Alle inzendingen over werk

In die tijd had je nog die kaartenbakken die je kon raadplegen bij onze vestiging van de vrijwilligerscentrale aan het Sint Annaplein en die voorziening leek op een hoorn des overvloeds, op een rijk, gul arsenaal waaruit je naar hartenlust kon putten en waaruit je vacatures van je gading kon opdiepen en uitkiezen..... En zo was ik terecht gekomen…

Ik had nooit veel gesprekken gevoerd met de oude dame aan wie ik "toegewezen" was. Stilzwijgend en als vanzelfsprekend waren onze verstandhouding en wederzijdse sympathie tot stand gekomen en deze hadden drie jaar standgehouden tot het einde onverwacht was gekomen. Ze schonk me eens haar portret in een lijstje gelardeerd met de afbeelding van bloemen…

Tot mijn verrassing werden de twee grote, fraaie boeketten aan huis bezorgd; kennelijk als dank voor mijn redactioneel werk voor een wijkkrant en voor mijn notuleerwerk. De hoofdredacteur van genoemde krant had zich uitermate bezorgd en zorgzaam getoond om mijn longziekte, maar al te spoedig, onverwacht en onverhoeds, zou het reservoir van de affectie…

Al eerder had ik meneer gesignaleerd op een bankje in de winkelgalerij, ontspannen en welgemoed, en nu troffen we elkaar vóór de supermarkt. Hij sprak mij aan: "Bent u niet ongeveer twintig jaar geleden langsgekomen voor een interview? En werkt u nog voor de Wijkkrant?" Hij woonde inderdaad nog altijd in de kapitale woning, vlakbij die van mij aan…

Met honderden kranten op mijn bagagedrager ging ik op pad. In die tijd werd "De Tilburgse Koerier" nog uitgegeven, onze populaire wekelijkse krant, momenteel gemist door velen en nu uit de roulatie en vervangen door "Stadsnieuws". Ik had me aangemeld om onze krant te bezorgen, in een wanhoopspoging, die, naar ik goed besefte, wel moest mislukken…

Harim; de Gleuf (III, tevens slot) De gleuven worden ook na het schrijven van dit deel III geenszins gesloten; post zal blijvend worden bezorgd en copulatie zal aan de orde van de dag blijven, want zonder seksualiteit, lees: intimiteit, geen kinderen en zonder nageslacht zou de wereld sowieso ten dode opgeschreven zijn...! Hoewel dit geenszins noodzakelijk…

Het viel niet te ontkennen dat het aardige jonge studenten waren die de belastingaangiften behartigden. Zij "zetelden" in een omvangrijk lokaal van "Wijkcentrum West" waarin ook ooit gymlessen plaatsvonden en een kunstzinnige muurschildering herinnerde aan jeugdig enthousiasme. Een toch wel wat norse jongeman met donkerblonde krullen, die wanordelijk…

In de advertentie in onze plaatselijke krant had men verzocht om "geroutineerde typistes". Met ogen op steeltjes, krampachtig, verstijfd, gekleed in de zelfgemaakte geel met zwart geruiten jurk maakte ik in dat lang vergeten jaar kennis met de Chef Personeelszaken van het "Hoogheilige" Bureau Van S. De hartelijke glimlach wilde zich maar niet…

We schrijven maart 2021. De narcissen in het plantsoen die mij al begroetten bij mijn komst in deze straat en in deze woning, meer dan 30 jaar geleden, tonen hun maisgele en citroengele bloemen al en de bomen aan mijn venster dragen al heel kleine twijgjes, voorboden van een nieuw seizoen.... Op een mooie poster in de hal van ons appartementencomplex…

Mijn beste vriendin had een wandelroute voor ons uitgezet in ons Landschapspark "De Oude Warande" (ons Sterrenbos waarin alle wegen naar haar centrum leiden) en aan de hand van de cijfers op de paaltjes doorkruisten we het gebied en wandelden we langs de hockeyvelden, eerder bezichtigd met een andere vriendin. Op een bankje rustend en genietend…

