de liederen kwamen rechtstreeks uit de harten van de vogels. Plots was het weer stil, alsof de vogels respect voor haar zwijgen hadden. Ze dwaalde nu in het landschap dat ze had getekend. Een droomwereld zonder zichtbare grenzen. Ze zag paarden op de heuvels die ze nog niet had getekend.

De zandweg langs de landerijen, de statige bomen langs de lange sloot. Weidevogels geschrokken door een slang, even alarmerend maar dan weer die serene stilte, die kenmerkend was voor haar zwijgende landschap. Het was een sereen avontuur om in haar tekening te verdwalen.

Dikke zwarte lijnen waren het geweest, die de heuvels betekenis gaven, met dat elegante handschrift dat zo kenmerkend was voor haar talent. Ze had even gedacht aan waterverf, maar koos toen toch voor kleurpotloden. Een paar accenten om diepte te suggereren, een zacht kleurvlak om het landschap ruimte te geven. Ze had het talent niet van een vreemde, haar krankzinnige moeder was bij leven zeer creatief.

Dit was de plek waar ze liefde had bedreven met de dirigent van een groot orkest. In het tekenkamertje achter het raam met de rode gordijnen. Een zomerdag in dromenland.

Zij verplaatste hier slechts stilte over het onbeweeglijke landschap van haar eerzaam zwijgen. Dromerige vogels vlogen over sierlijke bomen die vruchten droegen in de zomer. De avond kwam gesluierd voor haar twijfelende geest. Grijzige schemerluchten zweefden naar een nog dagverse maan die waakte over ’t zomerse land van de intieme droom die in haar zwijgen verborgen lag.

Haar vermoeide hoofd voelde lichter dan voorheen. Ze probeerde er een gedicht over te schrijven. Maar alle woorden bleken nutteloos in het spiegelbeeld van haar zojuist beleefde ervaring.

Het zuchtend landschap bezocht opnieuw haar levende illusie.

hobby tekenen landschap dromen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 39