Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De rode knop, die als een rode lap werkte.

In mijn werkzame leven had ik diverse leuke banen waarvan er eentje bij een schoonmaakbedrijf was, hartstikke leuk werk indertijd en ik werd na een verhuizing in de privésfeer ingezet op een bank, de naam zal ik niet melden, want stel je voor! Hartstikke leuke meiden die als collega's net als ik het leuk vonden om de toen al, grote panden een sopdoek te geven, kortom schoon te maken. Nou was er best wel eens een gein avond, zo eentje dat de tijd kruipt, je geen zin hebt en daar kun je best wat aan doen, radio hard, ramen open en gaan!

Op een goed moment zegt Ellen, jemig wat een dooie boel hier, staande met haar sopdoek en ik schiet in de lach.
Vanuit het niets zegt ze: druk jij eens op de knop? Ze is nog niet uitgesproken of ik druk op de knop, zeg erachteraan: zo gedaan! Ja vast zegt ze en pakt het volgende bureau. Ik zeg nog: El, ik heb op de knop gedrukt hoor, maar ze lacht minzaam en ik ga verder met wat ik aan het doen was.
Vijf korte minuten later kijk ik op, zeg tegen de collega, zeg El, kijk eens naar buiten? Ze kijkt op, schrikt zich te barsten en duikt weg, onder een bureau kermend ohhh je hebt gedrukt? Ik schiet in de lach en zeg, ik ga wel naar de deur want buiten staan inmiddels twee politieauto's en lopen agenten met pistool richting de bank. Oeps.

Mijn lachen proberen in te houden loop ik naar de deur en zeg, sorry heren, per abuis de knop een knal gegeven er is geen sprake van een overval hoor! De mannen verzamelen zich om me heen en vragen of ik alleen ben, waarop ik zeg, nee 1 collega is zo geschrokken dat ze zich schuil houdt onder een bureau. De mannen zien er de humor van in en zien Ellen tevoorschijn komen met een rood gezicht.

Als de kerels weg zijn zegt ze: jij bent ook knetter, mijn antwoord is, je zei toch dat ik drukken moest, luister ik een keer , is het niet goed!
Kwa-meiden-streken, het was een wereld tijd en dit soort acties daar deed je het voor, net als het verhaal dat het personeel vergeten was de kluis op te ruimen en alles voor het grijpen te laten liggen, gewoon op een vrijdagavond, dan moet je de directeur bellen, die natuurlijk niet blij was, maar ik heb wel even mijn handen laten gaan over al die bundels geld en al die pakketjes betaalcheques die je toen nog had. Nee, vervelend was die tijd zeer zeker niet, werken was een feestje zonder meer en de verhalen van toen schieten me soms te binnen, schrijf ze op en ik hoop dan alleen maar dat lezers dit net zo leuk vinden!

... Werkend op een bank! ...

Schrijver: An Terlouw, 15 september 2020


Geplaatst in de categorie: werk

4.3 met 3 stemmen 406



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)