Gedurende negen lange jaren had ik het kriebelige, minuscule en voor anderen mysterieuze en onleesbare handschrift van de Chef Personeelszaken ontcijferd. Gepromoveerd tot secretaresse draaide ik in een latere fase mijn rondjes op de waanzinnige carrousel van de werkzaamheden. Ik had nooit kunnen voorspellen dat de heren, eens zo goedgunstig, die zo…

Dagblad Trouw van 25 november 2020 kopte boven een berichtje als volgt: Zeesluis IJmuiden; een naam zonder franje. Dat terwijl er creatieve suggesties als de Sluizenmoeder en de Irma Sluizen waren ingestuurd. Zeesluis IJmuiden is dan een anticlimax. Via de oude sluis ben ik ooit met mijn eerste liefde voor een fietsvakantie naar het Zweedse…

Zo wordt in huize T de slaapkamer opgeknapt en omdat we geen dertig of veertig meer zijn, het een en ander mankeren, je nu geen mensen over de vloer kunt hebben, duurt het allemaal een beetje langer dan anders, maar we hebben een potje geduld aangeschaft en doen alles in slow motion zeg maar. Dochter kwam een paar weken geleden behangen, hoe heerlijk…

"Je hebt niet de ideale maten" verklaarde de bebaarde chef personeelszaken, wiens foto, het getuigenis van zijn lelijkheid, prominent was afgedrukt in het personeelsblad "maar ik zal je aannemen als mijn secretaresse als je je werk goed doet" (Ik was me er niet van bewust dat ik in mijn zomerbloes en zwarte pantalon zo'n "dik monster" was). De…

In mijn werkzame leven had ik diverse leuke banen waarvan er eentje bij een schoonmaakbedrijf was, hartstikke leuk werk indertijd en ik werd na een verhuizing in de privésfeer ingezet op een bank, de naam zal ik niet melden, want stel je voor! Hartstikke leuke meiden die als collega's net als ik het leuk vonden om de toen al, grote panden een sopdoek…

De McAllisterstraat, ongetwijfeld vernoemd naar een verzetsheld, naar een van die stoere Amerikanen die vijfenzeventig jaar geleden onze stad bevrijdden, bevindt zich in een uithoek en we bereiken deze met de snelle en comfortabele auto van mijn collega. De nacht is gevallen over Tilburg maar ik neem nog schamele woningen waar in de verte en een langgerekt…

Vermoeid en tevreden van de dag ligt de landman 's avonds in zijn bed. Tussen zijn tong en gehemelte gaat een harde, lekker smakende bol heen en weer. Deze smelt langzaam en geeft de genietende boer speelse ogenblikken in het kamerduister. De kleuren van dat fijne smulgoed komen langzaam, maar vrijmoedig zijn mond uit. Ze verspreiden zich sierlijk…

Er wordt wat afgezucht, gezweten en gemopperd, er wordt gedronken omdat het verstandig is natuurlijk en intussen hoor ik de sirene’s van de brandweer voor de derde keer vandaag loeien, met deze hitte zul je maar bij de brandweer werken, een bepakking aan moeten terwijl het buiten al zo loeiheet is dat de mussen, die we vandaag niet eens gezien hebben…

Zoals gebruikelijk vindt de conversatie weer eens plaats in de Deeltaxi, die onverhoopt omgetoverd is tot een soort mobiele, alternatieve therapeutische salon en die dusdanig voorthobbelt over de verkeersdrempels die Tilburg zo rijk is, dat lijf en leden geschokt worden als een rietstengel onder een stormwind.... "Nee", beweert mevrouw, "schulden…

De lieftallige secretaresses, allen blondines, die de kamers, gelegen aan de lange gang, bevolkten, gekleed in "nette" mantelpakjes, gelardeerd met hun parelkettinkjes, herinneren Sandra en ik ons nog zo goed.... Op kantoor scheen "horizontaal" de "enige taal" te zijn, zoals ik een collega wel eens hoorde beweren. Sandra en ik zijn ex-collega…

