Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De dorpsgek van Echt

Niemand kijkt er meer raar van op, wanneer Lowie Houben door de straten van Echt slingert en keihard het Wilhelmus zingt of zeg maar schreeuwt. De meeste Echtenaren zijn het wel gewend, dat deze eenzame zonderling ruimschoots uit zijn dak gaat. Het is alom bekend dat hij van adel is en dat hij in het herenhuis Huis Verduynen woont, samen met zijn nicht Geertruida van Limburg Stirum, die hem zo goed mogelijk verzorgd en in bedwang houdt. Zijn vader is tijdens de jacht op vossen bij een vriend in Wales per ongeluk door een bijziende Lord uit Shrewsbury doodgeschoten. Toen was Lowie zeven jaar en sindsdien spaart hij boeken, beeldjes en foto's van vossen. Vorig jaar is zijn moeder van 101 in de gracht rondom Huis Verduynen verdronken, omdat ze dronken van de port zoveel mogelijk rondom het huis wilde zwemmen. Hij ging er in een rubberboot achteraan, ook omdat hij niet kan zwemmen, maar die is toen lek gegaan, waarna de postbode Lowie heeft kunnen redden, maar voor zijn moeder was het te laat. Nu was Lowie altijd al een beetje vreemd, maar na het overlijden van zijn moeder is hij helemaal doorgedraaid. Geertruida, die altijd een zwak voor hem heeft gehad, heeft toen meteen besloten om bij hem in te trekken en voor hem te zorgen, zolang dat mogelijk is. Zij heeft er een hele klus aan, maar zij doet het met veel liefde. Aan het stuur van zijn fiets heeft Lowie twee grote, Zwitserse koeienbellen hangen en in zijn fietstassen zitten blikjes frisdrank en zakjes snoep, die hij aan de kinderen en bejaarden uitdeelt. Lowie verkeert in een permanente, vrolijke staat van regressie en hij leeft zichzelf helemaal uit. Zolang agent Hendriks hem maar niet de les leest, want dan kan zijn humeur helemaal omslaan en zit hij soms eindeloos lang op een bankje te snikken. Vandaag is die vervelende Hendriks in geen velden of wegen te bekennen en schreeuwt Lowie 'Oranje boven! Leve de koningin!' naar iedereen, die hij tegen komt. Bij de bakkerij maakt hij een stevige slip, waarna hij zijn fiets laat vallen. Er rollen enkele blikjes Fanta over het trottoir, maar dat merkt hij niet eens, zo opgewonden is hij. Eenmaal binnen roept hij meteen 'Fien! Fien! Kom snel! Ik heb groot nieuws!'. De parmantige bakkersjuffrouw Fien Wouters snelt de winkel in en ze schenkt Lowie meteen één van haar allerliefste glimlachen. 'Zeg het eens, mijn beste Lowie, wat is het grote nieuws?', vraagt ze. 'Nou, nou, morgen, Fien, morgen komt de koningin op bezoek! Hier in Echt, bij het Karmelitessenklooster, Geertruida heeft het mij zelf laten zien!', reageert Lowie vol vreugde. 'Komt ze dan op werkbezoek of zo?', vraagt Fien. 'Ja, ja, zoiets, en de burgemeester is er ook bij!', zegt hij, terwijl hij hard met zijn benen begint te trappelen. 'En dat kom jij mij even vertellen?', zegt zij met een bezorgde blik. 'Ook!', zegt hij triomfantelijk, 'maar ik kom die taart daar kopen!'. Hij wijst naar een grote slagroomtaart. 'Om de komst van koningin Máxima te vieren?', zegt Fien, die meteen de taartschep pakt en het ronde smulwonder in een doos doet. 'Kom je ook naar haar kijken?', vraagt hij. 'Ik zou wel willen, grote bofkont, maar ik moet de winkel draaiende houden!', zegt Fien, 'maar ik wil wel graag horen hoe het geweest is, afgesproken?'. 'Afgesproken!', zegt hij en hij verlaat dansend de winkel.

