Alle inzendingen over emoties

Het voorjaar van 1996 begon met een bizarre droom vol begeerte en genegenheid. Bjarne had na een korte periode van voorjaarsgriep een dag in de natuur gewerkt. Opgewekt was zijn verlangen om samen met een man een man te zijn. Hij had zich neergelegd bij zijn intellectuele beperkingen en voelde een ...

In Tilburg Zuid, tussen het uitgestrekte Leypark dat aan de kant van de Ringbaan Zuid begrensd wordt door vele lichtpaars bloeiende rododendrons en aan de andere kant door het hoog oprijzende flatgebouw dat men "De Zwarte Madonna' noemt naar ik meen, bevindt zich een merkwaardige, romantisch aando...

Een zacht, melodieus muziekje weerklinkt als vanouds bij Restaurant "De Burgerij" in de Noordstraat, bestaande uit populaire chansons die iedereen kent zoals "You are the one for me, for me, for me formidable". Het is midden mei en zelfs nu klagen sommigen over de weersomstandigheden, maar ik he...

Het is goed toeven op het terras van Café "Anvers" op de Oude Markt in het zonnetje van mei terwijl de sonore klokken van onze Heikese Kerk een afscheids- of welkomstlied aanheffen. Ik wacht op de trouwe ex-collega van veertig jaar geleden. Ik beschouw een merkwaardig pand aan de overkant waarvan...

Hij had zijn "carrière" in de psychiatrie voltooid. Hij kende het diepgaande leed. Hij had besloten tot de zorg voor ouderen. Zijn hart was gesmeed op het aambeeld van het leven en het resoneerde met de harten van de slachtoffers en gedupeerden op dezelfde toon, met dezelfde melodie. Uiterst zo...

Nu de lente weer aanbreekt, zijn de bloeiende boompjes met hun roomwitte en roze bloesems wel ruimschoots misplaatst op het parkeerterrein in Tilburg West tussen de troosteloze gebouwen van het Twee Steden Ziekenhuis en De Hazelaar. Oorden van onheil waar het tomeloze leed bij uitstek zegeviert, maa...

Ik moest wat soebatten bij de bloemenzaak om de azalea te bestellen. De tranen stonden me in de ogen: verdriet om de ruzies en conflicten die nolens volens waren opgelaaid als een niet te stelpen vuur tussen mij en mijn beste vriendin. Het moest een mooie azalea worden in een fraaie, feestelijke...

Het valt het geniale nieuwetijdsmens Gérard Jolie niet mee om zich in de geestdodende schoolsystemen staande te houden. Het klakkeloos overnemen van saaie kennis zit niet in zijn bloed en hij gaat veel liever zelf op avontuur in de geestelijke werelden. Hij verveelt zich stierlijk bij dat afgezaagd...

Je denkt dat je haar ziet. Maar je ziet nog zo veel niet. Haar pijn moeite en verdriet. Soms is ze met alles klaar en heeft ze het gigantisch zwaar. Dan vraagt ze zich af wie ben ik? En vind ze zichzelf dik. Ze ziet zichzelf lijden en wil zichzelf bevrijden maar ze is machteloos. Ze voelt zich krach...

Het is een ruim assortiment waaruit men kan kiezen bij de "Vincent Shop" aan de Havendijk in Tilburg. De nieuwe locatie doet zeker niet onder voor het oude, sinds enige tijd verlaten, onderkomen aan de Veemarktstraat en vormt zelfs een verbetering naar mijn idee maar toch wil men na de zomer teru...

Op de vele muziekklanken na is het veelal muisstil in de Stedelijke Academie voor Muziek Woord & Dans op het Academieplein 17 in Turnhout. De meeste leraren en leerlingen praten heel rustig, gedempt en afgewogen met elkaar. Er hangt nu eenmaal een vreemd soort heilige sfeer rondom de artistieke vakk...

Hier moest het zijn, het sombere denken. Het donkerde in de liefdesuren. Bjarne liep in de schaduw van de nacht. Het liet hem niet los, de inhoud en de vorm in de leegte van de ruimte. Geestelijke armoede van zondaars verzamelde zich als nachtmerries in het duister. Bjarne gaf het niet op, de leven...

Wie zich aangetrokken voelt tot het parcours dat ik met de taxi aflegde in Tilburg Noord en omgeving, op weg naar de inrichting waarin mijn broer sinds jaar en dag verblijft, moet wel zand of een andere substantie in de ogen hebben. We passeerden een merkwaardig desolaat water, een grote vijver i...

Het kolderieke orgeltje in de Nederlands Hervormde kerk van Ballum doet wat alle protestantse orgels in Nederland doen; hij braakt weemoedige orgelklanken uit, die de zenuwen van ieder aanwezig kerklid op de proef stelt. Voor de hoog sensitieve Ritske Terpstra is dat orgeltje een afschuwelijk martel...

We hadden plaatsgenomen op een van de houten banken die in lange rijen staan opgesteld in onze stationshal; mijn beste vriendin en ik. Door de jaren heen stond ze aan mijn zijde en verdroeg ze zelfs met groot geduld al mijn strapatzen, nukken en grillen, aantijgingen en aanvallen. De kou van jan...

