Alle inzendingen over eenzaamheid

Meestal was ik te vinden bij de afdelingen 'Filosofie' en 'Parapsychologie'. Natuurlijk grasduinde ik ook in de afdeling 'Theologie', laat daar geen twijfel over bestaan, ik zocht God op allerlei manieren, maar God laat zich niet afdwingen en dat tergde me, maar ik droeg het als een groot vors...

Ik ben gewoon een bronstig hert met een loodzwaar gewei en ik kan zelfs de liefde bedrijven met echte herten, net als met die koeien rondom de kaarsenfabriek. Ik ben niet primitief, noch progressief. Ik dwaal nog steeds door de donkere, ijskoude kloostergangen op zoek naar een teder gebaar van jou...

Als een onhandige eend, naar de speelse miljonairsattraktie van het koele water. Al die kaarsen waren net stijve pikken en ik had het liefste zo'n vette waskaars zacht op en neer in jouw venusgrot laten glijden. Er was een kamer, daar was het zo heet, dat het 'de couveuse' werd genoemd, een ben...

De indicatie is er, eens of soms twee keer per week recht op zorg, hulpbehoevend huishoudend. Het maakt niet uit wat voor weer het is, je wordt verwacht, maar bij vijftien centimeter sneeuw is men toch blij verrast dat je er bent. Het mensje schenkt dankbaar een kopje koffie, suiker en melk ? Pli...

Het was een gemoedelijke bedoening die middag in Zaal de Roos aan de Zwanenburgwal. De raadsleden de griffier de notulist de wethouder ze zakten los van elkaar allemaal steeds meer onderuit. De gracht werd eerst donker en toen weer langzaam licht. Dat kwam van de sneeuw die onvoorspeld groots en vee...

Ik hakte in het graniet want eerst zag ik de engel niet. Iets dergelijks kreeg ze deze morgen bij de post op haar computer. Interessant dat wel. Waar was de engel, waar was het nut. De zin van het leven!, want nu kan het niet meer stuk. Het was ineens wel erg duidelijk, er werd gebeld en het ...

Langs de Adriatische kust heerst een algenplaag. In de badplaats Rimini wordt desondanks nog volop gezwommen, de geur van het zeewater lokt, zijn verfrissende werking blijft aantrekken. Iedereen geniet van het plezierig invullen van de vrijheid. De mensen paraderen over het strand, muziek komt uit...

Ik was net de dood van een goede vriendin aan het verwerken toen Martha opbelde vanuit de Jellinek. - Zou je me alsjeblieft even terug willen bellen? Er zijn een paar dingen gebeurd waar ik je dringend over wil spreken maar mijn muntjes voor de telefoon zijn op en ik heb geen geld bij me. Mijn ho...

Ik had amper mijn ontbijt genuttigd en de helft van de krant gelezen of de telefoon ging. - 'Hallo met Martha, stoor ik?’ - Ik ben aan m’n laatste hap toe en lees net de laatste pagina van het ochtendblad. - Er is weer iets vreselijks met mij. Ik kom net van de huisarts vandaan. Ik heb last ...

De telefoon ging en ik nam op. Als dat Martha niet was. - Zal ik je eens vertellen wat ik nu weer heb meegemaakt? - Ik dacht dat jij in de Jellinek zat? - Dat is uitgesteld maar er is wel iets anders gebeurd, iets heel bijzonders, riep ze geheimzinnig euforisch. Van haar depressie van enige dagen...

Martha in radeloze toestand aan de telefoon. -Hoe gaat het met je? Dat is altijd een leuke binnenkomer. -Z'n gangetje, Martha, maar hoe gaat het met jou? -Nou, erg slecht eigenlijk. Ik heb al tien dagen niet meer gegeten. Ik kan geen voedsel binnenhouden omdat ik steeds moet kokhalzen. Daardoor...

Ik heb ook een muziektip, het origineel is van Johan Verminnen, Clouseau kweelt machtig prachtig de tweede stem. Laat me nu toch niet alleen, meer vraag ik niet.

Het Zuiderpark in Den Haag heeft botanische tuinen, maar er is werkelijk niemand die daar weet van heeft. Vandaag wist ik weer eens niet wat te doen, dan maar wandelen in het park, misschien was er iets te zwammen. Opvallend hoe groen het nog is, de bladeren vallen steeds later, maar de herfst kleur...

Ik was net vijf minuten thuis toen de telefoon ging. Martha meldde zich. Ze was extreem euforisch en vertelde dat ze in de kroeg een man had ontmoet, zó fantastisch, zó intelligent, zó spiritueel. Als ze dat zegt, moet je altijd oppassen. Iedereen die ze ontmoet, wordt op een voetstuk gezet e...

Ik zat flink te balen. Had ik me verdomme toch weer laten strikken voor een afspraak. Martha, mijn alcoholische 'zorgenkindje' zou langskomen. Toen de bel ging stond ze triomfantelijk met een fles champagne voor de deur. Het liefst zou ze uren over haar eenzaamheid en haar zogenaamde emotionele ...