De volgende dag is Lowie behoorlijk gespannen en zenuwachtig over de komst van koningin Máxima. Toch voert de verwachtingsvolle sfeer in zijn huis aan de Berkelaarseweg 15 de boventoon. Samen met Geertruida eten ze de laatste stukjes taart nog op en dan gaan ze samen naar de Bovenstestraat 48, waar hún koningin het R.K. Karmelitessenklooster gaat bezoeken. Op weg naar het feestelijke gebeuren vertelt Geertruida aan Lowie, dat het waarschijnlijk om de heilige Edith Stein gaat, die daar in het klooster heeft gezeten. 'Weet je nog van die koormantel in de Sint-Landricuskerk, die we samen bekeken hebben?', vraagt Geertruida. 'Ja, die hangt in zo'n gekke doorkijkkast!', antwoordt Lowie. 'Nou, die is dus van Edith Stein geweest en dat was een hele bijzondere mevrouw!', zegt Geertruida. 'Waarom?' 'Omdat ze heel veel van Jezus en Moeder Maria hield!' 'Leeft ze niet meer dan? Net als pappie en mammie?' 'Jawel, maar ze leeft nu weer in de Bron, bij de engelen en bij Jezus en Maria, maar dan veel dichter bij!' 'En bij pappie en mammie?' 'Zeker ook bij hen!' 'En is Máxima ook een soort Edith Stein? Is die ook heilig?' 'Heilig weet ik niet, maar het is wel een bijzondere vrouw, maar dan anders!' 'Hoe anders?' 'Nou, zij is door haar familie klaargestoomd om een belangrijke man aan de haak te slaan en dat is haar behoorlijk gelukt!' 'Is dat alles?' 'Ik vrees van wel, maar ze speelt heel goed de rol van koningin en daarom vinden wij haar leuk!' 'O, maar dan is ze dus een soort Brigitte Bardot!' 'Inderdaad, of een Grace Kelly!' 'Wie?' 'Ach, laat maar, dat was ook een actrice, maar kijk, we zijn er bijna!'. Rondom de ingang van het Karmelitessenklooster is het afgezet met dranghekken. Politie-agenten houden de belangstellende Máxima-fans goed in de gaten. Geertruida en Lowie weten nog een mooi plekje vooraan te bemachtigen. Daarna wordt het al snel veel drukker en wapperen er hier en daar oranje vlaggetjes. De spanning stijgt, wanneer een agent vertelt, dat ze elk moment kan arriveren. Zodra er een grote, dure, donkerblauwe auto aan komt rijden, stijgt het gejoel in het publiek. Lowie weet een dranghek los te wrikken en op een kier te zetten. De agenten kijken allemaal naar de elegante benen, die eerst verschijnen. 'Lekkere kuiten om in te bijten!', schreeuwt Lowie van de opwinding. 'Hé, mafkees, laat je blote kont nog eens zien!', schreeuwt een snotaap naar Lowie. Lowie reageert niet, want hij ziet iets wat hem niet bevalt. In een huis tegenover het Karmelitessenklooster ziet hij duidelijk de loop van een geweer uit een raam steken. Hij aarzelt geen moment en hij glipt door de dranghekken. Een agent schreeuwt nog: 'Hou die jongeman daar tegen!'. 'Lowie, wat doe je nou?', roept Geertruida. Koningin Máxima kijkt verschrikt en verbaasd naar Lowie, die op haar af komt stormen. Terwijl Lowie voor haar springt, klinkt er een schot vanaf de overkant. Lowie wordt in zijn borst geraakt en koningin Máxima laat van schrik haar bosje bloemen vallen. De veiligheidsagenten vuren meteen naar het raam en het publiek stuift uit elkaar. Máxima wordt meteen in veiligheid gebracht en drie agenten beuken de deur van een woning open. Geertruida knielt bij Lowie neer. Zijn laatste woorden zijn: 'Is de koningin in orde?'. Geertruida knikt door haar tranen heen en ze ziet hoe Lowie de geest geeft. Even later ziet ze hoe de politie een oude, lelijke brompot met zich mee sleuren. Hij schreeuwt wat in het Spaans. Zodra de kust veilig is, komt koningin Máxima naar de vermoorde Lowie kijken en omarmt zij Geertruida. 'Hij heeft mijn leven gered!', zegt Máxima vol ontroering, 'ik zal dat nooit vergeten!'.

Een maand later bezoekt koningin Máxima Huis Verduynen en praat zij urenlang met Geertruida. Daarna legt zij een bos bloemen op het graf van Lowie en breekt zij in tranen uit. Geertruida legt een arm om haar schokkende schouders. De brutale paparazzi ligt her en der op de loer en de gemaakte foto's zullen morgen op de voorpagina's van de kranten staan. Wanneer Máxima ineens neerknielt en haar handen vouwt, klinken er overal klikkende camera's. Er biggelen tranen over haar wangen en ze prevelt een Spaans gebed. Geertruida verdenkt haar nu wel van toneelspel en bewuste aandachttrekkerij. Geertruida ontdekt, dat Máxima met die verscholen fotografen speelt en ze trekt Máxima omhoog. 'Kom meid!', zegt Geertruida, 'even die tranen afvegen en dan naar de plek, waar Lowie zijn leven voor jou heeft gegeven!'. Terwijl ze naar de dienstwagen sjokken, schieten er allemaal donkere schimmen langs de graven. Eenmaal bij het Karmelitessenklooster onthullen Máxima en Geertruida samen de goudkleurige gedenkplaquette voor Lowie. Er staat: 'Voor Lowie Houben (1977 - 2020), die hier zijn kostbare leven voor koningin Máxima heeft gegeven. Hij stierf door de kogel, die voor de koningin was bedoeld. De koningin is hem eeuwig dankbaar.'. Bij het lezen van de laatste woorden, begint Geertruida oprecht dankbaar te huilen, waarbij koningin Máxima haar de zakdoek reikt. 'Paparazzi of niet, het is nu of nooit!', denkt Geertruida en ze geeft koningin Máxima een vette mondkus, die ze vijf seconden weet te rekken.

Schrijver: Joanan Rutgers
9 september 2020


Geplaatst in de categorie: emoties

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 25



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)