De vuile moordenaar van Velsen

De beeldschone freule Hester Hazelhorst bewoont het landhuis Waterland op de Rijksweg 116 in Velsen. Haar deftige ouders baron Thierry Hazelhorst en barones Eloïse Hazelhorst houden haar zoveel mogelijk voor de buitenwereld afgesloten, opdat zij puur en ongeschonden kan blijven, maar bovenal een goed voorbeeld van de adellijke familie Hazelhorst. Zij wordt natuurlijk volop in de watten gelegd om iedere vorm van rebellie in haar te smoren, maar dit werkt averechts en Hester gaat in het geheim meer en meer haar eigen gang. De criminelen Maarten Engeman en Tobias Holleman weten daar alles van, want deze onbetrouwbare wildebrassen hebben al heel wat wilde nachten met haar meegemaakt en zij kennen haar ware aard maar al te goed. Hester is dol op ondeugende spanning en zij vermaakt zich graag met de excentrieke charlatan Maurits Rieu in zijn herenhuis op de Meervlietstraat 58 in Velsen-Zuid. Maurits heeft zichzelf met ellebogenwerk en valse papieren omhooggewerkt en hij doet zich graag voor als een sublieme expert op het gebied van kunsttaxatie en kunstverkoop. Zijn huis hangt vol met steengoede kopieën van de meest beroemde, Hollandse meesters. Een bij de kringloop aangeschafte, Chinese vaas verkoopt hij als een unicum uit de Ming-periode. Hij koopt zijn antieke voorwerpen meestal van Maarten en Tobias, die dat op hun nachtelijke strooptochten hebben buitgemaakt. 'Zo blijft de handel prima in beweging!', pocht hij tegen Hester, die hem haar nieuwste lingerieset showt. 'Je bent een genie!', zegt Hester, terwijl ze haar slip en BH naar hem toe gooit. 'Zou je denken?' 'Ik denk nu vooral, kom me beminnen, genie!' 'Maar natuurlijk, freule, zoals u wenst!' 'Geen gevlij, zachtaardige roofridder, ram je lans er maar weer stevig in!' 'Oelálá, wat ben je weer subtiel, mijn edele jonkvrouwe!' 'Kom op nou treuzelaar!' 'O, lekker dier, ik ben verslaafd aan jouw roomzachte, lelieblanke, uitnodigende taarten, bekroond met die zoetsappige, roze aardbeien! Ik voel me net de Dikke Deur uit 'Pipo de Clown'! 'Strawberry Fields Forever' weergalmt continu door de kathedraal in mijn hoofd!' 'Ach, praatjesmaker, Zeur toch niet zo en zoek het tussen mijn benen, want juist daar sta ik in vuur en vlam!'.

Een week later komen Maarten en Tobias helemaal overstuur naar het landgoed Waterland, waar freule Hester toevallig alleen thuis is. Zij vinden haar zittend tegen het tuinbeeld Flora. Flora's linkerhand graait lustig in haar kruis. 'Maurits is vermoord!', roept Maarten, 'hij is doorzeefd met kogels en zijn keel is opengesneden!'. 'We zijn er zeker van dat zijn grootste koper Mordechai Andriessen erachter zit!', roept Tobias, 'die heeft al eens gedreigd om hem om zeep te helpen!'. 'Maar waarom dan?', vraagt Hester tussen het snikken door. 'Snap je dat dan niet? Omdat hij door Maurits is opgelicht natuurlijk!', antwoordt Maarten met een terneergeslagen gezicht. 'En jij was niet zijn enige minnares hé!', roept Tobias ineens. 'Dat weet ik heus wel, lieve Tobias, maar dit is echt verschrikkelijk, die vuile Mordechai zal er flink van lusten!', zegt de opverende Hester, die met haar duim en wijsvinger het pistoolgebaar maakt. Graaf Mordechai Andriessen bewoont kasteel Velserbeek, wat zwaar bewaakt is, een nauwelijks in te nemen vesting. 'We volgen hem en we ontvoeren hem!', besluit Hester, 'en daarna rekenen we met hem af!'. 'Maar dan hebben we hulp nodig!', zegt Tobias. 'Precies!', zegt Hester, 'en ik weet wel van wie wij die hulp maar al te graag krijgen!'. 'Het zal mij benieuwen!', mompelt Maarten met een sombere blik.