Twaalf-en-een-half jaar geleden, schreef en publiceerde ik deel I. Ergens ertussenin deel II en uiteindelijk, u/jij leest het inmiddels, het slot. Lang niet alle brievenbussen zitten/zijn geïntegreerd in de deur; naast die groene van kunststof, zijn er ook veel heel inventieve; vogelhuisjesbrievenbussen, (versierde) boomstronkbrievenbussen, als sokkel…

Ach, hoezeer koesterde de hoofdredactrice aanvankelijk haar redactieleden! Ze bracht zelfs eens worstenbroodjes voor hen mee! (Dat ze in de buurt beschouwd werd als een "misselijk wijf" wist ik toen nog niet...) Maar ze pronkte met de veren van haar vrijwilligers, terwijl ze zelf niet in staat was tot het werk. Hoe trots was ze op het lullige,…

De MacAllisterstraat in Tilburg is ongetwijfeld vernoemd, zoals ook de straten in haar omgeving, naar een van die generaals of bevelhebbers die 75 jaar geleden zo manmoedig onze stad mede bevrijdden van haar brute overheersers.... Mijn taxi met spraakzame chauffeur bracht me daar en daar bevindt zich ook een merkwaardig gesitueerd en hoe dan ook merkwaardig…

Jules G werkt als " ict-coördinator" voor een tiental Antwerpse scholen. Normaal gezien zou zo iemand verstand moeten hebben van computers. Dat Jules G op dat gebied volkomen onkundig en onwetend is, maakt zijn job er alleen maar boeiender op. Dat blijkt uit het volgende stukje. We laten Jules G zelf aan het woord. De morgenstond heeft bij mij…

De Le Sage ten Broekstraat bevindt zich centraal in de wijk Theresia. In de avond passeren we met de auto de oude kerk, bekroond door de driehoek van haar leistenen dak en vinden we onze weg door de kronkelige doolhof van de straten. Ik ben genodigd voor notuleerwerk dat ik al dan niet naar tevredenheid zal verrichten en met mijn pen zal ik razendsnel…

In Tilburg-West bevindt zich naast de eengezinswoning van een huisarts een klein binnenplaatsje met een lokaaltje waar de psychologe zitting houdt. Daar komen de slachtoffers en gedupeerden en lijders aan de gebruikelijke kwalen, zo prominent geëtaleerd in sommige magazines en zelfhulpboeken: angst, depressie, autisme, ADHD en wat dies meer zij.…

Wanneer ik naar de schappen en de reclames kijk, worden we overspoeld met niet eens 100+1 producten, maar een hoeveelheid die alle verstand te boven gaat! Nou weet ik ook wel dat mensen zweren bij “hun” eigen product, waarschijnlijk iets wat al jaren gebruikt wordt ook nog, maar het doolhof van de schoonmaakproducten gaat veel mensen het verstand te…

De invalster die ze kreeg, omdat haar vaste hulp met een welverdiende vakantie ging, was een bekende voor haar, dus zei ze: laat haar maar komen en ach het was maar voor drie keer, dus overleven zou ze het wel! Nou dat laatste gaan we nu betwijfelen want wat wil het geval? Ze belt me op en zegt: jemig het is best triest, ze is niet vooruit te branden…

In het meest duistere jaar van mijn leven en in zijn meest duistere seizoen koos ik er bewust en vrijwillig voor - in weerwil van mijn hogere opleiding - een salaris te gaan verdienen met mijn handen in combinatie met een machine; ik werd typiste. En zo herinner ik mij hoe ik voor het eerst in de mokkabruine ogen en in het door acne gehavende en…

Ik was mijn gang gegaan; ik had mijn weg afgelegd door straten, nu troosteloos en grauw; eens het decor van een verheven liefde..... Thuisgekomen mocht ik een boeket in ontvangst nemen; lange witte lelies openden hun kelken en strekten zich bevallig uit. Paarse, wollige bloemen van mij onbekende naam domineerden het boeket en zij werden geflankeerd…