En daar sta je dan, ooit viel een kabouter met beide beentjes in de lucht. Beperkt door de berk heb je nooit de vlucht kunnen nemen die je wilde, geen strepen waarop je kon staan want je had slechts stippen. Om de bast van de boom sta jij in kleine kring, als uit een sprookjesboek weggelopen, maa...

‘Komt u even binnen’, zei ze hartelijk. De weken na mijn verhuizing had ik me voornamelijk onderhouden met stucadoors, elektriciens en meubeltransporteurs, hoog tijd dus om iets aan mijn sociale contacten te doen. Ik stak de straat over naar mijn overbuurvrouw, die in de weer was met stoffer ...

De torenspits steekt donker af tegen de avondlucht. De gouden haan, veren opgezet, is nog net te zien. Eenzaam schittert hij in de laatste stralen van de zon, peinzend over de dag. Over de mensen die, ver beneden hem, zich druk maken over steeds dezelfde dingen. Starend over het vlakke land, mijn Ne...

Ik zie hem naderen vanachter een boom. Een opgewonden uitdrukking op zijn tanige gezicht. Hij is niet groot. Een middelmatige man. Op leeftijd. Op een ouderwetse fiets, zo’n degelijke met trommelremmen. Het chroom glimt, een lamp die nog aangedreven wordt door een dynamo steekt groot af onder het ...

Ik leerde Remi kennen toen hij een paar weken jong was, toen al onhoudbaar in het gezin, alleen de zoon van het ouderpaar was erg met hem begaan. Remi werd dus afgestaan, kwam terecht in een voor hem betere omgeving. Dat dacht men, al snel werd het levenslicht door een jaloerse nicht uit z'n lin...

(voor Konstantin Paustovski) Ik was amper negentien toen ik als postulant in de benedictijnse abdij van Egmond-Binnen was ingetreden, officieel R.K. (Raar Kuddedier) geworden, wat me nu niets meer zegt, ook gezien de de werken van Jacob Slavenburg over het gnosticisme. Dat betekende het trappenh...

(voor Arno Breekveld) Hard ineengekreukeld zacht wonder! Weerloze zieken, hoor naar de tartende wervelstormen in zijn verdoofde hoofd, de abrupte zijwegen, de oorverdovende waanbeelden van een eenzaam en uniek medium! Als je velen bent, maar nooit jezelf, dan ga je vroeg of laat naar de verbra...

(voor Hafid Bouazza) Heb in godsnaam medelijden met deze veelbelezen, erudiete auteur en estheticus, die zichzelf moeizaam maar danig effectief bevrijd via de goddelijke drank absint (Paul Verlain, Vincent van Gogh, Arthur Rimbaud, hij...

Soms wil je wel eens alleen zijn. Even niemand zien. Alleen maar mijmeren, nadenken, terugkijken op een geslaagde week, een leuke afspraak. Of somberen over gemiste kansen, domme acties, stomme dingen die je gedaan hebt. Stomme blogjes. Verloren vriendschap. Sinds het begin van de mensheid (nou j...

Gehaast werd ik binnen gebracht op de brancard, liggend aan een beademingsapparaat. Ik probeerde mijn ogen te openen, ik knipperde. Ik keek in een fel licht dat draaide. Ik zag wazig, wat vermengd was met pijn, bijna ondraaglijke pijn, alsof ik op een spijkerbed lag. Ik hoorde vage, gespannen geluid...

“Eenzaam maar niet alleen”. Dat waren de woorden van onze oud-koningin Wilhelmina. Het werd in een boek opgeschreven dat over haar ging. Ik denk er wel eens aan als ik me alleen voel. Ben ik nu alleen en niet eenzaam? Vraag ik mij dan af. Nee, eigenlijk allebei wel een beetje. Als ik met ...

Sommigen van u weten het, ik werk in de thuiszorg. Afstoffen, stofzuigen, dweilen. In die volgorde, anders kan je het net zo goed niet doen. En de plee moet schoon, dikke bleek onder de rand en sprayspul op en rond de pot. Een kleine tien maanden doe ik dit al, onverwachte banden gesmeed, thuis g...

"Toen ik jou voor het eerst zag, was het alsof al mijn woorden die ik ooit op papier had geschreven opeens gingen vliegen. Ze vlogen door al mijn blaadjes papier, alsof ze allemaal in een groot toneel stuk zaten. Data klopten niet meer, en ik kwam er niet meer uit van wat ik nou allemaal had opgesc...

Kent u ze nog, de Wasco-krijtjes, ik zette de kleuren op papier, geel rood blauw groen, de zwarte stift er over heen, afdekken. En dan scherp de bovenlaag wegstrepen, een betoverend schouwspel, een kind schiep een wereld. Die verwondering, ik mis dat, als kind van de rekening, ik ga slapen en wil...

Land van verdwenen bossen, van verdoemde aarde. Reiziger in een zwarte mist. Ontsloten aan het ziende oog, als overlevende op deze lichtloze dag. Luisterend naar gepiep en gebrom, lekkende kranen, fluisterende onzichtbare stemmen. Badend in het stinkende zwee...