Op het Pontplein in Velsen-Zuid staan alle minnaressen van wijlen Maurits bij elkaar. De sfeer is om te snijden en iedereen zit barstensvol wraakgevoelens. Naast Hester zijn het Kitty ten Cate, Gallyon Hope, Annette Trip, Lara Boreel en Sigrid Haringa. Hester weet, dat Mordechai altijd iedere donderdagochtend rond tien uur een sigaartje op het Pontplein rookt. 'Kijk, daar ergens is Pim Fortuyn geboren!', roept Kitty, 'op de Stationsweg 105, naast de garage van Van Dijk! Dat is allemaal gesloopt!'. 'Ik weet het en hij keek uit over het Pontplein en het Noordzeekanaal!', vult Lara aan, 'hij is in de Engelmunduskerk ter communie gegaan en hij zat daar in het koor!'. 'In 1954 is hij naar de P.C. Hooftlaan 49 in Driehuis verhuisd, maar gek dat ze hier niet een mooi standbeeld van hem hebben geplaatst!', zegt Gallyon. 'Stil nu!', zegt Hester, 'hij komt eraan!'. Mordechai loopt de groep vrouwen nietsvermoedend voorbij en hij steekt inderdaad een sigaartje aan. 'We moeten heel snel handelen!', fluistert Hester, die de zakdoek met chloroform aan in gereedheid heeft. Even later slepen ze het bedwelmde lichaam van Mordechai razendsnel naar het geparkeerde Volkswagen busje van Maarten en Tobias. 'Bind zijn armen goed vast!', roept Maarten tegen Tobias en hij geeft direct volop gas. De verwilderde dames kijken het busje triomfantelijk na. 'Nou, dames, de missie is voor de helft geslaagd, nu op naar Westerveld!', roept Hester.

De begraafplaats en het crematorium Westerveld aan de Duin en Kruidbergerweg ligt er verlaten bij, op de kruiwagen met het bedwelmde lichaam van Mordechai na. Maarten stuurt de kruiwagen naar een open plek en het liefst niet te dicht bij de beroemde namen, zoals Lodewijk van Deyssel en Boudewijn Büch. 'Er zijn hier ook veel beroemdheden gecremeerd, wist je dat?', vraagt Tobias aan Maarten. 'O ja, noem er dan eens een paar!', zegt Maarten, terwijl hij vol ongeduld op de dames wacht. 'Nou, Jan-Jacob Slauerhof, Louis Couperus, Ferdinand Domela Nieuwenhuis, Olga de Haas, Joop den Uyl, Marten Toonder, Anton Pieck en G.L. Durlacher!', antwoordt Tobias gehaast. 'Nou, die Durlacher zegt mij helemaal niets!', zegt Maarten, die een Marlboro aansteekt. 'Dat was een schrijver en de vader van de schrijfster Jessica Durlacher!' 'O ja, van die Jessica heb ik de verfilming van haar boek 'De held' gezien!' 'En zij is weer met die schrijver Leon de Winter getrouwd!' 'Verdomd, nu je het zegt, inderdaad, maar kijk eens, daar komt de begrafenisstoet!' 'En hun dochter is de schrijfster Solomonica!' 'Ja, nou weet ik het wel, hou nou maar op over die schrijfticfamilie, concentreer je even op waar we hier mee bezig zijn, ja!'. Even later richt Hester een pistool op de inmiddels wakker geworden Mordechai. 'Ter herdenking aan onze dierbare vriend en minnaar Maurits Rieu!', zegt Hester plechtig, terwijl zij de trekker overhaalt. Het schot weerklinkt over de begraafplaats en de andere dames graven gauw een diepe kuil. Mordechai's lichaam wordt daarin gerold en zodra de kuil gedicht is, plant Hester er een provisorisch kruis op, met op de horizontale plank de tekst 'Vuile moordenaar'.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
26 april 2024

Geplaatst in de categorie: misdaad