Alle inzendingen over emoties

Vanmorgen niet al te vroeg opgestaan, dat doe ik meestal niet op zondag, want laat me maar eerlijk wezen de zondag vind ik de minst leuke dag van de week. Zelfs het vooruitzicht dat de eerste serieuze voetbalwedstrijd van het nieuwe seizoen, vanavond om de Johan Cruijff Schaal, zoals die meestal op ...

Ik hoorde mijn naam weerklinken in de Kringloopwinkel. "Ien" noemde ze mij; het was de naam "Ien", afgeleid van mijn werkelijke naam "Ineke" die ik graag hoor weerklinken en uit verre, verre diepten, uit onachterhaalbare verten, uit een zo ver verleden herinnerde ik mij de vrouwengroep, waarto...

Ons land is bedolven onder een deken gemaakt van crisis, een nieuw materiaal wat uitgevonden is en in vrijwel alle sectoren wordt gebruikt dus! Een meegaande stof, een materiaal wat zo buigzaam is als een elastiekje en net zo stevig dus? Zo sterk dat het bij iedereen, achter welke voordeur dan ook, ...

Kabouter Pim Harmsen woont al zijn hele leven in de Verhildersum-borg op Wierde 40 in Leens. Hij durft er zijn olijke puntmuts om te verwedden, dat het nu toch al wel zo'n twee eeuwen geleden is, toen hij zijn intrek nam. Hij heeft de deftige barones Willeke Onsta mog gadegeslagen, toen zij in haar...

'Ik ben in een vreselijke dip beland, gatverdamme Paulus, wat is het leven toch vreselijk unfair en onvolmaakt!', zegt Koen Konijn tegen één van zijn beste vrienden. 'Kun je iets meer specificeren!', zegt Paulus, die zijn neus met cocaïne vult. 'Nou, ik bedoel het overlijden van Sandy, man, ...

Een lief en altijd vrolijk, spontaan en zorgzaam meisje. Staat altijd voor iedereen klaar en niks is haar teveel. Dat is hoe vele mij omschrijven. En true, ben jij lief voor mij, dan ben ik lief voor jou. Maar altijd vrolijk? Nee, de buiten wereld hoeft niet te zien, dat ook ik, kan huilen. Al...

Het was herfst in de oude stad Utrecht. Bjarne had alle ansichtkaarten van Joop van Teil in een grote enveloppe gedaan en die teruggestuurd naar Amsterdam. Hij was met zijn hospita in een galerie voor moderne kunst. Het krachtige werk van Peter Halm was een spiegel voor de ziel. Bjarne liet zijn ge...

Toen de jeugdpsychiater die herfstmiddag vroeg waarom Bjarne Gosse dacht dat hij verliefd was op Kees Broodakker bleef hij hem in eerste instantie een antwoord schuldig. Diep snoof hij de geuren van de herfst in zijn neus, die alle puurheid van het leven wilde proeven. Het raam stond open om de muf...

Op mijn dagelijkse wandeling loop ik even langs de vaart. Ik meende er een moedereend met jonkies te zien zwemmen. Jawel hoor, daar zwemmen ze. Een trotse moedereend met een stuk of acht donzige geelkoppige bolletjes driftig achter haar aan peddelend. Hopelijk kan een eend niet echt goed tellen of ...

Als altijd komen de bussen voorbij op de snelweg naast mijn huis; in fel-oranje letters is hun bestemming vermeld op hun buitenkant: "De Efteling/Den Bosch". Vandaag ga ik naar mijn oude tante; naar Engelen bij Den Bosch, naar Haar, die mij trouw bleef als weinig anderen, waar mijn overige, dierba...

‘Hoi buurman, even aan de wandel?’ ‘Ja, ik heb zin om iets op te halen.’ ‘Kun je dan niet beter met de auto gaan, de lucht dreigt.’ ‘Nou nee dan lukt het me niet om het op te halen. Dan moet ik te veel opletten. Ik moet mijn zinnen dan te veel bij het autorijden houden. En tr...

De man liep weer eens over het pad langs de bosrand. En het toeval wil dat toen hij weer bijna bij die onoverzichtelijke bocht arriveerde, de vrouw met Josje de St Bernard kwam aan lopen. Dit keer was Josje aangelijnd en kwispelstaartend kwam Josje hem tegemoet, de vrouw enigszins half meesleurend....

Zo op het eerste gezicht lijkt alles pais en vree te zijn, maar in de Boetselaersborg te 's-Heerenberg zijn de poppetjes aan het dansen en viert het surrealisme hoogtij. 'Zeg, Dieudonné, mafkeesje, waar zit je nou weer, ouwe mallerd van me?', roept Esmeralda d'Armagnac Sastanet over de marmere...

De allerliefste bracht onlangs een wagentje, een karretje op wieltjes en van rood linnen mee dat nu werkloos staat te pronken in het halletje van mijn flat, maar dat nooit in gebruik zal worden genomen.... We leven langs elkaar heen. De diepgaande sentimenten, de obsessies, de gedachten bewaar ik...

Enkele "onduidelijke" vrijwilligers hebben zich geschaard rond een tafel in Wijkcentrum "De Poorten". Het is nooit goed want ze vliegen er hier in en uit als duiven in een duiventil. De mannen kijken naar de meisjes, de meisjes naar de mannen. Ik zit er verwezen en verweesd bij met een lullig kn...