'Je gaat me toch niet vertellen dat je als ik met je vrij aan een hostie ligt te denken? Ik lach me slap, zeg.' uit 'Vals licht', Joost Zwagerman Sinds de roomse jongeling Evermoed van Bevervoorden verkering heeft met de protestantse deerne Anemone Vrijthoff komt hij ook geregeld in de Oude K...

‘Wat zeg je?’ vraagt mijn vrouw. ‘Ik moet weer eens naar de brillenboer.’ ‘O, dat kan vanmiddag wel,’ meende ze. Ik vind het prettig als ze even meegaat, dan kan ze gelijk het montuur beoordelen. Mijn ogen zijn namelijk van een dusdanige kwaliteit dat als ik het nieuwe montuur zonder ...

Het was alsof het in oktober nog zomer was, hoewel ik afscheid heb moeten nemen van de zomer en tevens van de zomer van mijn leven. Op mijn wandeling passeerde ik de Lange Nieuwstraat die zich links en rechts van me uitstrekte en nam ik het straatnaambord welhaast verbaasd in ogenschouw; was dit ind...

De morgenhemel toont vele tinten; zij licht kleurrijk op. Weer is een dag aangebroken in de Nassaustraat, die meetellen zal voor de eeuwigheid. Het licht werpt dartelende, wervelende vlekken op de wanden van mijn kamer, altijd anders, altijd fascinerend. Het speelt over het jeugdportret uit mijn z...

Door de duisternis die de wereld ook in de vroege morgenuren overspoelt ben ik opnieuw op weg gegaan en passeerde ik de gebouwen van de GGZ. Onder meer die heilloze, nu verlichte vergaderzaal waarin ik eens mijn zinloze en onbetaalde notuleerwerk verrichtte terwijl de andere deelnemers aan de vergad...

Kan wel janken... Wat moeten we toch met onze emoties? Moeten we ze negeren of juist aandacht geven? Je kunt ook stoïcijns gedrag vertonen. Maar waren de stoïcijnen wel zo onverstoorbaar of is het begrip wat doorgeslagen en heeft het stoïcijns gedrag een negatieve lading? De stoa onderdrukt...

Om nou te zeggen dat ik me door reclame laat beïnvloeden; ik dacht het niet. Toch weet ik dat we onbewust toch worden beïnvloed, ook al proberen we slechts dat te kopen wat we nodig heb. Ik ken iemand uit de buurt die als ze gaat winkelen dat koopt wat het in de aanbieding is. Bij die figuur zit...

In de herfst van 1986 verbleef Bjarne soms uren of hele avonden in zijn fantasiestad Amsturia, waar schilders aan het werk waren met het vol kladderen van grote vellen papier. Het was een experimentele periode, waarbij Bjarne zich dikwijls afvroeg wat de zin was van het leven. Waren er verborgen geh...

Tja, wat zou ik moeten antwoorden, als iemand mij eens vroeg: "In welk laatje zijn jouw verhalen thuis te brengen?" Dat zou weleens aanleiding tot een wijd uiteenlopend gesprekje kunnen geven. Ik weet dat mijn verhalen een kinderlijk aanzien hebben en eenvoudig van draad en opzet zijn. Zijn het oo...

Zijn jullie ook zo blij, zo geweldig blij met alles wat er gebeurt momenteel? Blij met de shit die de titel ‘oorlog‘ heeft, blij met de dwaze capriolen omtrent het mishandelen van vrouwen, oké het is ver weg maar toch - haalt het ons land in? Zo blij met de huidige gang van zaken omtrent de zak...

Een Regiotaxi hobbelt voort als een mislukte cakewalk door de straten, die alle de naam van een componist toebedeeld hebben gekregen. In de Massenetstraat stapt mevrouw in en vervolgens vloeien vele klachten van haar lippen. Diepe rimpels, lopend van ooghoek naar mondhoek, tekenen haar gezicht en ha...

Nog altijd verblijft hij daar, is hij daar, in de inrichting, zijn miserabele thuis, zijn verblijfplaats. Daar denkt hij aan mij, wacht hij op mij, die hij altijd zozeer verwelkomt, naar wiens komst hij zozeer uitziet. Onbekend blijft mij altijd hoe in zijn zozeer gemankeerde brein de verlangens...

Een herinnering houdt mijn beste vriendin levend aan de man die mijn vader was en wiens genen krioelen in mijn bloed en aderen. En zo herleeft hij, leeft hij voort als had niet het graf zijn terugkeer en wederopstanding voor altijd onmogelijk gemaakt, verhinderd en verboden... In mijn gezichtsuit...

“Daar waar dwaze vertellingen waren in zuchtend landschap van andere verhalen kwam ze hem tegen, zwerver in zijn onderbroek. Ze wist dat hij arm was, dat hij niet veel geld had om van te leven. Onderweg, ze was op weg naar bezieling, zoals dat zich liet voelen, nu de reis zich moest voltooien.”...

Poetin en Trump hebben in hun narcisme gemeen dat ze een nederlaag niet kunnen toegeven.