Geen voorstelling te maken van het feit dat- het vrede zou zijn, overal! Niet alleen in de Oekraïne, maar overal, vrede…stel je toch eens voor dat: er nergens narigheid zou voorvallen, dat er niemand het in z’n - of haar hoofd zou halen een ander te belagen met welk wapen dan ook? Er is voo...

De taxi, die op tijd gearriveerd is, zal hobbelend en schokkend, hotsend en botsend haar weg afleggen tot mijn ergernis, zodat mijn hele lichaam in opstand zal komen en de auto zal haar weg vervolgen door mij onbekende en onbestemde villawijken waar echter ongelooflijk kapitale villa's het uitzicht...

Donderdag is een spannende dag voor mij. Spannend? Ga ik naar Oekraïne? Ga ik naar Moskou om daar te demonstreren? Bel ik bij Putin aan om hem duidelijk te maken dat hij het internationaal recht aan het schenden is of ga ik de oorlog in Jemen eigenhandig beëindigen? Nee. Niets van dat al en ...

Koster Willem Bloembol gaat de laatste tijd steeds harder achteruit en hij doet steeds gekkere dingen. Dat is dominee Henk Terkerke ook opgevallen, maar die gedoogt inmiddels alle malligheid van zijn medewerker. Zelfs toen koster Willem de kansel met honderden narcissen had versierd, kon dominee Hen...

Moeder, je portret in zwart-wit aan de wand lijkt soms tot me te gaan spreken. Je lijkt me je favoriete adagia die je tot levensmotto had verkozen en die ik me altijd zal blijven herinneren weer te zeggen, zoals de uitspraak: "Wie zich aan een ander spiegelt, spiegelt zich zacht" Op de foto draag ...

Eerst had ik hierboven de uitdrukking ‘met je ziel onder je arm lopen’ willen zetten, maar dat dekt de lading niet. Het betekent zoiets als: niets te doen hebben, lanterfanten of soms verwijst het indirect naar eenzaamheid. Tegenwoordig ga ik met mezelf lopen c.q. wandelen, niet omdat ik niets ...

Dit kan toch niet, ik droom, dit kan en mag niet waar zijn wat hier gebeurt. Een rechtstreekse uitzending van het journaal met beelden die zo onwerkelijk schokkend zijn, dat het niet eens gedroomd kan zijn! Een mensenmenigte belaagt de Tweede Kamer, waarbij de voorste groep luid schreeuwt ‘Tribu...

...en toen ik bijkwam uit de narcose op de verkoeverkamer hoorde ik dat namen van personen weerklonken en zag ik dat de verpleegkundigen in hun groene kledij bedrijvig af en aan liepen. Tenslotte trad de gynaecoloog aan mijn bed en hij sprak de woorden uit die mij, na alle spanningen, zielsgelukkig ...

Gisteravond heb ik mijn booster prik gehaald. De naam alleen al. Het is alleen maar een herhalingsprik, maar goed. Ik heb de prik en waarom zou ik klagen? Het was niet druk. Ik was zo aan de beurt. Ik had mijn formulier en als ik dat niet had gehad, zou ik alle kans hebben gekregen om het alsnog in ...

Het loopt tegen kerstmis 2021 en de jonge dichter Bokke Bullema loopt met zijn gefrustreerde ziel onder zijn als een klepel slingerende arm. 'Was ik maar een klok!', denkt hij, 'dan zou ik continu keihard luiden!'. De corona-varianten vliegen hem aan en hij vreest, dat het nooit meer zo zal word...

Eind juli 1983 vertrok Emma naar Parijs om haar goede vriendin Victoria Martin te bezoeken. Er kwam een verkoelende wind uit het westen opzetten. De jeugdige Bjarne besloot het zwembadje leeg te laten lopen en het water voor de planten te gebruiken. Toen hij zo bezig was zag Bjarne een insect op ee...

Ik ben een warme wintersjaal aan het breien voor je uit zachte turquoise en witte wol, die ik bij de "Action" kocht. De kleur turquoise zal overheersen in de sjaal maar ik brei er witte strepen in ter verlevendiging. De wol lag al lang te wachten tot ik haar ter hand zou nemen, maar nu zet ik door...

Mijn vrouw was buiten bij de ingang van het UMCG gaan zitten – het zonnetje scheen – en de taxi zou haar over een klein half uurtje komen halen. Tijd om nog even een broodje op te peuzelen. Bij de uitgang hangen altijd duiven rond die op mensen zoals zij loeren, in de hoop een paar broodkruimel...

Vijfenzestig jaar geleden stond mama's bed ineens in de voorkamer en de vreemde wijkzuster in de vijfiger-jaren-schort was daar plotseling. Een zus en een dochter was ons geboren en mijn trouwe zus stond levenslang aan mijn zijde als niemand anders. Eens kwam een jongeman; een man om haar te we...

Thuisgekomen zette ik de tas neer en gooide het boekje op tafel. ‘Is het niet leuk?’ zegt mijn vrouw. ‘Nou om eerlijk te wezen, konden de eerste paar stukjes mij niet echt bekoren. Maar gaande weg herken ik toch weer de echte Sylvia Witteman. Mooie observaties die soms grappig zijn en soms o...